چند صباحی خوش و خرم از ننوشتن از تلخی‌های کرونا و نوشتن از واکسیناسیون سریع و گسترده بودیم، منتها انگار نه این ویروس و نه تصمیم‌گیران قصد ندارند ما روز خوش ببینیم و با خیال راحت زندگی کنیم. تازه بارها هم هشدار دادیم که آرامش ما را نخراشند، لکن انگار نه انگار و نه حرف ما، که حرف متخصصان را هم آن‌طور که باید و شاید جدی نمی‌گیرند. نگاهی به آخرین آمار کرونا در کشور بیندازیم تا دقیقا متوجه شویم کجای کار مقابله با این ویروس چموش ایستاده‌ایم.
براساس معیارهای قطعی تشخیصی از روز 6 تا هفتم آبان، ۹۸۹۳ بیمار جدید مبتلا به کووید-۱۹ در کشور شناسایی شدند که ۱۲۸۵ نفر از آنها بستری شدند. مجموع بیماران کووید-19 در کشور به ۵ میلیون و ۹۰۹ هزار و ۴۰۲ نفر رسید. متاسفانه در طول این۲۴ ساعت، ۱۲۳ بیمار کووید-19 جان خود را از دست دادند و مجموع جان‌باختگان این بیماری به ۱۲۵ هزار و ۹۹۸ نفر رسید. خوشبختانه تاکنون ۵ میلیون و ۴۸۱ هزار و ۷۳۷ نفر از بیماران، بهبود یافته یا از بیمارستان‌ها ترخیص شده‌اند. ۴۰۱۴ نفر از بیماران مبتلا به کووید-19 در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها تحت مراقبت قرار دارند. تاکنون ۳۵ میلیون و ۲۹۸ هزار و ۵۷۱ آزمایش تشخیص کووید-19 در کشور انجام شده است. درحال‌حاضر ۲۲ شهر کشور در وضعیت قرمز، ۱۲۸ شهر در وضعیت نارنجی، ۲۱۵ شهر در وضعیت زرد و ۸۳ شهر در وضعیت آبی قرار دارند.
به اذعان برخی کارشناسان ما وارد پیک ششم بیماری کرونا شده‌ایم و برخی هم معتقدند ایران در شرف ورود به این پیک است. صحت و سقم این ادعا، خب قابل اثبات است اما اینکه کسی اصل و احتمال آن را رد نمی‌کند، بیش از همه موجب نگرانی است.
نگاهی به نمودارها و آمارهای مربوط به آغاز و ورود به پیک‌های قبلی می‌تواند درک بهتری نسبت به وضعیت موجود بدهد. چطور؟ اینطوری که هرچه آخرین عدد مربوط به مرگ‌ومیر کرونایی‌ها قبل از ورود به پیک جدید پایین‌تر بوده، در خود پیک عدد مربوط به مرگ‌ومیر در قله، خیلی فضایی و تصاعدی نشده است. برای مثال، پایین‌ترین عدد بعد از سرگذراندن پیک اول، 34 کشته کرونایی در روز بود و همین باعث شد تا در قله پیک دوم، به عدد 235 کشته در روز برسیم. پایین‌ترین عدد کشته در پایان پیک دوم هم 103 نفر بود و همین افزایش تعداد موارد مرگ‌ومیر باعث شد در قله پیک شوم، به عدد 483 کشته کرونایی در یک روز برسیم. پس بین پایین‌ترین عدد مربوط به تعداد جان‌باختگان کرونایی با بالاترین تعداد موارد جان‌باخته بر اثر این بیماری در قله پیک بعدی رابطه مستقیمی برقرار است و هرچه آن یکی بیشتر باشد، این عدد هم بالاتر است و برعکس.
حالا اینکه در نقطه پایینی بعد از پیک پنجم جز یک روز، هیچ‌وقت به عدد پایین‌تر از 150 کشته کرونایی نرسیدیم. تازه این ملاحظه را هم باید درنظر داشته باشیم که واکسیناسیون هم در همین ایام انجام شد و خیلی‌ها ایمنی لازم را داشتند! با این اوصاف به فرض ورود به پیک ششم و آن فرمولی که گفتیم، آمارها تصاعدی‌تر از گذشته نخواهد بود؟
اینها را گفتم و نوشتم، این مقایسه انجام شد و تجربیات را مرور کردیم، برای چه؟ برای اینکه در تمام این فراز و فرودها، در تمام این کم و زیاد شدن‌های آمار ابتلا و مرگ‌ومیر و در تمام این روزهای سختی که گذشت، بیش از هر متغیر دیگری، بیش از مراقبت‌های فردی مردم، بیش از امر و نهی‌های بدون نظارت و بیش از توصیه‌های فانتزی و رسانه‌ای، این سیاست‌ها و سیاستگذاران هستند که می‌توانند وضعیت موجود را سامان دهند. بازگشایی‌های خوشبینانه، عدم نظارت بر رفتارهای اجتماعی، عدم تامین و توسعه زیرساخت‌های مناسب برای رعایت پروتکل‌ها، عدم اجبار برای انجام واکسیناسیون و خیلی دیگر از موارد این‌چنینی همه جرقه‌ای است برای دوباره و بهتر بنویسیم 6باره شعله‌ور شدن کرونا در ایرانی که با هزار و یک مشکل و مساله دیگر هم روبه‌رو است و نه مردم و نه کادر درمان، توان مواجهه و جنگیدن با این بیماری را ندارند.
اینکه پایان راه کرونا کجاست یا اصلا می‌توان پایانی برای آن متصور شد، نمی‌دانم. اما این را می‌دانیم که کرونا ویروس هوشمندی است، ساخته دست انسان یا یک ویروس مرموز و طبیعی است هم مهم نیست، مهم جان مردمی است که می‌توان با برخی مراقبت‌ها و سخت‌گیری‌ها و دوری از جوگیری، آن را به حد زیادی تحت کنترل درآورد. مثل خیلی از کشورهای دنیا، که می‌بینیم.
