تاریخ : Wed 03 Mar 2021 - 09:30
کد خبر : 52292
سرویس خبری : فرهنگ و هنر

بی‌ربط و کم‌عمق

فرزین طاهری:

بی‌ربط و کم‌عمق

در مواجهه با آخرین کار ساسان حیدری (ساسی‌مانکن) اگر چشم‌مان را ببندیم و تصویر را نبینیم، تفاوتی با کارهای قبلی‌اش ندارد، همانقدر بی‌ربط، همان اندازه کم‌عمق و زننده. اگر این قطعه بدون تصویر منتشر می‌شد همینقدر بحثش داغ می‌شد؟ بی‌شک خیر. ساسی مانکن کار عجیبی نکرده، او تنها به نیاز جامعه‌ای پاسخ داده که این محتوا را طلب می‌کند. تا زمانی هم که تقاضا هست، عرضه سروری می‌کند.

فرزین طاهری،کارشناس موسیقی: واقعه ویدئوی اخیر ساسی‌مانکن را می‌توان از دو منظر بررسی کرد: یک، موسیقی و دو، تبلیغات. در حوزه موسیقی باید پذیرفت وجود سبک‌های مختلف در این حوزه به سلیقه متفاوت مخاطبان برمی‌گردد. هرکسی مختار است موسیقی‌ای را گوش کند که دوست دارد. موسیقی را می‌توان به بخش‌های قوی و ضعیف و یا ارزشمند و کم‌ارزش تقسیم کرد.  اما نمی‌توان برای قضاوت درمورد موسیقی از کلمه ابتذال استفاده کرد، چون اساسا موسیقی در بطن خود مبتذل نیست.  ساختار موسیقی و شباهتش به ریاضی آن را به یک فضای قانونمند شبیه کرده، بنابراین همان‌طور که نمی‌توانیم به یک مبحث در ریاضیات مبتذل بگوییم، به تولیدات حوزه موسیقی هم نمی‌توانیم این واژه را اطلاق کنیم.  آن چیز که موسیقی را برای اهل فن زننده می‌کند، کلام سخیف است. آن چیز که موسیقی را کم‌ارزش می‌کند، غایت حرفی است که می‌زند. در مواجهه با آخرین کار ساسان حیدری (ساسی‌مانکن) اگر چشم‌مان را ببندیم و تصویر را نبینیم، تفاوتی با کارهای قبلی‌اش ندارد، همانقدر بی‌ربط، همان اندازه کم‌عمق و زننده. اگر این قطعه بدون تصویر منتشر می‌شد همینقدر بحثش داغ می‌شد؟ بی‌شک خیر.

اما چه باعث می‌شود که او و اطرافیانش چنین تصمیمی بگیرند؟

دلیلش یک جمله بیشتر نیست، جامعه چه می‌خواهد؟

اینکه آمارهای رسمی و یا خود افراد چه به زبان می‌آورند مستند محکمی برای خواست جامعه نیست، خواست جامعه را باید با بررسی دنبال‌کردن و دیدن صفحه‌ها و به اشتراک گذاشتن محتواهای شبکه‌های اجتماعی فهمید.  میلیون‌ها نفر از ما ساعت‌های بسیاری را در طول شبانه‌روز، به دیدن آدم‌ها و صفحه‌هایی می‌گذرانیم که زشت‌ترین، سخیف‌ترین و زننده‌ترین رفتارها را از زندگی‌شان به اشتراک می‌گذارند و تازه بعد از آن ساعت‌ها غرق‌شدن در آن جهان پوچ، در میان دوستان و اطرافیان‌مان به نقدشان می‌پردازیم و سبک‌سر می‌دانیم‌شان.  ساسی مانکن کار عجیبی نکرده، او تنها به نیاز جامعه‌ای پاسخ داده که این محتوا را طلب می‌کند.  تا زمانی هم که تقاضا هست، عرضه سروری می‌کند. در وجه دیگر، محتوای چیزی است که تولید شده، فارغ از اینکه حجم پوچی، آنقدر گسترده است که در نگاه نخست باید گفت هر توضیح و تشریحی به بیشتر دیده شدن این جنس محتوا‌ها کمک می‌کند. اما از زاویه‌ دیگر می‌توان بررسی کرد که چه شد که این‌گونه شد و امروز اینجا ایستادیم.  چه شد که هزل‌ترین تولید محتوا مثلا در تئاتر خصوصی در چند سال گذشته، به نسبت نمونه‌ مورد بحث، بسیار فاخر و آبرومند جلوه می‌کند؟ ترکیب ساسی مانکن، الکسیس تکزاس و لوکیشن فیلم ابد و یک روز، پیش از هر چیز، به کابوسی دهشتناک شبیه است که هیچ تعبیری ندارد.