به گزارش «فرهیختگان»، بخش غیزانیه از توابع شهرستان اهواز است که در شرق این شهرستان و در مسیر ترانزیتی بنادر جنوبی کشور قرار دارد. فاصله مرکز این بخش از اهواز ۵۰ کیلومتر بوده و مسیر اصلی دسترسی به آن از جاده اهواز- امیدیه است. این بخش از دو دهستان غیزانیه و مشرحات تشکیل شده که جمعا ۸۳ روستا را شامل می‌شود. شغل مردم این منطقه که جمعیتی بالغ بر ۲۵هزار نفر را شامل می‌شود، از قدیم‌الایام عمدتا کشاورزی و دامپروری بوده که به دلیل کمبود آب در سال‌های اخیر این مشاغل از بین رفته یا کمرنگ شده‌اند.
بخش غیزانیه روی بزرگ‌ترین و مرغوب‌ترین میدان نفتی ایران قرار دارد که جزء برترین سوپرفیلدهای نفتی جهان محسوب می‌شود. این منطقه محصور بین صدها حلقه چاه نفت با متوسط تولید ۲۵۰هزار بشکه در شبانه‌روز و متوسط قیمت ۲۲۵میلیارد تومان در یک ۲۴ ساعت (با احتساب ۵۰دلار برای هر بشکه) است. غیزانیه همچنین بین دو رودخانه پرآب کشور؛ کارون و جراحی قرار دارد که در صورت تامین آب و به‌دلیل دارابودن خاک حاصلخیز و مرغوب می‌تواند به‌عنوان یکی از مناطق هدف توسعه کشاورزی در کشور انتخاب شود. اما متاسفانه به‌دلیل عدم‌وجود الگوی توسعه برای این مناطق و نبود برنامه‌ریزی کلان، جوانان این بخش با معضل بیکاری مواجه هستند که درصورت توانمندسازی از طریق حرفه‌آموزی بومی‌شده مانند تربیت شتر (که در سال‌های نه‌چندان دور جزء مشاغل پربازده این منطقه بوده)، عبابافی، حصیربافی و... و همچنین توسعه مشاغل خدماتی از طریق ایجاد زیرساخت‌های موردنیاز در مسیر شاهراه ترانزیتی به راحتی می‌توان این مشکل را برطرف کرد.
مشکل تامین آب برای این منطقه که بزرگ‌ترین بخش شهرستان اهواز محسوب می‌شود باعث شده تعداد روستاهای آن از ۱۱۴ به ۸۳ روستا تقلیل یابد و درصورت ادامه این روند، علاوه‌بر افزایش تعداد روستاهای خالی از سکنه معضل حاشیه‌نشینی در مرکز استان خوزستان را چندبرابر خواهد کرد.
در روز سوم خرداد سال جاری و بعد از اختلال مستمر در آبرسانی به روستاهای بخش غیزانیه، جمعی از اهالی این منطقه در اعتراض به شرایط و مشقاتی که همزمان با ماه رمضان برای آنها پیش آمده بود، اقدام به تجمع و بستن یکی از راه‌های عبوری کردند که در خلال این ماجرا دو نفر از اهالی به صورت سطحی مجروح شدند. کمتر از ۲۴ساعت پس از آغاز این اعتراض‌ها، قرارگاه جهادی دست سلیمانی و قرارگاه جهادی مهندسی حاج‌احمد متوسلیان ضمن حضور در منطقه و توزیع بسته‌های معیشتی در روستاها، تمهیدات و اقداماتی را آغاز کردند که مهم‌ترین آنها تهیه گزارش جامع فنی و حقوقی از مشکلات آبرسانی به بخش غیزانیه با هدف ارائه ذهنیت صحیح و کامل به مسئولان عالی‌رتبه نظام است. این گزارش که نسخه‌ای از آن اکنون در برابر شماست، نتیجه ده‌ها ساعت مصاحبه و گفت‌وگو با مسئولان مربوطه، اساتید و اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها، دهیاران، کارگران فنی و اهالی منطقه بوده و می‌تواند مبنای تصمیم‌سازی‌ها و برنامه‌ریزی‌های آتی قرار گیرد.
