به گزارش «فرهیختگان»، ابوالقاسم رحمانی خبرنگار روزنامه «فرهیختگان» با سفری به اصفهان و تهیه گزارش میدانی از خشکی زاینده رود و اعتراض کشاورزان و دامداران اصفهانی گزارشی تهیه کرده که بخش‌هایی از آن را می‌خوانید:

ناخودآگاه اول تلفن همراهم را از جیب درآوردم، افقی در دست گرفتم و دکمه ضبط فیلم را لمس کردم. همین شد که آن جمعیت یکی‌یکی نزدیک شدند، پراکندگی افراد حالت متمرکزی به خود گرفت و بی‌آنکه چنین قصدی داشته باشم، تبدیل به مرکز ثقل ماجرا شدم. نفر اصلی ماجرا خودش پیدا شد، یعنی یکی از همین‌هایی که دست از داد زدن برنمی‌داشت و مدام این جمله را که من تا دیروز زکات کسب‌وکارم را می‌دادم و امروز خودم نیازمند زکاتم؛ تکرار می‌کرد، رفت و دست نفر اصلی جمع را گرفت و آورد.

 تمام حرف‌ها را اول در یک جمله خلاصه کرد و گفت آب مشکل اصلی و اساسی ماست. آبی که حق ماست و باید به ما کشاورزان تعلق بگیرد، و بعد ادامه داد: «ما چندین ساله که یک کشت درست و حسابی نداشتیم. حدود دو سالی هست که اصلا کشت نداشتیم و هیچ آبی به زمین‌هامون نرسیده. زمین‌دارهای اطراف و حاشیه زاینده‌رود بخشی از آب رو می‌برن، اما بیشتر از اون میره به بقیه استان‌ها، میره برای فولاد و آهن و... . خب چرا باید این اتفاق بیفته؟  تمام وسایل و ادوات کشاورزیمون رو دزد برده، حتی آجر توی دیوارهای خونه‌های ساخته‌شده تو زمین کشاورزیمون رو دزد برده، شبیه قصر زلیخا شده، دیگه هیچی نداریم... ما تا مشکل آب حل نشه از اینجا جم نمی‌خوریم. هیچ جایی نمیریم و لازم باشه تا تهران هم میایم. نیروهای انتظامی و امنیتی گاهی همراهی می‌کنن و گاهی هم ما رو از گونی می‌ترسونن، اما مشکلی نیست. برای کسی که اندوخته تمام عمرش جلو چشمش از بین رفت، اینا اصلا مهم نیست. ما تا آخرش وایسادیم.»

متن کامل گزارش  ابوالقاسم رحمانی را «اینجا» بخوانید.