جواد حاتمی، عضو هیاتعلمی دانشگاه تربیتمدرس با تاکید بر اینکه آموزش مجازی بهترین راهحل نیست، بلکه یکی از روشهای جایگزینی محسوب میشود که به ما اجازه میدهد تدریس دروس را در شرایط مختلف ادامه دهیم، گفت: «این شیوه آموزشی مزایایی هم دارد که هیچگاه در شرایط عادی نمیتوانستیم به آنها پی ببریم و آزمونهای الکترونیکی یکی از آنهاست؛ در این آزمونها میتوان از چندصد نفر به صورت همزمان آزمون گرفت و نتیجه آن را هم بلافاصله اعلام کرد؛ اما ما کارنامه خوبی در آموزش مجازی چه در سطح آموزش عمومی و چه عالی نداریم.»
او گفت: «مشکلات موجود در آموزش مجازی ازقبیل سرعت پایین اینترنت نشان میدهد بهاصطلاح در این نوع آموزش در حال تاتیتاتی کردن هستیم و از لحاظ زیرساختی هنوز امکان انجام بسیاری از فعالیتها را نداریم. درست است که اسمش را گذاشتهایم آموزش الکترونیک، اما با توجه به شرایط موجود در دانشگاهها میتوان داستانهای زیادی درباره این شیوه نوشت؛ اما مزیت آن هم این بود که به مدیران دانشگاهها و هیات حاکمه بر نظام آموزش عالی کشور بقبولاند فضای مجازی را نمیتوان نادیده گرفت و این مقوله بهترین رهاورد دوره استفاده اجباری از آموزش مجازی در کشور است.»
عضو هیاتعلمی دانشگاه تربیتمدرس با تاکید بر اینکه کرونا ثابت کرد که نباید آموزش مجازی را نادیده بگیریم، بیان داشت: «فضای مجازی دنیایی به موازات فضای حقیقی است و به همین دلیل مسئولان امر باید آن را جدی گرفته و سرمایهگذاریهای زیادی روی آن انجام دهند و قرار نیست خودمان را با کشورهایی که از لحاظ ایدئولوژیک با آنها زاویه داریم، مقایسه کنیم؛ بلکه با نگاهی به کشورهایی مانند مالزی و ترکیه هم میتوان به ابعاد مختلف آموزش الکترونیک پی برد. نباید فراموش کرد تولید محتوا تنها یکی از مقولههای آن است و ما در مقیاس با ترکیه و آذربایجان در این زمینه هم در جایگاه پایینتری قرار داریم.»
حاتمی با اشاره به آینده آموزش مجازی در کشور گفت: «این مقوله دو بخش دارد و نمیتوان آموزش مجازی را برای مقطع ابتدایی دنبال کرد؛ چراکه این دوره برای پرورش و فراگیری آداب اجتماعی و مهارتهای میان فردی است که حتما باید معلم با دانشآموز در ارتباط مستقیم باشد؛ اما در حوزه آموزش عالی با در نظر گرفتن شروطی میتوان آن را دنبال کرد. اگر اساتید مهارتهای لازم برای این نوع آموزش را داشته باشند، زیرساختها هم فراهم بوده و دانشگاهها نیز ساپورتینگ سیستم را اعمال کنند، میتوان آن را دنبال کرد. آموزش مجازی این نیست که یک فایلی در فضای مجازی بارگذاری شود و دانشجو از آن بهره بگیرد، بلکه دانشگاهها باید دانشجو را راهنمایی کرده و اساتید هم آموزشهای ضمنخدمت را بگذرانند، در این صورت است که میتوان برای جلوگیری از برخی خطرات و کاهش هزینهها، آموزشها را به صورت مجازی دنبال کرد.»
او با تاکید بر اینکه جهان آینده، جهان زیست در فضای مجازی است؛ حال چه این مقوله را دوست داشته باشیم و چه خیر، باید بپذیریم که الان در برهه مهمی از تاریخ زندگی بشر قرار داریم، خاطرنشان کرد: «آموزش اساتید برای حضور در بستر آموزش مجازی در طول یک سال گذشته آنطور که باید صورت نگرفته است. عنوان میشود باید از سامانه دانشگاهی برای ارائه دروس استفاده کرد، اما به محض اینکه تعداد استفادهکنندگان از آن افزایش پیدا میکند، سامانه با مشکل روبهرو میشود. وقتی شرایط استفاده آموزش مجازی آنطور که باید فراهم نیست، اساتید باید چه آموزشی بدهند؟ قطعا آموزش مجازی استاندارد خاص خودش را دارد و نیازمند سطحی از سواد مدرس و فراگیر و فراهمسازی بسترهای لازم است.»