آبرسانی به غیزانیه از کجا انجام می‌شده است؟
در سال‌های پیش شبکه آبرسانی به بخش غیزانیه تکمیل شده و آبرسانی از سه نقطه زیر به منطقه صورت می‌گرفته:
الف- ایستگاه پمپاژ یادگار امام(ره)
در جنوب شهرستان اهواز و در حاشیه رودخانه کارون، تاسیسات تصفیه‌خانه آب‌کوت امیر وجود دارد که وظیفه آن تامین آب شرب جنوب اهواز، شهرستان کارون و دهستان‌های اطراف است. کانالی جهت انتقال آب شرب از این تاسیسات به سمت بندر ماهشهر به عرض ۱۰ متر، ارتفاع ۱۰ متر و طول بیش از ۱۰۰ کیلومتر وجود دارد که به‌صورت دائمی آب در آن پمپاژ می‌شود. در فاصله ۳۰ کیلومتری بزرگراه اهواز - ماهشهر، درکنار ایستگاه قطار خسروی و در فاصله هفت‌کیلومتری از روستای خسروی، ایستگاه پمپاژ یادگار امام(ره) جهت تامین آب شرب روستاهای حاشیه این کانال تاسیس شد که علاوه‌بر آبرسانی به ۱۵ روستای شهرستان کارون، آب شرب ۱۸ روستا از دهستان مشرحات واقع در بخش غربی غیزانیه را نیز تامین می‌کرد. این تاسیسات که در فاصله ۳۵۰متری کانال کوت امیر قرار دارد، دارای مخزن ۳۰۰هزار لیتری بوده و ۴ پمپ وظیفه مکش آب از درون کانال به مخزن و ۱۰ پمپ نیز وظیفه پمپاژ آب به داخل خطوط لوله را برعهده دارند که از مجموع ۱۴ پمپ، تنها ۱۰ پمپ در مدار قرار دارند. با خارج کردن دو پمپ ۵۷ و جایگزین شدن پمپ‌های ضعیف‌تر در سال‌های گذشته، توان پمپاژ این ایستگاه به شکل قابل‌محسوسی کاهش یافته و با اضافه شدن مشکلات دیگری ازجمله فرسوده شدن خطوط لوله و عدم رعایت الگوی مصرف آب در روستاهای ابتدای مسیر، آبرسانی به روستاهای دهستان مشرحات در انتهای مسیر با مشکل مواجه شده و این روستاها در بسیاری از ساعات شبانه‌روز با معضل قطعی آب مواجه هستند. در فاصله حدود ۳۵کیلومتری انتقال آب از ایستگاه پمپاژ یادگار امام(ره) تا آخرین روستای واقع در دهستان مشرحات (روستای سیدیوسف) آبرسانی پایدار وجود نداشته و در ساعاتی نیز که آبرسانی صورت می‌پذیرد، شدت آب بسیار ضعیف بوده و استفاده از آن سخت است.
