زهرا رمضانی، روزنامه‌نگار: محمدصادق کوشکی، عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران با اشاره به ماده فرهنگی موجود در آیین‌نامه ارتقا گفت: «قطعا اساتید باید نقش پررنگی در حوزه تربیت و مسائل فرهنگی و دینی داشته باشند و از 120 امتیاز کل هم تنها 5 امتیاز به آن اختصاص پیدا کرده است، درحالی‌که با توجه به اهمیت موضوع باید امتیاز بیشتری برای آن درنظر گرفته می‌شد، اما این اتفاق نیفتاده است.»
او تصریح کرد: «ملاک پژوهش در ساختار آیین‌نامه ارتقا داشتن مقالات در مجلات علمی داخلی و خارجی است و مشکل جدی این آیین‌نامه از همین جا آغاز می‌شود؛ چراکه به‌جای آنکه استاد برای حل مشکلات کشور دست به پژوهش بزند، باید برای چاپ مقاله این کار را انجام دهد و مساله اصلی هم صرفا انتشار مقاله در مجلات خارجی است، حتی اگر آن مقاله کاربردی نبوده و برای حل مشکلات کشور مفید نباشد هم مهم نیست. نکته تاسف‌بار اینکه چاپ مقاله در مجلات خارجی امتیازی به مراتب بیشتر نسبت به مجلات داخلی دارد. این مشکل در رشته‌های علوم انسانی بیشتر خود را نشان می‌دهد.»
عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران در توضیح بیشتر این مساله اظهار داشت: «اساتید حوزه علوم انسانی باید براساس خواسته مجلات خارجی دست به نگارش مقاله بزنند تا از این طریق بتوانند مرتبه علمی خود را ارتقا دهند. عضو هیات‌علمی از ملت ایران حقوق می‌گیرد اما طبق این آیین‌نامه باید دستورات مجلات خارجی را رعایت کند و این روش غلطی است. در این میان اگر استادی در رشته خود نوآوری و تولید علم هم کرده باشد، اما تنها به این دلیل که علم او به تایید مجلات خارجی نرسیده باشد، اصلا به رسمیت شناخته نشده و هیچ اثری هم در ارتقای او نخواهد داشت. این مهم اساتید را به ماشین چاپ مقاله تبدیل می‌کند و عملا یک بردگی علمی را ایجاد خواهد کرد.»
کوشکی گفت: «زمانی که اساتید براساس دستور مجلات خارجی دست به نگارش مقاله می‌زنند، باید برای چاپ آن به مجلات پول نیز بپردازند و این خود فاجعه دیگری به‌شمار می‌رود؛ چراکه از پول ملت ایران باید مبالغی را به مجلات خارجی پرداخت و تازه آنها برای چاپ مقالات دانشگاه‌های ایرانی بر سر اساتیدمان منت هم بگذارند؛ از این رو باید ماده پژوهش آیین‌نامه به سمتی برود که اساتید بتوانند براساس تولید علم کاربردی که برای رفع مشکلات داخل تولید می‌شود، امتیاز کسب کنند. علی‌رغم اینکه رهبری سال‌ها دراین‌باره تذاکرات جدی داده‌اند، اما در فضای دانشگاهی کشور جدی گرفته نمی‌شود و جریان جبهه مشارکت براساس یک لجبازی آشکار در این زمینه حرکت می‌کند.»
او اظهار داشت: «آیین‌نامه ارتقای استاد را از فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی مفید دور و آنها را به یک ربات تبدیل می‌کند، رباتی که اگر طبق این آیین‌نامه عمل کند، می‌تواند ارتقا پیدا کرده و در غیر این صورت خبری از ارتقای رتبه علمی او نیست. واقعیت این است که اصلا مفید بودن استاد برای جامعه ملاک قرار نمی‌گیرد بلکه تنها هم و غم اساتید باید به دست آوردن امتیازات لحاظ شده در آیین‌نامه ارتقا باشد، درحالی که این بخش از آیین‌نامه باید منطبق بر نیازهای روز جامعه باشد. مساله دیگر اینکه بسیاری از دانشگاه‌های مطرح دنیا اصلا چنین سازوکاری را ندارند، بلکه براساس نیازهای واقعی جامعه خود کار را پیش می‌ببرند.»
کوشکی با تاکید بر اینکه ما شاهد دیکتاتوری دیگری به نام هیات‌ممیزه هم هستیم که آنها براساس هر سلیقه‌ای برای ارتقا تصمیم‌گیری کرده و به هیچ‌کس هم پاسخگو نیستند، خاطرنشان کرد: «نمی‌توان به انتخاب یا عدم انتخاب هیات‌ممیزه اعتراضی هم وارد کرد. این درحالی است که می‌بینیم حتی اگر عضو هیات‌علمی امتیازات قید شده در آیین‌نامه را کسب می‌کرد اما از سوی این هیات رد شود، دیگر نمی‌تواند کاری کند و این هم یکی دیگر از مشکلات موجود در بحث ارتقاست. آیین‌نامه ارتقایی که در طول سال‌های گذشته شاهد آن بودیم، دارای چنین مشکلاتی بوده اما جالب اینکه مشخص نیست در آیین‌نامه جدید چه تغییراتی رخ داده؛ چراکه متن آن به صورت عمومی منتشر نشده یا حداقل بنده حتی به عنوان عضو هیات‌علمی نتوانسته‌ام آن را ببینم.»