به گزارش «فرهیختگان»،  حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صبح جمعه به‌مناسبت عید سعید قربان، در سخنرانی زنده تلویزیونی با ملت شریف ایران سخن گفتند. متن بیانات رهبر انقلاب به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به شرح زیر است:

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین.
عید سعید قربان را - که یکی از خاطره‌های بزرگ تاریخی همه متدیّنین جهان است - تبریک عرض می‌کنم به ملّت عزیز ایران و به همه مسلمانان و به پیروان ادیان ابراهیمی.

    دهه اوّل ذی‌حجّه، دهه خاطره‌های آموزنده و دهه تضرّع و انابه الی‌اللّه

خاطره روز عید قربان، خاطره بزرگی است؛ اساساً دهه اوّل ذی‌حجّه، دهه خاطره‌ها است. در ماه ذی‌حجّه، هر دهه‌ای یک خصوصیّتی دارد؛ دهه اوّل، هم دهه خاطره‌های پُرشکوه و مهم و آموزنده است و هم دهه تضرّع و توجّه و انابه الی‌اللّه است. خاطره‌ها از خاطرات مربوط به حضرت موسی (علیه‌السّلام) شروع می‌شود که مساله «وَ واعَدْنا مُوسی‌ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَة» [است که] چهل شب میعاد حضرت موسی با پروردگار عالم در کوه طور یا همان میقاتی که بود طول کشیده؛ که در تفسیر هست که این چهل شب از اوّلِ شبِ اوّل ذی‌قعده است تا شب عید قربان. و اوّل، قرار سی شب است، بعد ده‌شب اضافه می‌شود که همین ده‌شب ذی‌حجّه است؛ که این [موضوع]، اهمّیّت این شب‌ها را نشان می‌دهد.

رنج‌های حضرت موسی (علیه‌السّلام) در این خاطرات مشخّص است. خب زحمات فراوان حضرت موسی (علیه‌السّلام) در مصر، درگیری با فرعون و مشکلات عجیب و غریبی که بعد از برگشتن از مدیَن تا بیرون آمدن از مصر برای این بزرگوار پیش آمد - در رابطه با فرعون، در رابطه با بنی‌اسرائیل، در رابطه با سَحَره و دیگران - و بعد از آن معجزه عظیمی که اتّفاق افتاد، که دریا شکافته شد و دشمنِ بنی‌اسرائیل با همه نیروهایش جلوی چشم آنها غرق شد، خب این دیگر باید یک ایمان ثابت مستقرّی را در بنی‌اسرائیل به‌وجود می‌آورد؛ [ولی] این‌جوری نشد. اوّل که گفتند «اِجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَة»، که دنبال شرک و بت‌پرستی و مانند [بودند و] اینها دل‌شان پَر زد برای بت‌پرستی - این اوّل کار بود - بعد هم که قضیّه گوساله [بود] که این ظاهراً مربوط به همین چهل‌روز است؛ که این بزرگوار وقتی از میعاد برگشت، دید که اوضاع دگرگون شده و ملّت برگشتند.