ب- چاه کمتوله
سفره‌های آب زیرزمینی واقع در ابتدای شهرستان رامهرمز (روستای کمتوله) و در شمال بخش غیزانیه منبعی برای تامین آب روستاهای این شهرستان بوده که در دهه ۸۰ برای حل مشکل آب غیزانیه، یک انشعاب از خط لوله اصلی انتقال آب از چاه کمتوله به مخازن دوقلوی مربچه (۱۰کیلومتری جنوب رامهرمز) به سمت روستاهای شمال شرقی بخش غیزانیه کشیده شده و خط لوله دیگری نیز پس از مخازن دوقلو وظیفه آبرسانی به روستاهای جنوب شرقی غیزانیه را برعهده داشته است. این دو خط لوله که آبرسانی به حدود ۳۵ روستا در بخش غیزانیه را انجام می‌دادند به‌دلیل کاهش سطح آب در چاه کمتوله، افزایش جمعیت روستاهای رامهرمز، فرسودگی خطوط لوله و عدم رعایت نوبت آبدهی، از هفت سال گذشته در عمل، کفاف تامین آب روستاهای دهستان غیزانیه را نداشته‌اند، به نحوی که تاسیسات تقویت فشار آب حمیدان واقع در روستای دهلایه (در میانه مسیر آبرسانی به روستاهای جنوب‌شرقی غیزانیه) مدت‌هاست به‌دلیل عدم پرشدن مخزن تعطیل شده است. این درحالی است که تمام خطوط انتقال آب تا روستاهای انتهایی این مسیر (روستاهای ابویورو، شمه و مسلمیه) وجود دارد و درصورت مدیریت صحیح امکان آبرسانی حداقلی به تمامی این روستاها در حال حاضر هست.
ج- تاسیسات آب شهید الماسی (شیبان)
در سال‌های میانی دهه ۸۰ و در کنار تامین آب منطقه غیزانیه از دو نقطه ذکر شده، دو خط لوله از تاسیسات آب شهید الماسی واقع در شهر شیبان در شمال‌شرقی شهرستان اهواز و در حاشیه رودخانه کارون به سمت روستای صفیره و در ادامه به سمت روستای نزهه احداث شد. آبی که از تاسیسات شهید الماسی به مخزن صفیره پمپاژ می‌شده هشت‌هزار مترمکعب در شبانه‌روز (۹۲ لیتر در ثانیه) بوده که متاسفانه به‌دلیل عدم وجود نظارت صحیح، ۵۰۰۰ مترمکعب آن در طول این مسیر ۲۵ کیلومتری هدر می‌رود و تنها ۳۰۰۰ مترمکعب آن به تاسیسات صفره می‌رسد. بخشی از این هدررفت آب به‌دلیل انشعابات غیرمجاز آب و بخشی دیگر به‌دلیل فرسودگی خطوط انتقال آب که ناشی از به‌کار بردن لوله‌های فولادی با کیفیت نازل بوده، است. این درحالی است که اگر همین هشت‌هزار مترمکعب آب بدون هدررفت به منطقه می‌رسیده به تنهایی کفاف تامین آب کل بخش غیزانیه را می‌داده است.
راهکارها و پیشنهادها
در این بخش سعی می‌شود به‌صورت خلاصه و موجز با توجه به حضور میدانی و شناخت دقیقی که از مشکلات منطقه پیدا کرده‌ایم به راهکارهای موقت و دائمی که برای حل معضل آبرسانی به بخش غیزانیه نیاز است، اشاره داشته باشیم.
الف - راهکارهای موقت و اورژانسی
1- حضور گروه‌های جهادی در منطقه و پر کردن شکاف عاطفی بین مردم و نظام و در دست گرفتن مطالبه‌گری؛ حضور گروه‌های جهادی موجب تشفی‌خاطر مردم و دلگرم‌شدن آنها شده و مطالبه‌گری این نیروها از مسئولان موجب شده فرصت میدان‌داری و جولان از فرقه‌ها، گروه‌ها و جریان‌های معاند گرفته شود. همچنین این حضور، ضریب اعتماد مردم به نظام را به شکل قابل‌توجهی افزایش خواهد داد.
2- در حد توان ورود کردن به مسائل فنی و احداث مخازن بتنی و پلی‌اتیلنی به‌صورت پایلوت در برخی روستاهای هدف که این مخازن علاوه‌بر اینکه در شرایط فعلی می‌توانند محلی برای ذخیره آب انتقال‌یافته توسط تانکرهای آبرسانی باشند، در شرایط پایدار و در زمانی که پروژه آبرسانی به روستاها تکمیل شود نیز می‌توانند به‌منظور مدیریت منابع آبی روستا مورد بهره‌برداری قرار گیرند. همچنین مخازن پلی‌اتیلنی با اضافه شدن تاسیسات تصفیه آب (آب‌شیرین‌کن) می‌توانند به‌عنوان محلی برای تامین آب شرب اهالی روستا تبدیل شوند. هم‌اکنون قرارگاه جهادی دست سلیمانی و قرارگاه جهادی مهندسی حاج‌احمد متوسلیان در حال احداث سه مخزن پایلوت (دو مخزن بتنی در روستاهای شمه و ابویورو و یک مخزن پلی‌اتیلنی در روستای سودان) هستند.
