به گزارش «فرهیختگان»: سیدجواد طباطبایی، نوشتاری درباره بنیصدر منتشر کرده که خواندنی است: بنیصدر، در نوعی ناخودآگاهی بنیادین، که از ویژگیهای «توحیدی»دوستی درمانناپذیر او بود، هرگز تصوری از تعارضها و تضادهای خود پیدا نکرد.
آنچه در سوگنامهها درباره بنیصدر شگفتانگیز مینماید این است که بیشتر مرثیهخوانان کفۀ «ملّی» بودن و «ملّیگرایی» او را چربیدهتر ارزیابی کردند و گفتند که بهرغم ایرادهایی که میتوان به کارنامۀ فعال سیاسی پیشین و رئیس جمهوری بعدی گرفت «ایراندوستی» و «ملّیگرایی» او میچربید و باید به آن ارج گذاشت. من گمان میکنم که بیشتر کسانی که چنین ارزیابی از او عرضه میکنند، «ایراندوستی» بنیصدر را لابُدّ از این حیث ارج میگذارند که، مصداقِ پادشاهی یک چشم در اقلیم کوران، در کشوری که منافع ملّی پیوسته واپسین دلمشغولی بوده است که در اندیشه و کنش بیشتر ایرانیان پدیدار میشود، بنیصدر، با دفاع گَهگاه خود از ایران و ضرورت تأمین منافع کشور، باید پهلوان ملّیگرایی ایران باشد.
در اواخر سال 56 که مقدمات انقلاب اسلامی فراهم میآمد، در جریان یک سلسله سخنرانی دربارۀ «حکومت اسلامی»، بنیصدر را از نزدیک دیدم و به سخنان او گوش دادم. وجه اقتصادی سخنان او بویژه جالب توجه بود. گمان نمیکنم تا آن زمان در پاریس کسی یاوهتر از آن دربارۀ اقتصاد سخن گفته بوده است.
بیربطترین بخش سخنان بنی صدر به نظرات اقتصادی او مربوط میشد که مباحث آن در کتابی با عنوان «اقتصاد توحیدی» آمده و بارها نیز به چاپ رسیده است. این کتاب و مباحث آن، که در ماههای سال آغازین انقلاب چند رونویسی دیگر از آن منتشر شد و در کانون همۀ مباحث اقتصادی کشور قرار داشت، بزرگترین آسیبی بود که بر پیکر اقتصاد کشور وارد آمد و تاکنون نیز ج.ا.، بهرغم شکست همۀ تدبیرهای ممکن برای سرـ وـ سامان دادن به اقتصاد کشور، نتوانسته است خود را از اثرات سموم آن نظریۀ «اقتصادی» رها کند.
به نظر من چگونه میتوان کسی را که از او این همه سخنان گمراه کننده و فاجعهبار برای اقتصاد ملّی صادر شده «ملّیگرا» و «میهندوست» خواند!
به نظر من، بنیصدر به لحاظ گمراهیهایی که در سیاست و سیاست اقتصادی کشور وارد کرد یکی از مضرترین آدمهایی است که فرصت آن را پیدا کردند، با دست باز، خیالات خود را به واقعیت تبدیل کنند.
از این حیث، با توجه به نتایج «اقتصاد توحیدی»، که اگر در کشور یک مورد اجماع وجود داشته باشد همانا فاجعهبار بودن آن است، او را میتوان در صدر سیاهۀ جنایتکاران اقتصادی قرار داد، در مواردی، با کارنامهای بدتر از مغولان!
صدراعظم آغازین ج.ا. بنی صدرِ «پیرجامهپوش» بود که حتیٰ تعریف اقتصاد را هم نمیدانست.