چه رنج بزرگی است برای یک پیغمبر، یک داعیِ الی‌اللّه، با این همه زحمت عدّه‌ای را در راه خدا به راه بیندازد و ایمان به اینها تلقین بکند، بعد به یک چیز جزئی اینها از این ایمان برگردند! که در قرآن دارد «وَاَلقَی الاَلواحَ وَاَخَذَ بِرَأسِ اَخیهِ یَجُرُّهُ اِلَیه»، حضرت این وضع را که دیدند، به‌شدّت خشمگین، ناراحت، متأسّف شدند، که در قرآن حدّاقل دوجا به این [موضوع] اشاره شده است، که «لا تَکونوا کَالَّذینَ آذَوا موسى»؛ آزار بنی‌اسرائیل به حضرت موسی در اینجا ذکر شده؛ یک‌جا هم در سوره صف است که «قالَ موسى لِقَومِهِ یا قَومِ لِمَ تُؤذونَنی وَقَد تَعلَمونَ أَنّی رَسولُ اللَّهِ إِلَیکُم»؛ این نشان‌دهنده آن است که اذیّت و آزار بنی‌اسرائیل به حضرت موسی خیلی بزرگ بوده؛ این ده‌شب خاطره این واقعات مهمّ تاریخی است و به ما نشان می‌دهد که حرکت در راه حق با وجود معجزاتی مثل معجزات موسی چقدر مشکلات دارد و چطور باید با این مشکلات مواجه شد و صبر کرد، که این یک خاطره است. بعد مساله روز عرفه است که روز دعا و توسّل و توجّه و اوج توجّه به خدا است که در روایت از امام صادق(علیه‌السّلام) نقل شده که ایشان فرمودند پدرم، یعنی حضرت باقر (علیه‌السّلام)، در روز عرفه در عرفات در هوای داغِ آنجا روزه می‌گرفتند - که لابد روزه نذری بوده است - و دعا می‌خواندند و تضرّع می‌کردند و گریه می‌کردند در آن هوای داغ کذایی. دعای امام‌حسین (علیه‌السّلام) هم که خب روشن است و دعای صحیفه سجّادیّه هم که دعای فوق‌العاده‌ای است. اینها مربوط به روز عرفه است. امیدواریم ملّت عزیز ما دیروز را که عرفه بود، حظّ وافر برده باشند و ان‌شاءاللّه همه دعاهایتان مستجاب باشد.

بعد نوبت می‌رسد به روز عید قربان، این قربانی شگفت‌انگیز و شگفتی‌ساز در تاریخ که بی‌نظیر است. حضرت ابراهیم مأمور می‌شود که نوجوان خودش را به‌دست خودش به‌قتل برساند - امر الهی است، آزمایش الهی است - آن هم فرزندی که سال‌های متمادی از وجود او محروم بوده و در پیری اَلحَمدُلِلَّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَى الکِبَرِ إِسماعیلَ وَإِسحاق؛ خدای متعال این بچّه را به حضرت ابراهیم داده بود و خب پیدا است چقدر انسان به فرزندِ اواخر عمر و دوران پیری دلبسته است. به این فرزند که حالا «فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ» - یک جوانی و یا نوجوانی شده - گفت می‌خواهم تو را به قتل برسانم، این دستور خدا است. آن جوان هم گفت: یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنی‌ إِنْ‌شاءَاللَّهُ مِنَ الصَّابِرین. ببینید اینها حوادث عجیب تاریخ دین، تاریخ دین‌داری، تاریخ ایمان، تاریخ اسلام است. ما در گذشته خودمان، در سابقه دین‌داری خودمان اینها را داریم، که پدرِ پیر حاضر است جوان خودش را به دست خودش به خاطر دستور خداوند قربانی کند و جوان هم با کمال میل و طوع و رغبت می‌گوید: اِفْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنی‌ إِنْ‌شاءَاللَّهُ مِنَ‌الصَّابِرین؛‌ خواهی دید که من تحمّل می‌کنم. این هم خاطره عید قربان است که خب این دهه اوّل، دهه این‌‌جور خاطره‌های شکوهمند و پُرمعنا و راهنمایی‌کننده است.

    دهه دوّم و سوّم ذی‌حجّه؛ یادآوری برتری جایگاه ولایت

دهه دوّم ذی‌حجّه، دهه ولایت است و مساله غدیر که در روایت هست که «ما نودیَ اَحَدٌ بِشَیءٍ مِثلُ ما نودیَ بِوِلایه؛ از همه احکام الهی، این ولایت جایگاه برتری دارد، چون تأمین‌کننده و تضمین‌کننده همه احکام الهی است که خب ماجرای غدیر و آن داستان بسیار مهم [بیانگر آن است].

