به گزارش «فرهیختگان»، بیژن معاونی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درباره موانع ارتباط با صنعت توسط مراکز دانشگاهی گفت: «دو مشکل اساسی در بحث ارتباط با صنعت در کشور ما وجود دارد؛ در وهله اول رسالتی که دانشگاه‌ها برای خودشان تعریف کرده‌اند اصلا این نبوده که در طول زمان مشکل صنایع را برطرف کنند و این مهم نیز ناشی از تصمیم‌گیری خود دانشگاه‌ها نیست، بلکه مراکز آکادمیک را به این سمت سوق داده‌اند که صنایع نیز در این زمینه دخیل هستند، چراکه این بخش از کشور منافعی را در تامین نیازهایشان از خارج کشور دارد و همین مساله باعث می‌شود کمتر به‌سمت دانشگاه‌ها بیایند. همچنین صنایع حرف دانشگاه‌ها را به‌خوبی متوجه نمی‌شوند و دلیلش هم این است که لزوما برجسته‌ترین افراد از لحاظ علمی وارد صنایع نمی‌شوند.»
او در توضیح بیشتر این مساله گفت: «دانشگاه‌ها درطول زمان به این سمت حرکت کرده‌اند که بیشتر به تولید علم معطوف باشند تا رفع نیازهای صنایع؛ از این‌رو می‌بینیم امروزه در تولید علم افراد بسیار موفقی را در دانشگاه‌ها داریم. طبیعتا علی‌رغم اینکه تولید علم مساله بسیار مهمی است، اما نباید تنها هدف دانشگاه‌ها تلقی شود و همان‌طور که رهبری نیز فرموده‌اند باید به این سمت برویم که درکنار تولید علم، دانشگاه‌ها در حل مسائل اجتماعی و صنعتی نیز نقش داشته باشند و قطعا درصورت تحقق آن شاهد رفاه مردم کشور خواهیم بود.»
معاونی با تاکید بر اینکه آینده ارتباط میان دانشگاه و صنعت بسیار روشن است، اظهار داشت: «با این‌حال برای تحقق آن باید مولفه‌های زیادی جابه‌جا شود و برای اینکه بتوانیم آینده روشن در این حوزه را در زمان کوتاهی محقق کنیم باید اقدامات زیادی را انجام دهیم، چراکه در غیر این صورت ممکن است تا 50 سال دیگر نیز شاهد تحقق این مساله نباشیم. نباید فراموش کرد امروزه بسیاری از جوانانی که به‌عنوان اعضای هیات‌علمی وارد دانشگاه‌ها می‌شوند، علاقه زیادی به‌همکاری با بخش‌های مختلف صنعت کشور دارند و دیگر مانند گذشته نیست که ترجیح دهند تنها به‌عنوان یک استاد به تدریس بپردازند و به‌نظر می‌رسد این کار دیگر جذابیت‌های کافی را برای نسل جوان ندارد.»
مدیر مرکز رشد دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی افزود: «یکی دیگر از مسائلی که باعث شده اعضای هیات‌علمی جوان رغبت بیشتری به صنعت داشته باشند، نیازهای مالی است و از طرف دیگر صنایع نیز به اعضای هیات‌علمی بیشتر از گذشته اعتماد کرده‌اند، چراکه می‌بینند آنها حاضرند وارد میدان شوند؛ اما نباید این مساله را فراموش کرد که برای برقراری ارتباط میان دانشگاه و صنعت صرفا زمان گذاشتن اعضای هیات‌علمی برای این کار کافی نیست و باید شرایط کافی این حوزه را محقق کرد.»
او با اشاره به مهاجرت نخبگان به خارج از کشور گفت: «با توجه به مشکلات اقتصادی کشور، شاهدیم که باوجود علاقه‌مند بودن افراد برای کار در بخش‌های صنعت داخل کشور اما به‌دلیل مسائل مالی مجبورند از این مسیر دور شوند و برای رفع این مشکل باید از فرصت ایجادشده در داخل به‌دلیل وجود تحریم‌ها نهایت استفاده را ببریم، چراکه صنایع مجبور هستند نیازهای خود را رفع کنند و ما نیز باید آنها را متقاعد کنیم که از ظرفیت داخل کشور برای این مساله استفاده کنند. همچنین باید به دانشگاه‌ها بقبولانیم که فعالیت‌هایشان در حوزه تولید علم دارای جایگاه خاص به خودش است و نباید تمام وقت مراکز آکادمیک صرف این کار شود و باید تولید علم درراستای رفع نیازهای کشور باشد.»
معاونی با تاکید بر اینکه باید بسیاری از آیین‌نامه‌های مرتبط با ارتباط دانشگاه و صنعت تغییر پیدا کند، تصریح کرد: «باید دانشگاه‌ها را به‌سمتی ببریم که خدمت به صنعت برای آنها ارزشمند تلقی شود و با تحقق این مساله است که می‌توان دنبال ارزش‌آفرینی از این حوزه باشیم. البته باید مراقب باشیم تا صنعت این‌گونه تصور نکند که دانشگاه‌ها باید به‌دنبال آنها بروند و نیازهایشان را رفع کنند؛ مساله‌ای که متاسفانه بارها شاهد آن بوده‌ایم و بعضا این تصور می‌شود که دانشجوی تحصیلات تکمیلی باید با هزار خواهش از امکانات صنعت استفاده کند، درحالی‌که قطعا این دانشجو درحال رفع مشکلات کشور است.»
مدیر مرکز رشد دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی افزود: «قطعا باید زمینه‌های لازم برای فعالیت دانشجویان تحصیلات تکمیلی در صنعت ایجاد شود، البته یک‌سری اقدامات مانند اعمال گرنت‌های صنعتی انجام‌شده که قطعا تاثیرگذار است، اما این کافی نیست و باید بستری فراهم شود تا افرادی که تجربه کار با صنعت را دارند در بخش‌های تصمیم‌گیر حضور یابند.»