یگانه عرب، روزنامه‌نگار: شایان افشردی، کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران بیان کرد: «با نمایش هملت در این دوره از جشنواره شرکت کردیم که براساس سه نمایشنامه هملت شکسپیر، هملت ماشین، نوشته هاینرمولر و روز مرگ در داستان هملت ماری کولتس است و درواقع باید گفت گروه تئاتری ما توانسته است خط داستانی خود را به وجود آورد و براساس این سه متن ترکیب‌شده، اثر خود را خلق کند. نمایش هملت دو مرحله بازبینی داشته که به‌صورت دیدار با کارگردان‌ها و دیدن یک ربع فیلم از کار بوده است و جلسه دوم، بازبینی کل کار بوده و مرحله سوم نیز حضور اثر در جشنواره بوده است.»
هیچ چیز جشنواره سر جای خودش نیست!
وی با اشاره به ارزیابی کمی‌وکیفی خود از برگزاری بیست‌وسومین دوره این رویداد در ایام کرونا گفت: «همه چیز در بدترین شرایط ممکن است و هیچ چیز سر جای خودش نیست. آنقدر نحوه برگزاری جشنواره و حمایت‌هایی که باید از شرکتت‌کنندگان آن در تمامی بخش‌های مختلف از سراسر کشور انجام بگیرد، کم است که تاثیر چشمگیری در شیوه ارائه کارها، همزمانی اجراها، و ایجاد بی‌نظمی‌ها در ساعات اجرا و... دارد به‌نوعی که به‌عنوان یک کارگردان وقت نکرده‌ام که کار دیگر همکارانم را در جشنواره تماشا کنم و باید گفت که نحوه اطلاع‌رسانی و ارتباط دبیرخانه با کارگردان‌های حاضر در این رویداد آنقدر ضعیف بوده است که دیگر نمی‌توان در مورد کیفیت آثار اظهارنظر کرد چون عملا وقت برای تماشای دیگر کارها در این دوره از جشنواره وجود نداشت.»
کانون‌های دانشگاهی نقشی در برگزاری جشنواره ندارند
افشردی با اشاره به نقاط ضعف و قوت این جشنواره شناخته شده و معتبر عنوان کرد: «جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی مهم‌ترین و تاثیرگذارترین جشنواره تئاتر کشور چه از لحاظ پیشینه، چه از لحاظ شرکت‌کننده‌ها و چه از لحاظ کیفیت آثار است و تمام ماهیت تئاتر کشور با این جشنواره شکل گرفته است، اما ما در دوره‌های پیشین به تدریج هر ساله شاهد این موضوع هستیم که حمایت‌ها برخلاف آنچه که گفته می‌شود از دانشجویان جشنواره کم و کمتر می‌شود، کانون‌های دانشجویی کنار گذاشته می‌شوند و جشنواره‌ای که توسط دانشجوها برای دانشجوها با حمایت وزارت علوم شکل می‌گرفته است، به‌تدریج تحت کنترل کامل نهاد وزارت علوم قرار می‌گیرد و کانون‌های دانشجویی کمرنگ و به‌تدریج حذف می‌شوند، مانند این دوره از جشنواره که کانون‌های دانشگاهی نقشی در برگزاری این رویداد ندارند.» کارگردان بخش صحنه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران با اشاره به علل این جریان عنوان کرد: «تنها چیزی که می‌دانم این است که اگر جشنواره تئاتر دانشگاهی همچون سالیان گذشته از انتخاب دبیر گرفته تا مسائل دیگر همچون نحوه برگزاری و حمایت و... توسط کانون‌های دانشجویی دانشگاه هنرهای زیبا انجام پذیرد، نتیجه بهتری در روند این رویداد فرهنگی ایجاد خواهد شد که تاثیری چشمگیری بر تولید آثار باکیفیت دارد.»
دانشگاه‌های هنر از جریان جشنواره بی‌خبرند چه رسد به حمایت!
وی با اشاره به اینکه یکی از دغدغه‌های دانشجویان شرکت‌کننده در این رویداد، کمرنگ بودن نقش وزارت علوم به‌عنوان نهاد اصلی و مهم این رویداد در حمایت مالی و معنوی از گروه‌های تئاتر دانشجویی در جشنواره تئاتر دانشگاهی است، گفت: «ای‌کاش بحث حمایت از کارهای تئاتری دانشجوها در جشنواره مطرح باشد؛ مشکل اصلی اینجاست که دانشگاه‌ها اصلا از برگزاری این رویداد و شرکت‌کردن آثار تئاتری در این جشنواره بی‌اطلاع بوده و پیگیری نمی‌کنند؛ به‌طور مثال دفتر نمایش دانشگاهی که من از سمت آن در جشنواره شرکت کردم، یعنی دانشگاه هنر و معماری تهران که در کل ۸ اثر در این رویداد فرهنگی دارد، به‌طور کل از این جریان بی‌خبر است، چه برسد به حمایت کردن.» افشردی با بیان اینکه باید به سال‌های گذشته برگشت و کانون‌های دانشجویی را در روند برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی جدی گرفت، عنوان کرد: «قطعا جشنواره تئاتر دانشگاهی که با تعامل با کانون‌های دانشجویی و همکاری خود دانشجوهای تئاتر در ابعاد مختلف صورت می‌گیرد، می‌تواند روند برگزاری جشنواره را بهبود و محدودیت‌ها و سختی‌های راه برای پیشرفت دانشجویان تئاتری تسریع کند. نماینده این کانون می‌تواند تعامل خوبی با وزارت علوم شکل دهد تا بودجه‌ای برای حمایت از دانشجویان تئاتری در جشنواره تصویب و گرفته شود؛ اما متاسفانه کانون‌های دانشگاهی از سال 1388 نادیده گرفته شده و در کل حذف شده‌اند و ایجاد دوباره این کانون‌های دانشجویی می‌تواند اتفاق خوبی را برای دانشجویان تئاتری و حتی مسیر جشنواره تئاتر دانشگاهی رقم بزند.»