دهه سوّم هم باز دهه‌ای است که در آن هم حوادث مهمّی وجود دارد؛ ازجمله و شاید مهم‌ترینش داستان مباهله است که آنجا هم مساله، مساله توحید است؛ یعنی بحث پیغمبر با مسیحیان آن روز، نصارای نجران که به مباهله منتهی شد، بحث درباره حضرت عیسی بود که حضرت می‌فرمودند حضرت عیسی بنده خدا و پیغمبر خدا است، آنها چیزهای دیگری می‌گفتند؛ قرار شد مباهله کنند که بعد در قضایای مباهله که معروف است و شنیده‌اید آنها مجبور شدند عقب‌نشینی کنند.

خب امیدواریم ان‌شاءاللّه که این روز بر شما مبارک باشد؛ این دهه را با مبارکی گذرانده باشید و دو دهه بعد ذی‌حجّه را هم ان‌شاءاللّه آن‌چنان که رضای الهی است و آن‌چنان که خوشبختی ملّت عزیز ما است بگذرانیم.

    دلیل محرومیّت اینجانب از دیدارهای مردمی

خب یکی از دلخوشی‌های بنده، همیشه در طول این سال‌های متمادی، دیدار با مردم بوده؛ یکی از دلبستگی‌های اینجانب و حوادث پُرجاذبه برای من، دیدار با مردم بوده که یک چیزی بشنوم، یک چیزی بگویم و با طبقات مختلف مردم دیدار کنیم؛ این دشمن حقیر و خطیر یعنی ویروس کرونا - که هم خیلی حقیر و صغیر است، هم خیلی خطرناک و خطیر است - مانع شده است؛ و این را هم مثل خیلی از دلبستگی‌های دیگر، از ما گرفته. قرار بود ما به‌خاطر محرومیّت از دیدار مردم، [به‌جای] این برنامه‌ای که الان داریم، با خدمتگزاران وادی سلامت و کمک مؤمنانه و مانند اینها دیدار تصویری داشته باشیم؛ که تعدادی از آنها طبعاً در یک‌ جایی باید جمع می‌شدند. بعد گفتند که مصوّبه ستاد ملّی کرونا این است که بیش از ده‌نفر جمع نشوند؛ آن را هم ما تعطیل کردیم به‌خاطر این [مصوّبه]، و تبدیل شد به این دیدار امروز که به شکل دورادور با شما مردم عزیز صحبت می‌کنیم.

    ایثارگری مثال‌زدنیِ ملّت ایران در بلایای طبیعی و دفاع مقدّس، و این ابتلاء همگانی اخیر

چند موضوع را من مطرح می‌کنم. موضوع اوّل، همین مساله خدمت و کارهای بزرگی است که درواقع، مجاهدان سلامت و خدمت امروز دارند انجام می‌دهند و باید ان‌شاءاللّه ادامه پیدا کند. خب امروز همه دنیا با یک ابتلاء همگانی مواجهند؛ یعنی مخصوص جای خاصّی نیست؛ امروز همه دنیا، همه کره زمین تقریباً مبتلا به این حادثه‌اند؛ بعضی کمتر، بعضی شدیدتر؛ و شاید در بسیاری از جاها هم افرادی از آحاد مردم هستند که به گرفتارها و مبتلایان و مانند اینها کمک‌هایی می‌کنند، کم‌وبیش یک جاهایی کمک‌هایی هست، لکن هیچ‌جا گمان نمی‌کنم مثل کشور ما، مثل ایران عزیز ما باشد که تعداد کسانی که داوطلبانه به یک چنین کمک‌هایی اقبال می‌کنند، این همه زیاد باشد؛ بنده سراغ ندارم و نشنیده‌ام و گزارشی ندارم از اینکه در جایی از کشوری از کشورهای دنیا این همه تحرّک مردمی و پشتیبانی‌های مردمی وجود داشته باشد؛ که این از خصوصیّات ملّت ما در ایثارگری است؛ هم در بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله و امثال اینها، هم در بلایای غیرطبیعی مثل تحمیل جنگ. در هشت سال دفاع‌مقدّس همین حرکت عظیم ایثارگرانه مردمی بود که این حماسه بزرگ را به‌وجود آورد و جبهه‌ها را به آن شکل آراست که تا آخر در تاریخ ما یک دوران برجسته‌ای است. امروز هم همین‌جور است؛ در همین قضیّه مشاهده شد. خب مجموعه‌های درمانی صفوف مقدّم بودند؛ پزشکان و پرستاران و بقیّه عوامل درمانی واقعاً فداکاری کردند که دیگر زبان قاصر است از اینکه بخواهد اهمّیّت فداکاری اینها را بیان کند. پشت سر اینها هم داوطلبانی بودند که وارد شدند، در زمینه مسائل سلامت کمک کردند و کارهایی را که غیرمتخصّصین می‌توانستند انجام بدهند، بعضی‌ از اینها فراگرفتند و انجام دادند و کارهای بزرگی در این زمینه انجام گرفت، که باید الان با توجّه به اوج دوباره این بیماری، همین خدمات و این پشتیبانی‌ها باز هم انجام بگیرد.

