سیامک خاجی، روزنامه‌نگار: دوشنبه‌شب و در پاریس سرنوشت توپ طلای 2021 نیز مشخص شد و این جایزه برای هفتمین‌بار به لیونل مسی رسید تا اعجوبه آرژانتینی مطابق پیش‌بینی‌ها این عنوان ارزشمند را باز هم تصاحب کرده و فاصله خود را با رقبا بیشتر کند. اختلاف‌نظر درباره بازیکنی که شایسته فتح این عنوان است معمولا در سال‌های اخیر وجود داشته و اتفاق تازه‌ای نیست. به‌خصوص با رقابتی که مسی و کریس رونالدو در این مدت داشته‌اند و طرفداران این دو در هر دوره بازیکن محبوب خود را شایسته توپ طلا می‌دانستند. این‌بار اما رقیب مسی، ستاره پرتغالی نبود بلکه گلزن لهستانی بایرن‌مونیخ رقابت نزدیکی با او برای رسیدن به نخستین توپ طلایش داشت. لواندوفسکی درنهایت موفق نشد به این عنوان دست پیدا کند و برای دومین سال پیاپی با بدشانسی در آستانه کسب این جایزه مهم از آن محروم شد.

لواندوفسکی سال قبل با لغو این مراسم از سوی مجله فرانس فوتبال نتوانست جایزه‌ای که تقریبا همه هم‌نظر بودند که حق اوست را به دست آورد و امسال نیز رقابت را به مسی باخت تا تنها با جایزه بهترین مهاجم سال که برای نخستین‌بار اهدا می‌شد به مونیخ برگردد. شاید 2022 آخرین فرصت برای این لهستانی گلزن باشد که بتواند با درخشش دوباره در ترکیب بایرن‌مونیخ حق خود را بگیرد و با توجه به اینکه احتمالا دوباره بعد آن درخشش در جام‌جهانی 2022 ملاک انتخاب بهترین بازیکن سال خواهد بود بعید است لواندوفسکی بتواند شانسی برای رسیدن به این عنوان داشته باشد.

در مراسم دوشنبه‌شب اتفاقاتی رخ داد که کمی دور از انتظار به نظر می‌رسید. حضور جیان‌لوئیجی دوناروما، ستاره ایتالیا در یورو 2020 و بهترین بازیکن این تورنمنت در رده دهم بهترین‌های سال از اتفاقات عجیب بود. البته درنهایت جایزه بهترین گلر سال به این دروازه‌بان 22‌ساله رسید اما با توجه به نقشی که در قهرمانی تیمش در یورو داشت می‌توانست جایگاه بهتری در این فهرست داشته باشد. نیمار برزیلی هم که با پیوستن به پاری‌سن‌ژرمن امیدوار بود بتواند از زیر سایه مسی خارج شده و یکی از مدعیان کسب توپ طلا باشد رتبه‌ای بهتر از شانزدهمی به دست نیاورد. کیلیان امباپه، هم‌تیمی او در پاری‌سن‌ژرمن هم که قرار بود به همراه ارلینگ هالند دو ستاره جدید دنیای فوتبال باشند نیز در رده نهم قرار گرفت و زمانی‌که نامش اعلام شد کاملا مشخص بود از قرار گرفتن در این رتبه اصلا راضی نیست.

انتخاب مسی هم مخالفانی داشت و برخی بازیکنان همچون تونی کروس و حتی دنی آلوس، دوست و همبازی سابق او در بارسلونا نسبت به اینکه او بهترین بازیکن 2021 است تردید داشتند. شاید مخالفت کروس با توجه به اینکه در رئال‌مادرید حضور دارد و با توجه به سابقه تقابل‌هایش با مسی در بارسا منطقی به نظر برسد اما اظهارنظر آلوس در این زمینه جالب‌توجه است. او که به تازگی به نوکمپ برگشته در این باره می‌گوید: «من فکر می‌کنم مسی یکی از کاندیداهای اصلی توپ طلای امسال بود اما من نظر دیگری در این باره دارم و به عقیده من باید تمام عناوین انفرادی امسال به کریستین اریکسن می‌رسید؛ چراکه ما باید به دنیا نشان دهیم زندگی از هر چیزی به‌خصوص ورزش و فوتبال مهم‌تر است.»