مخازن پلی‌اتیلنی درحال احداث در روستای سودان
3- مدیریت و کنترل توزیع آب توسط تانکرهای آبرسانی و تداوم آن در شرایط فعلی که هنوز پروژه‌های آبرسانی به منطقه تکمیل نشده، ادامه روند آبرسانی توسط تانکرها که بعد از بحران خردادماه آغاز شده را ضروری می‌نماید. هم‌اکنون گروه‌های جهادی مستقر در منطقه ضمن مدیریت تانکرهای موجود که توسط دستگاه‌های استانی نظیر ستاد اجرایی فرمان امام(ره)، فولاد خوزستان، سپاه و... تامین شده‌اند، سعی می‌کنند تا آبرسانی به‌صورت منظم به همه روستاها انجام شود. درصورتی که این روند متوقف یا خللی در آن ایجاد شود، به‌دلیل شرایط آب و هوایی و گرمای بالای ۵۰ درجه دوباره بحران به منطقه برخواهد گشت.
ب- راهکارهای دائم
1- تقویت آب ورودی از کانال کوت‌امیر به تاسیسات یادگار امام(ره) و تقویت قدرت پمپاژ آبی از این تاسیسات به دهستان مشرحات؛ درصورت افزایش قطر لوله‌های مکش آب از کانال کوت آمپر و همچنین اضافه شدن چند پمپ با توان بالا به تاسیسات یادگار امام(ره) مشکل آبرسانی به ۱۸ روستای دهستان مشرحات با صرف هزینه پایین و زمان اندک به‌طور کامل برطرف خواهد شد.
2- تکمیل احداث فاز دوم انتقال آب از شیبان به غیزانیه (صفیره به نزهه) در اسرع‌وقت؛ این بخش از پروژه که هم‌اکنون درحال انجام است باید تسریع داده شود و در صورت امکان ملاحظه عدم استفاده از لوله‌های GRP مدنظر قرار گیرد.
3- آغاز احداث فاز سوم انتقال آب (از نزهه به روستاهای بخش شرقی غیزانیه)؛ در فاز سوم ضمن توجه به این موضوع که بسیاری از خطوط لوله تا روستاهای انتهای مسیر وجود دارد، باید از لوله‌های پلی‌اتیلنی استفاده شود تا مشکلات گفته شده، پیش نیاید.
4- مشخص کردن ناظر فنی مستقل با ترجیح استفاده از نیروهای دانشگاهی استان و واریز کردن بودجه پروژه به صورت مرحله‌ای پس از تایید ناظر موردتاکید است.
5- احداث لوله‌کشی آب منازل در روستاهای فاقد انشعابات؛ طبق بررسی‌های میدانی صورت‌گرفته جمعا ۹ روستا در بخش غیزانیه فاقد شبکه آبرسانی درون‌روستایی هستند که از هم‌اکنون شرکت آبفای استان موظف به احداث و تکمیل این شبکه‌هاست. همچنین در برخی روستاها شبکه آبرسانی به‌دلیل فرسوده بودن با آسیب دیدن نیاز به بازسازی دارد که این مهم نیز باید موردتوجه قرار گیرد.
6- با توجه به تخلفات عدیده صورت‌گرفته چه در احداث خطوط لوله قدیمی از شیبان به غیزانیه و چه در پروژه جدید درحال احداث و با عنایت به مقصر بودن مسئولان منطقه‌ای و استانی در بروز اتفاقات خردادماه، لازم است تیمی متشکل از نیروهای دستگاه‌های نظارتی و قضایی با حساسیت و دقت در این موضوع ورود کرده و با تشکیل پرونده‌های ویژه با متخلفان برخورد کنند تا از بروز اتفاقات مشابه در استان خوزستان ممانعت به عمل آید.