    لزوم تداوم کمک مؤمنانه؛ درجهت جبران مشکلات و آسیب‌های جدّی مردم

یک مساله هم مساله کمک مؤمنانه است. عدّه‌ای از مردم در این حوادث بجدّ آسیب دیدند؛ البتّه برای اغلب مردم از لحاظ کسب‌وکار و درآمد و زندگی و مانند اینها مشکلاتی پیدا شد، لکن همه دچار آسیب‌های جدّی نشدند؛ امّا یک عدّه‌ای واقعاً دچار آسیب‌های جدّی شدند و مشکلات فراوانی برایشان پیش آمد. این را باید جبران کرد؛ چه کسی جبران کند؟ مردم. نمی‌شود همه بار را بر دوش دولت گذاشت؛ البتّه مسئولین دولتی و شبه‌دولتی وظایفی دارند که باید انجام بدهند و انجام هم می‌دهند. ما مطّلعیم که دارند کار می‌کنند، لکن اینها کافی نیست و بایستی عموم مردم همچنان که در آن جریان اوّلِ کمک مؤمنانه در آستانه ماه رمضان وارد شدند و به‌معنای واقعی کلمه کمک کردند، باز هم همین [کار] انجام بگیرد. این «تسابق الی ‌الخیرات» است. ما در قرآن چند جا داریم که «یُسارِعُونَ فِی الْخَیْرات»؛ یا «یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ أُولئِکَ مِنَ الصَّالِحینَ». یک جا [دارد] «أُولئِکَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ»؛ چند جا [دارد] «فَاستَبِقُوا الخَیرات»، یعنی مسابقه گذاشتن که قرآن به‌معنای واقعی کلمه به ما می‌گوید در کار خیر و کمک‌های مؤمنانه مسابقه بگذارید؛ یعنی سعی کنید شما جلوتر از دیگران حرکت کنید و [پیش] بروید. و این کار به‌نظر من مهم است؛ حتّی این اطعام‌های محرّم را هم که در آن ایّام بعضی از هیئات، بعضی از مردم که توانایی‌هایی دارند و نذری و اطعام و مانند اینها درست می‌کنند، می‌شود به این شکل کمک مؤمنانه به خانواده‌ها و به شکل کاملاً پاکیزه و دور از مشکل سرایت [بیماری] و مانند این حرف‌ها انجام داد. انقلابی‌گریِ به‌معنای واقعی کلمه اینها است؛ یعنی اینها جزء مسائل قطعی انقلابی‌گری است. انقلابی‌گری با زبان نیست، با عمل است؛ عمل جلوتر از زبان بایستی انسان را راه ببرد؛ و واقعاً کسانی که در این زمینه‌ها فعّالیّت می‌کنند، کار انقلابی انجام می‌دهند و این [کارها] انقلابی‌گری است. البتّه بعضی هم ممکن است آمادگی نداشته باشند؛ یعنی این‌جور نیست که همه بتوانند کارهای برجسته‌ای در این زمینه انجام بدهند، لکن وقتی که می‌بینند یک کسانی در آن صفوف مقدّم با پیشتازی و علاقه و شوق حرکت می‌کنند، اینها هم به شوق می‌آیند و بالاخره در بین صفوف یک جایی برای خودشان پیدا می‌کنند و آنها هم وارد این میدان می‌شوند.

