تاریخ : Wed 08 Dec 2021 - 10:49
کد خبر : 65346
سرویس خبری : سیاست

سه اتفاق پراکنده ولی پیوسته

سه اتفاق پراکنده ولی پیوسته

از روشنفکر و هنرمند تا بخش خصوصی مدرن تا نماینده به ظاهر مذهبی به راحتی دروغ می‌گویند و به میزان زشتی این عمل قبیح هیچ مجازاتی نمی‌شوند.

به گزارش «فرهیختگان»، سجاد بلوکات نوشت:‌

۱_ فرهادی اثر پذیری فیلم قهرمان از مستند یکی از شاگردانش را اول رد و سپس آن مستند را هم به عنوان کار کلاسی موسسه خودش خواند و نامی از سازنده مستند تاثیر گذاشته در داستانش در تیتراژ نیاورد.‌

همان روزها که این بحث داغ بود فیلمی از حمید نعمت الله در برنامه جیرانی بیرون آمد که می‌گفت فرهادی و تیم روزگار جوانی طرح این سریال را از او دزدیدند و حتی در جلسه داوری بین او و فرهادی بازهم فرهادی اصرار داشت که نه این داستان منه! نعمت الله در جواب گفت یعنی رفیق من تو این طرح رفیق توعه؟ این عمه‌ای که تو طرح سریال هست عمه منه عمه توام هست؟ فرهادی در جدایی سال‌ها بعد از روزگار جوانی جامعه دروغ گوی ایران را نقد می‌کند.

۲_ سریال جزیره با انبوهی از ضعف فیلم نامه و کارگردانی و بازیگری و سوتی‌های ابتدایی کاری کرد که ایرج ملکی در برابر سیروس مقدم تقریبا اسپیلبرگ تلقی شود. اوج گاف از روخوانی میترا حجار از روی کاغذ فیلمنامه بود و دوباره گویی و اشتباه گویی دیالوگ که تدوین گر زحمت کات زدن هم نکشید چیزی که در کار گروهی بچه‌های دبستانی هم قفله. واقعیت افتضاح سریال جزیره آنجاست که فیلیمو می‌دانست با چه شاهکاری طرف است و بعد از مدتی کار بین فیلیمو و تیم سازنده به شکایت کشی می‌رسد به خاطر ضعف فنی خروجی و هزینه قسمت‌های اضافی داده نمی‌شود و الی آخر. اما فیلیمو به جای اینکه به پول و وقت ملت احترام بگذارد به سبک تو پاچه‌کن‌های بازار؛ کلاغ را با نام و برند قناری می‌فروشد و مردم را سوپرایز می‌کند و کاری‌ که می‌دانست افتضاح بود روی خروجی می‌آورد.

۳_ عنابستانی نماینده مجلس شورای اسلامی پیرامون برخوردش با سرباز راهور تقریبا در هر مرحله از پاسخگویی یک دروغ واضح می‌گوید اول می‌گوید پیاده نشدم بعد گفت او مرا زد بعد گفت سیلی نزدم آخر سر هم معلوم شد به رییس مجلس هم پیرامون این اتفاق دروغ گفته.

حالا چرا این سه مثال رو زدم چون بگم متاسفانه شارلاتان گری و دروغ در جامعه ایرانی اصلا به اندازه فرامین دینی و حتی قبح اجتماعی بین المللی آن زشت و غیر قابل پذیرش نیست. از روشنفکر و هنرمند تا بخش خصوصی مدرن تا نماینده به ظاهر مذهبی به راحتی دروغ می‌گویند و به میزان زشتی این عمل قبیح هیچ مجازاتی نمی‌شوند. سر ریز این قبح زدایی دروغ از گروه نخبه به عوام ضریب بیشتری هم می‌گیرد و ماست بند و کارمند و کاسب که نظاره‌گر این قالتاق بازی نخبگان هستند به خودشان حق می‌دهند ادامه این روند را با قدرت ادامه می‌دهند.