معضلات آبرسانی به غیزانیه
1- مشکلات فنی
آب موردنیاز برای بخش غیزانیه در سه حوزه ذیل مورد استفاده و بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
• آب شرب
اهالی منطقه درحال حاضر آب شرب تصفیه‌شده را به‌صورت لیتری از توزیع‌کنندگان محلی تهیه کرده و مصرف می‌کنند.
• آب شست‌وشو و مصارف عمومی
این آب که برای استحمام، نظافت و شست‌وشوی البسه، ظروف و... مورد استفاده قرار می‌گیرد، در بحران فعلی جزء مشکلات اصلی مردم منطقه به‌شمار می‌رود.
• آب موردنیاز احشام و دام
احشام و دام مردم منطقه در سال‌های اخیر به‌دلیل کمبود آب به یک‌دهم تقلیل پیدا کرده که درصورت تامین این آب بخش قابل‌توجهی از مشکل بیکاری جوانان این بخش جبران خواهد شد.
پس روشن است که مشکل اصلی منطقه غیزانیه درحال حاضر تامین آب شست‌وشو و مصارف عمومی و آب موردنیاز احشام و دام بوده و مردم آب شرب خود که ۵۰ مترمکعب در هر روز برای کل اهالی منطقه (با احتساب دو لیتر برای هر نفر) است را تهیه کرده و در مخازن خانگی جهت مصرف نگهداری می‌کنند. این توضیح نیز لازم به بیان است که آبی که در طراحی صورت گرفته برای منطقه، قرار است از تاسیسات آب شهید الماسی (شیبان) به بخش غیزانیه انتقال یابد، به‌دلیل ظرفیت پایین این تاسیسات امکان تصفیه کامل را ندارد فلذا غیرقابل شرب خواهد بود.
• فاز اول (انتقال آب از تاسیسات صفیره به تاسیسات نزهه)
این فاز که درحال احداث است و در زمان تکمیل این گزارش 15 کیلومتر از آن لوله‌گذاری شده، دارای طولی به اندازه 28 کیلومتر بوده و در صورت بهره‌برداری از آن مشکل آب تقریبا نیمی از روستاهای منطقه برطرف خواهد شد.
• فاز سوم (انتقال آب از تاسیسات نزهه به روستاهای پایین‌دست دهان غیزانیه)
درصورت تکمیل این فاز که به‌دلیل طولانی بودن مسیر ممکن است زمانبر باشد، مشکل آب همه روستاهای بخش غیزانیه برطرف خواهد شد. البته بیان این توضیح ضروری است که خطوط الی لوله انتقال آب درحال حاضر تا روستاهای انتهای مسیر وجود داشته که به‌دلیل فرسودگی و آسیب‌های موردی نیاز به تعمیر و بازسازی دارند. در این صورت و با عنایت به وجود شبکه‌های آبرسانی داخلی در اکثر روستاها با صرف زمان کمتری می‌توان آب را از تاسیسات نزهه به آخرین روستاهای غیزانیه رساند.
یک مشکل فنی مهم
بزرگ‌ترین مشکل فنی در پروژه جدید، موضوع استفاده از لوله‌های GRP برای خطوط آبرسانی به غیزانیه است که در خود وزارت نیرو و شرکت آبفا استفاده از این لوله‌ها از نظر فنی موضوع ردشده‌ای است. این نوع لوله جنس شکننده‌ای دارد و با ضربه شکسته می‌شود. ترمیم این لوله نیز خیلی سخت است، به نحوی که برای ترمیم، کل خط باید کاملا خشک شده و بعد با الیاف رزینی و چسب ترمیم در چند مرحله انجام شود و تا زمانی که محل ترمیم‌شده خشک نشده، نمی‌شود خط را آبدار کرد. این بدان معناست که در هر بار ترمیم خطوط لوله، کل منطقه چند روز باید بی‌آبی را تجربه کند. بنابراین اجرای این لوله‌ها در بهره‌برداری مشکلات بسیاری ایجاد کرده و این تجربه در چندین پروژه قبلی وجود دارد. مضاف بر اینکه نگهداری این لوله‌ها به دلایل ذکرشده در بالا مشکلات بسیاری دارد و در چند سال آینده ما را به نقطه فعلی برمی‌گرداند.