پارسال - در اوّل سال ۹۸ - در سیل خوزستان، شهید سلیمانی و شهید ابومهدی مهندّس، هر دو در کف میدان حضور داشتند و دو طرف مرز را به هم وصل کردند. یعنی شهید ابومهدی موجب شد امکانات و وسایلی را که در خوزستان لازم بود، از آن طرف مرز، از داخل عراق، از بصره و بقیّه جاها بیاورند داخل کشور؛ که کمک بسیار بزرگی بود. خود این حضور این دو عزیز، دو ستاره برجسته میدان مجاهدت، موجب شد که کسان زیادی، هم در این طرف، هم در آن طرف به اینها نگاه کنند و وارد بشوند. البتّه در آن قضایا مردمِ ما امتحان خوبی دادند؛ هم در خوزستان، هم در بقیّه جاها از همه‌جا واقعاً شتافتند و کار کردند.

    لزوم همکاری، تلاش، و تمرکز نیروها دربرابر دشمنی‌ها

دشمنی، امروز با ملّت ایران زیاد است. وقتی دشمنی زیاد شد، از این طرف همکاری باید زیاد بشود، تلاش باید زیاد بشود. وقتی دشمنی حمله می‌کند، انسان بایستی نیروهای خودش را متمرکز کند و مجتمع کند و کار کند؛ امروز این جوری است - حالا بعد شرح خواهم داد - دشمن‌ها درصددند ملّت ایران را اذیّت کنند. همچنان‌که بنی‌اسرائیل حضرت موسی را اذیّت می‌کردند، این دشمنانِ ما هم که بعضی‌شان جزء بنی‌اسرائیلند، می‌خواهند ملّت ما را که تابع پیغمبر و حضرت موسی و حضرت عیسی و بقیّه پیغمبران است اذیّت کنند. وقتی‌ می‌خواهند اذیّت کنند، ما باید همه نیروهایمان را جمع کنیم، متمرکز کنیم، تلاش کنیم و کار کنیم؛ مثل دوران دفاع مقدّس.

البتّه یکی از کارهای مهمّی که در این دوران می‌شود انجام داد کار علمی است؛ که من اطّلاع دارم در بخش‌های مختلفی با جدّیّت مشغولند برای شناسایی این ویروس، برای پیدا کردن وسیله پیشگیری از فعّالیّت این ویروس، برای پیدا کردن درمان بیماری این ویروس. کارهای زیاد علمی دارند انجام می‌دهند و خود این کارهای علمی‌ای که انجام می‌گیرد، دارای برکت است؛ یعنی کارهای مهمّی را به‌طور طبیعی برای ما پیش می‌‌آورد؛ همچنان که در دوران دفاع مقدّس هم همین‌جور بود؛ مثلاً فرض کنید شهید باقری را که یک جوانی بود در مثلاً یک روزنامه‌ای، در یک مجموعه‌ای مشغول کار و تلاش معمولی بود؛ وقتی که پای او به جنگ، به دفاع مقدّس باز شد، تبدیل شد به یک فرمانده و طرّاح برجسته نظامی؛ یعنی آن استعداد در او بُروز کرد؛ اینجا هم همین‌جور است؛ ممکن است کسانی که در کارهای تحقیقاتی هستند، وقتی وارد این میدان می‌شوند، تبدیل بشوند به یکی از برجستگان و محقّقین بزرگی که کارهای بزرگی را ان‌شاءاللّه انجام بدهند. خب این راجع به مساله خدمت.

