آقای رئیسی، در ابتدا باید از بابت حضور شما در یک جلسه صریح دانشجویی تشکر کنیم. امید که مثل این روز، در روز‌های دیگر سال نیز حرف دانشجو برای شما محترم باشد.
آقای رئیس‌جمهور، در همین اول صحبت می‌گوییم که ما شما را رئیس‌جمهوری دلسوز و دارای نیات عدالتخواهانه می‌دانیم که به دنبال رشد و ترقی ایران است و امیدواریم که تا انتها نیز همین‌گونه بمانید. لکن در این جلسه به‌عنوان جنبش عدالتخواه دانشجویی برخود لازم می‌دانیم که در ۳ سرفصل انتقادات خود را نسبت به دولت حضرتعالی مطرح کنیم:
۱. فقدان کلان ایده
آقای رئیس‌جمهور، پیش از انتخابات همین اتحادیه نسبت به ضعف نگاه شما در مسائل کلان کشور هشدار‌هایی را مطرح کرد که امروز شاهد تحقق آن هستیم. بعضا در همین مدت کوتاه اقدامات خوب و بنیادینی را از ناحیه وزارت اقتصاد و سازمان برنامه‌وبودجه جهت سامان‌بخشی اقتصادی دیدیم؛ لکن همزمان می‌بینیم که مثلا وزارت بهداشت برخلاف این اقدامات همچنان بر طبل افزایش سقف حقوق‌ها می‌کوبد.
آقای رئیسی، در برخی موارد شاهد هستیم که حرف و عمل دولت با هم نمی‌خواند؛ مثلا می‌بینیم رئیس‌جمهور اصول 12گانه مقابله با فساد اداری-اقتصادی را ابلاغ می‌کند و وعده حل مشکل تعارض منافع را می‌دهد، اما انتصاباتش در وزارت بهداشت و بانک مرکزی خلاف آن اصول ابلاغی است. حتی بعضا اتفاق می‌افتد که آقای رئیس‌جمهور شب از ایده‌های راست‌گرایانه دفاع می‌کند و صبح به چپ‌گرایانه‌ترین شیوه ممکن عمل می‌کند. مثلا رئیس‌جمهور، امروز در جلسه با اقتصاددانان در رابطه با حجم عظیم یارانه پنهان و لزوم حذف آن صحبت می‌کند و فردا مصوبه افزایش قیمت خودرو را لغو می‌کند.
آقای رئیسی، این را بدانید که نمی‌شود همه کار‌های خوب را با هم انجام داد. شما مجبورید که از بین ایده‌ها و افراد موجود دست به انتخاب بزنید و سکان را به دست یک نفر بسپارید. هر روز که این تصمیم‌گیری به تعویق می‌افتد موجب ضرر کشور است.
۲. جمهوریت، شفافیت و نظارت مردمی
جامعه ایران در چند سال گذشته بحران‌ها و مشکلات بزرگی را پشت سر گذاشته و در برهه‌های مختلف از سمت دولت و حاکمیت هیچ انگاشته شده است. نمود این وضعیت در نرخ مشارکت انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری اخیر مشهود بود. شما در شعار‌های خودتان روی وجهه مردمی دولت تاکید زیادی داشتید؛ نمود این شعار شما شاید تا امروز فقط در سفر‌های استانی‌تان وجود داشته است. بدون شک این قبیل اقدامات پسندیده است لکن برنامه شما برای احراز و اعمال نظر آحاد مردم در مسائل کشور چیست؟ علاوه‌بر حوزه اقتصاد به نظر می‌رسد در حوزه سیاست داخلی نیز برنامه و دیدگاه مدونی ندارید؛ اساسا تا امروز هیچ صحبتی از این نشده که ایده مردمی‌سازی می‌خواهد چه نمودی در سیاست داخلی داشته باشد. آیا برای تحقق ایده مردمی‌سازی به تقویت تشکل‌گیری کارگران و مستضعفان فکر می‌کنید یا به دنبال اصلاح در ساختار احزاب هستید؟ آقای رئیسی چه برنامه‌ای در سر دارید؟
در رابطه با بحث شفافیت باید مجددا اجرایی نشدن ماده ۲۹ قانون برنامه ششم توسعه را یادآوری کنیم و این نکته را عرض کنیم که اتخاذ استراتژی مقاومت با حقوق‌های نجومی و غیرشفاف همخوان نیست. رفع این مشکل نیاز به یک دستور انقلابی بدور از تعارفات دارد تا یک بار برای همیشه بساط زیاده‌خواهی اقشاری خاص از کیسه بیت‌المال برچیده شود. ادامه این فاصله نجومی بین حقوق اقشار مختلف بدون شک چهره دولت را مخدوش خواهد کرد.
شعار‌های شما در بحث‌های مربوط به سوت‌زنی و تقویت نظارت مردمی پررنگ بوده، اما تاکنون منجر به عملی نشده است. همان‌طور که پیش از انتخابات در همین زمینه به شما هشدار دادیم باید بگوییم اگر در حوزه نظارت، به جریان‌های مردمی و عدالت‌طلب میدان ندهید و هشدار‌های آنها را جدی نگیرید ظرف مدت‌کوتاهی بدنه مدیریتی اصولگرای ضدجمهور و ضدآزادی همه شعار‌های مردمی و آزادی‌خواهانه شما را به باد خواهد داد. تقویت جریانات ضدفساد مردمی بیش از هر چیز به وجود فضای آزاد برای بیان انتقادات نیاز دارد. متاسفانه در روز‌های اخیر برخی اتفاقات ضربه محکمی به این نیرو‌های عدالتخواه زده است. مثلا در رابطه با پرونده رئیس شورای شهر امیدیه دیدیم که متاسفانه در دوره جدید قوه مجددا این پرونده به جریان افتاد و آقای آقاجری به جرم نشر اکاذیب محکوم به زندان شد. این اتفاقات به‌مثابه آب سردی است بر پیکره افراد دلسوزی که قصد بهبود شرایط مملکت را دارند. به نظر می‌رسد اگر رئیس‌جمهور می‌خواهد امید به اصلاح را در دل مردم زنده نگه دارد باید جلوی این قبیل ظلم‌های آشکار بایستد.
۳. انتصابات
در حوزه انتصابات ابتدا باید بگوییم که دولت در برخی انتصابات امیدآفرین و روبه جلو بوده، لکن بررسی کلیت انتصاب‌های صورت‌گرفته حکایت از تعداد بالای مدیران کم‌توان و کار نابلد دارد. همچنین کثرت پست گرفتن شخصیت‌های سیاسی غیرمتخصص در این دولت مایه ناامیدی است. اما امروز پرسش ما این است که آیا قرار است همه این وزرا و روسا به مدت ۴ سال با خاطر جمع سرکار باشند یا دولت، سازوکاری جهت پالایش این مدیران درنظر گرفته است؟ یا اینکه قرار است مطابق با مصالح سیاسی و روحیه تعارفی رئیس‌جمهور که در مسئولیت‌های قبلی نیز مشهود بوده تغییری در وضعیت مدیران صورت نگیرد؟ امید است که حضرتعالی در این رابطه تدبیری بیندیشید و سازوکار پالایش مدیران را به‌طور شفاف مطرح کنید.