دلیلی که برای استفاده از این لوله به‌جای لوله‌های پلی‌اتیلن آورده شده تحریم ذکر شده که با توجه به وجود مواد اولیه و سازنده‌های لوله‌های پلی‌اتیلن در کشور و خود استان خوزستان، این بهانه درستی نیست. البته اجرای این خطوط لوله خیلی سریع است که احتمالا روی این موضوع مانور داده خواهد شد. نکته جالب‌توجه آنکه شرکت فراسان همزمان سازنده این لوله‌ها و پیمانکار پروژه بوده و گفته می‌شود دارای روابط خاصی با مدیران استانی است که باید با دقت و حساسیت مورد بررسی قرار گیرد.
2- مشکلات مدیریتی
الف - ضعف و سوءمدیریت در مدیریت کلان استان
غلامرضا شریعتی درست ۶ ماه پس از در دست گرفتن سکان استانداری خوزستان، در دی‌ماه سال ۹۵ پس از بازدید از بخش غیزانیه، در نشستی که در محل مسجد قائم(عج) روستای «عوده» از توابع این بخش برگزار کرد، ضمن اعتراض به مشکل آب منطقه، مصوب کرد: «طرح جذب آبرسانی در دو فاز از شیبان تا صفیره و از صفیره تا پایان سال ۹۵ موردافتتاح قرار گیرد»؛ وعده‌ای که تا سال ۹۹ عملی نشد و منجر به بروز اعتراضات مردمی شد. این درحالی است که از سال ۹۵ تا سال 99 به مدت چهار سال پول به این پروژه تزریق شده است. این سوءمدیریت را در سایر پروژه‌های استانی نیز به وضوح می‌توان یافت.
ب- عدم‌اجرای مسئولیت‌های اجتماعی وزارت نفت
طبق قانون مصوب مجلس شورای اسلامی، وزارت نفت در قبال مردم ساکن در مناطق مختلف فعالیت صنعت نفت مسئولیت اجتماعی داشته و باید به تعهد خود در رابطه با توانمندسازی و حل مشکلات این مردم عمل کند. اما متاسفانه در منطقه غیزانیه که محصور بین صدها حلقه چاه نفت با متوسط تولید ۲۵۰ هزار بشکه در شبانه‌روز است، وزارت نفت نه‌تنها به هیچ‌کدام از مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل نکرده، بلکه حتی از دادن انشعاب از ده‌ها خطوط لوله آبی که به سایت‌های نفتی آبرسانی می‌کنند و فاصله آنها تا روستاهای اطراف گاهی تا چند متر می‌رسد، دریغ می‌کند. به‌طور نمونه می‌توان به تاسیسات مناطق نفتخیز در منطقه مشراگه واقع در کنار رودخانه جراحی اشاره کرد که با هشت پمپ پیستونی بزرگ (فقط سه پمپ از این مجموعه همزمان در مدار هستند)، آب را از درون این رودخانه مکش کرده و به سمت چاه‌های نفت واقع در بخش غیزانیه پمپاژ می‌کنند اما حتی یک قطره از این آب به مردم منطقه داده نمی‌شود و پس از اتمام پروژه‌ها، مجموعه صنعت نفت اقدام به جمع‌آوری خطوط لوله آبرسانی می‌کند. این درحالی است که با یک تدبیر ساده و در عمل به مسئولیت‌های قانونی، وزارت نفت می‌تواند با کشیدن انشعابات فرعی، مشکل آب روستاهای اطراف چاه‌های نفت را به‌راحتی برطرف کند.