    اهداف آمریکا در مساله تحریم‌ها

مساله بعدی که من مطرح می‌کنم، مساله تحریم‌ها است. خب، تحریمی که آمریکایی‌ها علیه ملّت ایران به کار گرفته‌اند، قطعاً یک جنایت است؛ یعنی در این تردیدی نیست، یک جنایت بزرگی است که اینها علیه یک ملّت به کار می‌گیرند؛ حالا ظاهرش این است که علیه نظام جمهوری اسلامی است، امّا درواقع علیه همه ملّت ایران این جنایت را دارند اینها انجام می‌دهند. در این‌باره من چند نکته را می‌خواهم عرض بکنم؛ یک نکته این است که هدف اینها از این کار چیست؛ یک هدف کوتاه‌مدّت دارند، یک هدف میان‌مدّت دارند، یک هدف بلندمدّت دارند، و یک هدف جانبی.

۱) هدف کوتاه‌مدّت آمریکا؛ به ستوه آمدن ملّت ایران

هدف کوتاه‌مدّت آنها این است که مردم را به‌ستوه بیاورند؛ ملّت ایران به‌ستوه بیایند، خسته بشوند، آشفته بشوند و درمقابل دستگاه حکومت بِایستند؛ این هدف اوّل آنها است. می‌خواهند این‌قدر فشار بیاورند که مردم را به‌ستوه بیاورند تا موجب بشود مردم درمقابل نظام، درمقابل حکومت و دولت بِایستند. این هدف کوتاه‌مدّت اینها است؛ لذا می‌بینید که هم پارسال گفتند، هم پیرارسال گفتند، هم امسال گفتند: «تابستان داغ»؛ داغ یعنی مردم بیایند درمقابل نظام ایستادگی کنند. حالا خودشان مبتلا به تابستان داغ شده‌اند.

۲) هدف میان‌مدّت آمریکا؛ ایجاد مانع دربرابر  پیشرفت کشور

هدف میان‌مدّت آنها این است که با این تحریم از پیشرفت کشور مانع بشوند؛ عمدتاً پیشرفت علمی. اینها را گفته‌اند، اینها حدسیّات من و تحلیل من نیست، اینها حرف‌هایی است که لابه‌لای اظهارات خودشان - چه سیاستمداران‌شان، چه آنهایی که در اندیشکده‌ها دارند کار می‌کنند، اندیشکده‌های سیاسی و امثال اینها - به زبان آورده‌اند، اینها را گفته‌اند. هدف این است که با این تحریم، محدودیّت‌هایی ایجاد کنند که کشور پیشرفت نکند و به‌خصوص در زمینه‌های علمی پیشرفت انجام نگیرد. حتّی گفته‌اند و تصریح کرده‌اند که این شهادت‌هایی هم که انجام گرفت - شهدای هسته‌ای و مانند اینها - برای این بود که پیشرفت علمی کشور ایران عقب بیفتد. این هم هدف میان‌‌مدّت اینها است.

۳) هدف بلند‌مدّت آمریکا؛ ورشکستگی دولت  و فروپاشی اقتصاد

 هدف بلند‌مدّت‌شان هم به ورشکستگی کشاندن کشور است، به ورشکستگی کشاندن دولت است؛ یعنی متلاشی کردن اقتصاد کشور و فروپاشی اقتصاد کشور، که طبعاً اگر اقتصاد یک کشوری به‌کلّی از هم فروپاشید و متلاشی شد، ادامه حیات برای او ممکن نیست، هدف نهایی‌شان این است و می‌خواهند این‌کارها را هم بکنند.

