موضوع اشتغال و دستیابی افراد به شغل مورد نظر از اساسی ترین نیازهای یک جامعه محسوب می شود. یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما، کاهش بیکاری و توسعه فعالیت‌های شغلی است. بیکاری به عنوان یک پدیده مخرب اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی مطرح بوده و رفع آن همواره، از جمله دغدغه‌های اساسی برنامه‌ریزان بوده است. بیکاری یکی از نامطلوب‌ترین پدیده‌های اقتصادی و اجتماعی است که پیامدهای منفی و ناگواری را در زمینه های مختلف به دنبال دارد. در سال های اخیر و به ویژه در حال حاضر، اقتصاد ایران به ویژه در روستاها به شکل بحرانی گریبانگیر این معضل است؛ مساله‌ای که باعث می‌شود هر ساله نیروی انسانی فعال و بیکار موجود در روستاها راهی شهرها شوند.مرکز آمار ایران تیرماه سال 99 گزارش داده بود، با وجود این که از بهار ۹۸ تا فصل مشابه سال ۹۹، تقریبا 1.5 میلیون شغل در کشور از بین رفته، اما نرخ بیکاری 1/1 درصد کاهش یافته و به 9.8 درصد رسیده است. مرکز پژوهش‌های مجلس اما می‌گوید نرخ واقعی بیکاری در ایران به ۲۴ درصد می‌رسد.ارزیابی صندوق بین‌المللی پول نیز نشان می‌دهد نرخ بیکاری ایران در سال گذشته 13.6 درصد بوده و به 16.3 درصد خواهد رسید.این  گزارش تصویری نمونه ای از بیکاری یکی از صنف‌های ساختمانی است که به علت نبود ساخت و ساز و کوچک شدن اقتصاد به‌شدت آسیب دیده و در سطح شهر کاملا به چشم می‌خورد.
عکس‌ها: وحید سرابی/فرهیختگان