سارا طاهری، روزنامه‌نگار: روز اول شهریورماه، به پاس بزرگداشت ابوعلی سینا در ایران، روز پزشک نامیده شده است. دو سالی است که روز پزشک در کشورمان رنگ و بوی دیگری دارد و امسال برای دومین سال متوالی است که اول شهریور به‌عنوان روز پزشک، درگیر بحران کرونا شده و جامعه پزشکی، باز هم این روز را با کرونا آغاز می‌‌کند. شاید بسیاری از پزشکان، حتی روزی را که به نام آنها نام‌گذاری شده هم فراموش کرده باشند؛ چراکه درمان بیماران کرونایی برای آنها فرصتی باقی نگذاشته تا بتوانند به مسائل دیگر فکر کنند. در شرایط کنونی، دغدغه اصلی جامعه پزشکی کشور، فقط کمک به بیماران کرونایی است تا شاید با درمان و کنترل این بیماری، هم جان عده زیادی را نجات داده و هم بتوانند شرایط خدمت به بیماران غیرکرونایی را نیز فراهم آورند. جامعه پزشکی کشورمان از روز نخست که کرونا وارد کشور شد، تا الان حتی یک روز آرام برای استراحت نداشته است. بسیاری از پزشکان حتی مدت‌هاست خانواده خود را ندیده و به مرخصی نرفته‌اند. این شرایط، در روزهای کنونی که ویروس دلتا در کشور جولان می‌دهد، سخت‌تر شده؛ زیرا کشور به یکباره وارد بحرانی شد که انتظارش را نداشت. حالا تخت‌های بیمارستانی به اشغال بیماران کرونایی درآمده تا جایی‌که بسیاری از بیماران برای بستری شدن باید منتظر بهبود یکی دیگر از بیماران و ترخیص او شوند. همه این مشکلات و کمبودها، دست‌به‌دست هم داده و روزهای سختی را برای کادر درمان رقم زده است. حالا جامعه پزشکی این روزها مانند روزهای هشت سال دفاع مقدس، مشغول جنگ است؛ جنگی که به‌مراتب سخت‌تر خواهد بود، زیرا این ویروس هر روز چهره جدیدتری از خود نشان داده و تمام محاسبات پزشکی را بر هم زده و کار مقابله را سخت‌‌تر می‌کند.

به مناسبت روز پزشک با 4 تن از پزشکان بیمارستان‌های دانشگاه آزاد اسلامی به گفت‌وگو نشسته و از سختی کار آنها جویا شده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

در همین رابطه مطالب زیر را بخوانید:

بهبودی بیماران بدحال خستگی ما را از تن به در کرد (لینک)

پزشکان در دوران کرونا به وظایف خود عمل کردند قطعا پاداش خود را از خدا می‌گیرند (لینک)

دست‌نوشته محبت‌آمیز یک بیمار کرونایی همچنان جلوی چشم من است (لینک)

همه بیماران کرونایی را مانند بستگان خودمان می‌دانیم (لینک)