تصور کنید مادرتان یک مخترع رباتیک باشد. از آن مخهای رباتی که هر روز یک ربات تازه برای خانه میسازد و هر ربات وظیفهای برعهده دارد و کاری انجام میدهد، یکی ظرفها را میشوید، یکی آشپزی میکند و یکی دیگر خریدهای خانه را انجام میدهد. آنها بازوهای اجرایی مادر شما هستند تا او بتواند همچنان به اختراع رباتهای بیشتر بپردازد.
تقریبا شبیه چنین ماجرایی را در داستان «من و داداش رباتم» نوشته جیمز پترسون و کریس گرابنستان داریم. این کتابهایی که دو نویسنده دارد هم باید پشتشان ماجرای همکاری جالبی وجود داشته باشد که خودم به شخصه خیلی مایلم یکبار آن را تجربه کنم.
«سامی هایز رودیگرز» در یک خانواده متفاوت زندگی میکند. مادرش یک پروفسور خلاق است که مدام رباتهای مختلف و عجیب و غریب میسازد، پدرش هم یک تصویرساز شلخته پلخته است که همیشه همسرش را به ساختن رباتها تشویق میکند. «مدی» خواهر کوچک سامی، از یک بیماری نادر رنج میبرد و نمیتواند از خانه بیرون برود، حتی برای رفتن به مدرسه.
در خانه آنها انواع رباتهای ساخت مادر وجود دارند: ربات صبحانهساز، ربات فوتبالیست، ربات هلیکوپتر، سگ رباتی و هر ربات دیگری که فکرش را بکنید! یک روز مادر سامی، او را با یک ربات جدید سورپرایز میکند: یک داداش ربات به نام «ای»! این ربات کارش این است که برادر سامی باشد و با سامی به مدرسه برود!
اما انگار مادر فکر اینجای کار را نکرده بود که ممکن است سامی از یک برادر تازه اصلا خوشش نیاید. بچهها همینجوری هم به زور با خواهر و برادران خودشان کنار میآیند. چه رسد به اینکه یک برادر رباتی برایشان خلق کنی. معلوم است که جا میزنند و در مقابل او گارد میگیرند. آن هم برادری که قرار است مثل یک بزرگتر دائم کنارشان باشد و با آنها به مدرسه برود...
به هرحال انسان به هر موجودی که کنارش زندگی کند، عادت میکند. خصوصا موجودی که حرکت میکند و گاهی هوایش را هم دارد. بنابراین سامی هم میانهاش با این برادر ربات کمی بهتر میشود. خصوصا وقتی که «ای» خودش را به سامی ثابت میکند و سامی هم متوجه میشود «ای» قرار است یک کار مهم برای خواهر کوچکتر بیمارش انجام دهد.
رابطه میان انسان و ربات یکی از سوژههای مهم در ژانر علمی
- تخیلی است که همیشه دستمایه فیلمسازان و نویسندگان قرار گرفته است. وقتی این رابطه شکلی طنز به خود میگیرد و این طنز با وجود نیازهای انسانی و یک رابطه سالم و سازنده گره میخورد، اثر از ویژگیهای منحصربهفردی برخوردار میشود. نویسندگان این کتاب هر دو از مولفان شناخته شده ادبیات کودک و نوجوان هستند. «جیمز پترسون» نویسنده کتابهای طنز «من جوکم» و «من جوکترم» و کریس گرابنستاین نویسنده کتابهای تخیلی و معمایی چون «جزیره دکتر لیبریس» و «فرار از کتابخانه آقای لمونچلو» دست به دست هم دادهاند تا فانتزی و طنز و علم را با هم بیامیزند و یک اثر دونفره خلاق با تصاویری جذاب بیافرینند.
«من و داداش رباتم» را نشر پرتقال در 320 صفحه قطع رقعی و با قیمت 14 هزار تومان به بازار نشر کودک و نوجوان عرضه کرده است.