8 پمپ پیستونی تاسیسات صنعت نفت واقع در مشراگه
ج- مشکلات مربوط به شرکت آب و فاضلاب
پس از طرح موضوع ادغام دو شرکت آبفای شهری و آبفای روستایی در استان خوزستان، حدود ۶ ماه فعالیت‌ها رو به تعطیلی رفته و بسیاری از کارها به این بهانه و به دلیل طولانی شدن پروسه اجرای این تصمیم رهاسازی شد. یکی‌دیگر از اتفاقات ناگوار در ماه‌های گذشته پرداخت نشدن حقوق و مزایای کارگران شرکت آبفا به مدت ۶ ماه و حتی بعضا هشت ماه است که متصدیان و کارگران تاسیسات پمپاژ آب در منطقه غیزانیه نیز جزء همین دسته از کارگران که حقوق‌شان پرداخت نشده به شمار می‌روند. مجموعه این عوامل منجر به این شد که مشکل قطعی آب مردم غیزانیه به فراموشی سپرده شود و دستگاه متولی این موضوع به‌دلیل ضعف‌های مدیریتی و درگیر بودن با مشکلات داخلی از حل این معضل شانه خالی کند. این درحالی است که اگر شرکت آبفا به وظایف قانونی خود به‌موقع عمل می‌کرد در شرایط فعلی با اقدامات اورژانسی نظیر اصلاح و ترمیم خطوط لوله فعلی و رعایت نوبت آبدهی از تاسیسات کمتوله و یادگار امام(ره) این مشکل قابل‌مدیریت بود و به اعتراض‌های مردمی منجر نمی‌شد.
درکنار این موضوعات، مساله زدوبند با پیمانکار و ترک تشریفات پروژه بزرگ آبرسانی از شیبان به غیزانیه قابل‌بررسی و پیگیری بوده که دستگاه‌های ناظر باید به وظایف قانونی خود در این زمینه عمل کنند.
د- تحریک مردم توسط مسئولان سیاسی منطقه
مردم غیزانیه بیش از چهار سال است که با مشکل تامین آب مصرفی خود مواجه هستند و هربار سعی کرده بودند به شکل مسالمت‌آمیز و قانونی این معضل را از مسئولان مطالبه کنند اما هربار با وعده‌های دروغین مدیران استانی مواجه شده بودند. در روزهای پایانی رمضان سال جاری نیز این مطالبه بحق و قانونی خود را با بخشدار منطقه در میان می‌گذارند و از بی‌آبی شکوه سر می‌دهند. اما در کمال ناباوری بخشدار که نماینده دولت به حساب می‌آید، به جای آرام کردن مردم و پیگیری حل مشکل از مسئولان بالاتر و مطالبه از شرکت آبفا، معترضان را به بستن جاده اصلی ترانزیتی دعوت می‌کند و می‌گوید: «اگر می‌خواهید صدایتان شنیده شود، باید جاده را ببندید!!» این سخن بخشدار خشم مردم را چندبرابر کرده و اتفاقات ناگوار بعدی را رقم می‌زند که موجب سوءاستفاده منافقان و دشمنان خارجی و بهره‌برداری‌های رسانه‌ای آنها می‌شود. اکنون این سوال مهم باید پاسخ داده شود که مسئولانی که وظیفه تامین امنیت را برعهده دارند برچه اساسی این‌گونه امنیت بخش مهمی از کشور؛ که درصورت به‌هم خوردن آن، امنیت کل کشور مورد هجمه قرار خواهد گرفت را به مخاطره می‌اندازند و موجبات خشنودی دشمن را فراهم می‌کنند؟ چه برنامه‌ای برای دامن زدن به نارضایتی‌های عمومی وجود دارد؟
* نویسنده: محسن تقیانی، فعال اجتماعی