۴) هدف جنبی آمریکا؛ قطع رابطه جمهوری اسلامی  با نیروهای مقاومت

هدف جنبی‌ای هم دارند که می‌خواهند به این وسیله رابطه جمهوری اسلامی را با دستگاه‌ها و نیروهای مقاومت در منطقه قطع کنند؛ چون می‌دانند جمهوری اسلامی هرچه بتواند به اینها کمک می‌کند، حمایت می‌کند؛ اینها می‌خواهند این رابطه را قطع کنند. اینها هدف‌های دشمن است که اصلاً وارد شده برای اینکه این کارها را انجام بدهد؛ البتّه باید گفت «شتر در خواب بیند پنبه‌دانه»؛ دنبال این است که این سه‌هدف را ـ کوتاه‌مدّت، میان‌مدّت، بلند‌مدّت ـ درکنار هم انجام بدهد که الحمدللّه ناکام شده.

    ناکامی دشمن در اهداف تحریم

البتّه تحریم مشکلاتی ایجاد کرده؛ در این شکّی نیست. همه مشکلات هم مربوط به تحریم نیست؛ مقداری مربوط به ضعف‌های ما در مدیریّت کشور است، مقداری هم در این اواخر مربوط به کرونا است، مقداری هم مربوط به تحریم است؛ مشکلات هست؛ [مثل] وضع معیشت مردم که حالا من بعد برمی‌گردم به این قضیّه. مشکلاتی وجود دارد امّا آنچه آنها می‌خواستند نشده و نخواهد شد؛ آن چیزی که آنها در ذهن‌شان بوده نشده، این خواب آشفته این دشمن خبیث تعبیر نشده. اتّفاقاً همین تعبیر نشدن این خواب و تحقّق نیافتن مقاصد اینها را هم خودشان اعتراف می‌کنند؛ الان در خبرهای فراوانی که از جاهای متعدّدی ـ از غرب، از آمریکا، از اروپا ـ می‌رسد و افرادی که در همین اندیشکده‌ها مشغول کارند، دارند اعتراف می‌کنند و می‌گویند فشار شدید تحریم و شدّت عملی که آمریکا به خرج داد، به مقصود نرسید و نتوانستند آن کاری که در مورد ایران می‌خواستند انجام بدهند انجام بدهند. این نکته اوّل؛ بنابراین تحریم یک جنایتی بود با این هدف‌ها و دشمن به این هدف‌ها بحمدالله نرسیده و نخواهد رسید.

    جریان تحریف حقایق به موازات تحریم

نکته دوّم: به موازات تحریم - این را درست توجّه کنید - یک جریان تحریف هم هست؛ در کنارش یک جریان تحریف هست؛ تحریف حقایق، واژگون نشان دادن واقعیّات؛ چه واقعیّات کشور ما، چه واقعیّات مرتبط با کشور ما؛ این هم یکی از کارهایی است که آنها انجام می‌دهند. هدف از این تحریف دو چیز است، دو کار را می‌خواهند انجام بدهند: یکی، ضربه به روحیه مردم است که حالا من عرض می‌کنم که چه جوری می‌خواهند به روحیه مردم ضربه بزنند؛ یکی [هم] آدرس غلط دادن برای رفع مشکل تحریم است. این تحریف در این زمینه‌ها است و با این دو هدف دارد انجام می‌گیرد. پول زیادی هم دارند خرج می‌کنند برای اینکه این حقایق را تحریف کنند. الان هم ملاحظه می‌کنید که همین رؤسایشان، وزیرشان، رئیس‌شان، دیگران، خودشان را دارند خفه می‌کنند از بس به اینجا و آنجا سفر کنند، علیه ایران حرف بزنند، مصاحبه کنند، در هر قضیّه‌ای اسم ایران را یک جوری بیاورند؛ واقعاً دارند خودشان را خفه می‌کنند، و این جریان تحریف است که وجود دارد.