یکی از شدیدترین اعتراض‌ها به این انتخاب را روزنامه بیلد آلمان داشت که آن را یک رسوایی دانسته و معتقد است این اتفاق اصلا حقیقت ندارد. آنها حتی معتقدند به‌نوعی در این انتخاب تقلب شده و حق لواندوفسکی قرار گرفتن در رده دوم نبوده است. لوتار ماتئوس، اسطوره فوتبال آلمان هم که در سال 1990 این جایزه را به دست آورده در این باره می‌گوید: «اصلا نمی‌توانم این دنیا را دیگر درک کنم. با تمام احترامی که برای مسی قائل هستم و همچنین برای سایر کاندیداها به نظر هیچ‌کس بیشتر از لواندوفسکی شایسته این عنوان نبود. فرانس فوتبال سال گذشته این جایزه را نداد و با توجه به همه عناوین و افتخاراتی که روبرت با بایرن‌مونیخ در سال 2020 به دست آورد به نظرم او در دو سال اخیر بدون رقیب بوده و در این دوره هم حق او بود که این جایزه را ببرد. حتی در سال 2021 هم هیچ بازیکنی بهتر از او نبود. لوا توانست رکورد افسانه‌ای گرد مولر را بشکند و به‌عنوان بهترین گلزن سال انتخاب شود. به نظرم در این سال هم حق او داده نشد و درحالی که درخشش زیادی در رده باشگاهی و ملی داشت اما درنهایت به حقش نرسید.»

شاید نگاهی به عملکرد مدعیان اصلی کسب این عنوان بهتر مشخص کند که کدام بازیکن شایسته توپ طلای 2021 بوده است.

لئو مسی (41 گل و 17 پاس گل و قهرمانی در کوپا آمه‌ریکا و جام حذفی اسپانیا)

برنده این دوره توپ طلا سالی پرفراز‌و‌نشیب را پشت‌سر گذاشت و اتفاقات مختلفی برای او در این سال رخ داد که باعث شد زندگی ورزشی‌اش کاملا تغییر کند. او سال 2021 را درحالی آغاز کرد که همچنان در لباس بارسلونا به‌دنبال جبران ناکامی‌های فصول اخیر بود و پس از انتخابات ریاست این باشگاه هم به نظر می‌رسید شرایطش در این باشگاه بهتر خواهد شد. او درنهایت 52 بازی با پیراهن این تیم انجام داد که حاصل آن 38 گل و 14 پاس گل بود. مسی با بارسا در رتبه سوم لالیگا قرار گرفت و البته جام قهرمانی کوپا دل‌ری را نیز بالای سر برد. اما آنچه او را شایسته کسب این جایزه کرده بود نه درخشش در رده باشگاهی بلکه عنوانی بود که بالاخره پس از سال‌ها توانست به همراه تیم ملی کشورش به دست آورد. برای مسی که همواره او را با دیه‌گو مارادونا مقایسه می‌کنند، فتح یک جام با آلبی‌سلسته می‌توانست تا حد زیادی فشار انتقادات را کم کند. منتقدان او معتقد بودند مسی برای رسیدن به‌عنوان بهترین بازیکن تاریخ نمی‌تواند با پله یا مارادونا رقابت کند؛ چراکه این دو بازیکن توانسته‌اند فاتح جام‌جهانی شوند و نقش مهمی در موفقیت تیم‌های خود داشته‌اند. از طرف دیگر قهرمانی پرتغال با کریس رونالدو در یورو 2016 باعث افزایش این فشارها شد و حالا رقیب اصلی او در سال‌های اخیر یک جام با لباس تیم ملی کسب کرده بود. به این ترتیب وقتی در کوپا آمه‌ریکای 2021 توانست در برزیل با غلبه بر این تیم قهرمانی را کسب کند شادی و خوشحالی کم‌سابقه‌ای را از او شاهد بودیم که نشان می‌داد بالاخره به یکی از مهم‌ترین اهدافش در فوتبال رسیده است. همین درخشش در کوپا آمه‌ریکا باعث شد خبرنگارانی که برای رای‌گیری فرانس فوتبال انتخاب شده بودند، متقاعد شوند که او شایستگی بیشتری برای کسب این عنوان داشته است. مسی در تابستان در انتقالی جنجالی و پرسر و صدا راهی پاری‌سن‌ژرمن شد تا برای نخستین‌بار از سال 2010 برنده این جایزه از دو تیم رئال‌مادرید یا بارسلونا نباشد. مسی در این دوره 613 امتیاز کسب کرد.

