رضیه فیروزی، تهیه کننده مستند: خیریه؛ همان کلمه مقدسی که ایثار و انسانیت را تداعی می‌کند، چندصباحی است بازیچه سیاستمدارانی شده که به هر عنوان نیکی برای رسیدن و بقا در قدرت به آن چنگ می‌زنند و حتی کلمات را خدشه‌دار می‌کنند. نگاهی به رسانه‌ها در چند سال اخیر نشان می‌دهد خیریه‌های وابسته به افراد و جناح‌های سیاسی و عدم شفافیت‌شان محل سوال در اذهان جامعه بوده است. در دادگاه‌های مفسدان اقتصادی نیز خبرهایی از خیریه‌هایشان جلب‌توجه می‌کند. به‌راستی چه مساله‌ای در قوانین و ماهیت خیریه عامل جذب افراد نامدار به آن می‌شود؟ ما در مجموعه با حفظ سمت به مصداق عجیبی از خیریه پرداخته‌ایم.
خیریه مولی‌الموحدین علی‌بن‌ابیطالب کرمان، از بزرگ‌ترین بنگاه‌های اقتصادی کشور! خیریه‌ای که در سال66 توسط حسین مرعشی، استاندار وقت و با تکیه بر امکانات دولتی و سِمَت ایشان شکل گرفت و بر همین اساس گسترش یافت. خیریه‌ای که با سرمایه دولتی متولد شد و در پناه خلأهای قانونی در نظارت بر خیریه‌ها و تعدد مراکز مجوزدهی و تصمیم‌گیری برای این نهاد در سال84 موروثی و شبه‌خصوصی شد. در روند ساخت مستند وقتی مشکلات خیریه‌های معمولی و دست‌اندازهای مجوزگیری و تامین مالی‌شان را دیدیم و شنیدیم، مجوز 10دقیقه‌ای احداث یک هواپیمایی برای خیریه مولی‌الموحدین به خاطرمان می‌آمد و در تصویرگری رانت این هلدینگ اقتصادی مصمم‌مان می‌کرد. هرچند کرمانی‌ها معتقد بودند گفتن از این خیریه نیاز به کسانی از خارج استان دارد! و حتی قاضی کرمانی نگران هرگونه صحبتی با ما بود و همه به‌جهت سیطره گردانندگان این خیریه در استان! مردم می‌گفتند پول‌های میلیاردی تبلیغات کاندیداهای یک جناح خاص از این مجموعه تامین می‌شود و همه مناسبات استان به‌نحوی به این مجموعه متصل است و سوال جدی اینجاست که چطور ممکن است حسین مرعشی، دبیر حزب کارگزاران سازندگی و 40سال در سمت‌های مدیریتی دولتی و سیاسی باشد و ازسویی هم صاحب معنوی خیریه مولی‌الموحدین و بعد این خیریه را غیرسیاسی بنامد؟!
شاید اصلاح قوانین شفافیت مالی خیریه‌ها و همچنین اجرای قانون شفافیت هزینه‌های انتخاباتی در کشور کمک شایانی به پاسخ به این ابهام باشد. این موارد را وانهادیم و با مستندات موجود و براساس روایت برخی مسئولان استانی و از زاویه شکل‌گیری هلدینگ مولی‌الموحدین روایت کردیم، مکررا درخواست مصاحبه با نمایندگان استان کرمان و برخی مسئولان صاحب‌نظر در این حوزه را داشتیم که متاسفانه بی‌پاسخ ماند و بارها اندیشیدیم آیا سرمایه این خیریه اموال دولتی نیست؟ آیا یک مسئول می‌تواند با تکیه بر عنوان و موقعیتش هلدینگ اقتصادی عظیمی را ایجاد کند و بعد مدعی خصوصی‌بودن آن باشد؟! مسئولان نظارتی کشور در مسیر تغییر این خیریه کجا بودند؟ نظارت بر خیریه‌ها به‌عهده کدام نهاد و سازمان است؟ چنین به‌نظر می‌آید حضور سیاسیون در خیریه و کسب وجهه مردمی باعث هزینه بیشتر حاکمیت در برخورد با ایشان است و همین امر مانع تحقیق و تفحص جدی از این نوع خیریه‌هاست.