روبرت لواندوفسکی (64 گل، 10 پاس گل و قهرمانی در بوندس‌لیگا، جام‌جهانی باشگاه‌ها و سوپرجام آلمان)

بسیاری معتقدند در این سال‌ها با ظهور دو اعجوبه فوتبال دنیا یعنی مسی و رونالدو، شانس بسیاری از فوتبالیست‌هایی که مستحق رسیدن به عناوین انفرادی بودند به‌نوعی از بین رفته و آنها پشت‌سر این دو مدعی مانده‌اند. حتی در برخی سال‌ها شاید شانس بازیکنانی نظیر ویرجیل فن‌دایک، آرین روبن، فرانک ریبری و آندرس اینیستا بیشتر از این دو مدعی بوده اما درنهایت جایزه به یکی از این دو نفر تعلق گرفته است. در این دوره هم عده‌ای معتقد بودند لواندوفسکی با وجود شایستگی نتوانست به آنچه استحقاقش را داشت دست پیدا کند. ستاره لهستانی وقتی مراسم سال گذشته لغو شد دوباره تلاش خود را برای رسیدن به این جایزه آغاز کرد و این‌بار اگرچه فقط در بوندس‌لیگا توانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد اما با به ثمر رساندن 55 گل در 47 مسابقه آماری عالی از خود به جای گذاشت. به‌خصوص که پس از 49 سال موفق شد رکورد گرد مولر را جابه‌جا کند و با 41 گل زده بیشترین گل در یک فصل بوندس‌لیگا را به نام خود به ثبت برساند. این درخشش مهاجم مونیخی‌ها به همراه عملکرد خوبش در فصل جدید سبب شد بسیاری او را مستحق این عنوان بدانند و برخی دیگر هم معتقد بودند فرانس فوتبال به جبران سال گذشته باید یک توپ طلا به این لهستانی گلزن اهدا کند. حتی لئو مسی نیز در مراسم دوشنبه‌شب به تمجید از لواندوفسکی پرداخت و او را مستحق کسب این جایزه دانست. با این حال درخشش او در فصل اخیر و ادامه گلزنی‌هایش با لباس باواریایی‌ها هم نتوانست رای‌دهندگان را برای انتخاب او متقاعد کند. درنهایت لواندوفسکی که سال پیش کفش طلای اروپا را به خانه برده بود با جایزه بهترین مهاجم سال مراسم فرانس فوتبال را ترک کرد و به نظر می‌رسد این نشریه به‌نوعی دنبال دلجویی از او به‌خاطر لغو مراسم سال قبل و همچنین عدم‌انتخابش در این دوره بوده است. لواندوفسکی با 580 امتیاز در رتبه دوم ایستاد.

جورجینیو (9 گل و 3 پاس گل و قهرمانی در یورو 2020، لیگ قهرمانان و سوپرجام اروپا)

ستاره تیم ملی ایتالیا و چلسی سالی فوق‌العاده را به همراه این دو تیم پشت‌سر گذاشت و شاید اگر یک مهاجم بود یا در سال‌های اخیر درخشش بیشتری داشت می‌توانست در این دوره جایگاه بهتری به دست آورده و حتی فاتح توپ طلا شود. هافبک چلسی یکی از عناصر کلیدی در تیم تحت‌هدایت توماس توخل بود و از زمانی‌که این مربی آلمانی هدایت آبی‌های لندن در میانه فصل قبل را برعهده گرفت کمتر از ترکیب تیمش بیرون رفته است. پنالتی‌زن اول چلسی فقط دیدار برگشت برابر اتلتیکو‌مادرید در لیگ قهرمانان فصل قبل را به‌دلیل محرومیت از دست داد و در سایر مسابقات درخشید تا چلسی در پایان فصل قهرمانی در اروپا را کسب کند. این موفقیت می‌تواند هر ستاره‌ای را به یکی از مدعیان فتح توپ طلا تبدیل کند اما این پایان کار جورجینیو در این سال نبود و او در یورو 2020 نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. او در تیم مانچینی نیز نقشی محوری در میانه میدان داشت و اگرچه در گلزنی یا خلق موقعیت آمار درخشانی نداشت اما به عقیده کارشناسان شاید در غیاب او ایتالیا به سختی می‌توانست فاتح این رقابت‌ها شود. جورجینیو با فتح دو جام مهم در سال 2021 و همچنین فتح سوپرجام اروپا شاید اگر در دوره‌ای دیگر بود می‌توانست روی سن رفته و توپ طلا را تصاحب کند اما در این مراسم 460 امتیاز به دست آورد و در رده سوم قرار گرفت.

کریم بن‌زما (43 گل، 14 پاس گل و قهرمانی در لیگ ملت‌های اروپا)

ستاره فرانسوی رئال‌مادرید که پس از جدایی کریس رونالدو از این باشگاه نقش مهمی در موفقیت‌های تیمش داشته به خوبی توانسته در این مدت جای خالی ستاره گلزن رئالی‌ها را پر کند و فصل قبل نیز یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان این تیم در لالیگا بود. اگرچه رئال در رده دوم لیگ قرار گرفت اما همین رتبه را نیز مدیون گلزنی‌های بن‌زما بودند. او در سال 2021 بهترین سال فوتبالی خود را پشت‌سر گذاشت و روند گلزنی بسیار خوبی داشت. یکی از مهم‌ترین اتفاقات برای او بازگشت به تیم ملی کشورش پس از 5 سال غیبت بود که باعث شد در یورو 2020 فرصت درخشش داشته باشد و اگرچه عملکرد خوبی در جمع شاگردان دیدیه دشان داشت اما درنهایت نتوانست به مراحل پایانی این مسابقات برسد. اما در لیگ ملت‌ها، فرانسه توانست به لطف درخشش بن‌زما در دومین دوره این تورنمنت جام قهرمانی را بالای سر ببرد و عملکرد قابل‌قبولی در این سال از خود به‌جای گذاشت اما با توجه به رقبایی که برای کسب این عنوان داشت به رده‌ای بهتر از چهارم نرسید و درمجموع 239 امتیاز به دست آورد.

انگولو کانته (2 گل و یک پاس گل، قهرمانی در لیگ قهرمانان و سوپرجام اروپا)

بهترین بازیکن فینال لیگ قهرمانان دوره قبل و ستاره چلسی در پست هافبک دفاعی که باتوجه به منطقه‌ای که در آن بازی می‌کند و همچنین شکل بازی‌اش کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد. کانته بدون شک یکی از بهترین هافبک‌های دفاعی فوتبال دنیا در سال‌های اخیر بوده و نقش مهمی در قهرمانی فرانسه در جام جهانی و موفقیت‌های اخیر چلسی داشته است. مسلما از بازیکنی در پست او نمی‌توان انتظار آمار بالای گلزنی را داشت، اما مصدومیت باعث شد در سال‌های اخیر نتواند به آنچه استحقاقش را داشته برسد. کانته اگر در اوج باشد عبور از او تقریبا غیرممکن است و عملکرد فوق‌العاده او در میانه زمین چلسی به‌خصوص در فصل گذشته بارها مورد تمجید کارشناسان قرار گرفت. با این‌حال از همان ابتدا هم مشخص بود شانسی برای رسیدن به توپ طلا ندارد و با 186 امتیازی که به‌دست آورد، رتبه پنجم این دوره را به‌ خود اختصاص داد.

کریس رونالدو (43 گل، 6 پاس گل و قهرمانی در جام حذفی و سوپرجام ایتالیا)

بهترین گلزن سری A و یورو 2020 و همچنین شکستن رکورد بهترین گلزن دیدارهای ملی در تاریخ مهم‌ترین عناوین انفرادی ستاره پرتغالی در سال 2021 بود، اما او باوجود این عملکرد خوب رده‌ای بهتر از ششمی به‌دست نیاورد. همزمان با برگزاری مراسم انتقاد او از مصاحبه اخیر سردبیر فرانس فوتبال سروصدای زیادی به‌پا کرد و البته این نشریه هم در یک گزارش از او به‌نوعی پاسخ این انتقادات را داد و نوشت که رونالدو به پایان دوران خود نزدیک شده است. کاپیتان 36 ساله تیم ملی پرتغال شاید دیگر در اوج نباشد، اما هنوز هم انگیزه زیادی برای درخشش دارد. با این‌حال نباید فراموش کرد او با یوونتوس فصل پیش حتی از قهرمانی در ایتالیا هم بازماند و از سه مربی او در سال 2021 دو نفرشان از کار برکنار شده‌اند و فرناندو سانتوس، سرمربی تیم ملی پرتغال نیز اوضاع چندان خوبی ندارد. فاتح 5 دوره توپ طلا عملا رقابت بر سر این جایزه را به مسی باخته و بعید است بتواند فاصله خود با این اعجوبه آرژانتینی را جبران کند. رونالدو در این سن و سال و در شرایطی که منچستریونایتد هم در اوج نیست، تلاش دارد این تیم را از بحران خارج کند، اما شاید با ادامه این روند سال بعد به زحمت در بین 10 نفر برتر نیز جایی داشته باشد. رونالدو در این دوره با کسب 178 امتیاز در رده ششم ایستاد تا برای نخستین‌بار از سال 2010 در بین سه نفر برتر جایی نداشته باشد.