    تضعیف روحیه و نشاط و تحرّک و امید مردم توسّط دشمن، از اوّل انقلاب

امّا آن مساله اوّل که تضعیف روحیه مردم و ضعیف کردن نشاط و تحرّک و امید مردم است، از اوّل انقلاب بوده. از اوّل انقلاب، خطّ ثابت دشمن همین بود که خطاب به مردم ایران، به وسیله تلویزیون‌ها، رادیوها - البتّه آن‌وقت محدودتر بود، حالا که دیگر وسیع هم شده؛ و انواع و اقسام راه‌های ارتباطی وجود دارد - به مردم ایران تفهیم کنند که بیچاره شدید، دیگر مثلاً کارتان تمام است و هیچ کاری از عهده کسی برای شما برنمی‌آید، اوضاع‌تان خراب است و غیره؛ از اوّل انقلاب - یعنی از اوایل انقلاب، که حالا یک مقداری اوّل انقلاب گیج بودند، [بعد] به خود آمدند و جریان تبلیغی را علیه کشور پیش گرفتند - یکی از هدف‌ها همین بوده که به مردم ایران بگویند با قطع ارتباط با آمریکا، با گسستن پیوندی که بین ایرانِ استعماریِ دوران پهلوی با آمریکا بود، پدر ملّت ایران درآمده. این را از اوّل [دنبال می‌کردند]؛ الان هم همین است؛ الان هم دارند همین را دنبال می‌کنند، اوضاع را بد جلوه می‌دهند، با صدها زبان، با صدها وسیله. اگر نقطه قوّتی در کشور باشد که مطلقاً انکار می‌کنند؛ یا به سکوت برگزار می‌کنند یا انکار می‌کنند. خب، کارهای خوبی در کشور دارد انجام می‌گیرد؛ مطلقاً [حتّی] یکی از اینها در تبلیغات خارجی دشمنان ما منعکس نیست. نقطه ضعفی اگر وجود داشته باشد، آن را ده‌برابر می‌کنند، گاهی صدبرابر می‌کنند که این نقطه‌ضعف را بزرگ کنند؛ برای چیست؟ برای این است که روحیه مردم تضعیف بشود؛ امید مردم، به‌خصوص امید جوان‌ها؛ چون وقتی امیدوار باشند، تحرّک جوان‌ها، تحرّک فوق‌العاده است، جوان‌ها پیشتازند، پیش‌رانند؛ اگر چنانچه امید از آنها گرفته شد، متوقّف می‌شوند، مثل ماشینی که بنزینش تمام می‌شود، این‌جور [متوقّف] می‌شوند.

اینها هست، هدف‌شان این است، می‌خواهند جوان‌های ما را ناامید کنند، نشاط را از آنها بگیرند، تحرّک را از آنها بگیرند و جوری بشود که جوان‌ها تحرّک و پیشتازی و پیشگامی خودشان را نداشته باشند. این هدف اینها است و البتّه در بعضی‌ها اثر هم می‌کند. در داخل هم کسانی همین حرف‌های آنها را تکرار می‌کنند؛ یک خبری را فرض بفرمایید در نوشته یا اظهارات فلان کسی که جزء مجموعه‌های سیاسی است انسان می‌شنود، دو روز بعد می‌بیند که یا در فضای مجازی، یا در فلان روزنامه در کشور ما همان منعکس می‌شود. از این کارها متأسّفانه هست در داخل.

    شرطِ شکست تحریم: شکست جریان تحریف در عرصه جنگ اراده‌ها

در آن بخش دوّم، [یعنی] آدرس غلط دادن، آدرس دادن‌شان این جوری است که می‌گویند «اگر می‌خواهید تحریم برطرف بشود، در مقابل آمریکا کوتاه بیایید»؛ خلاصه حرف این است که باید کوتاه بیایید درمقابل آمریکا، باید ایستادگی نکنید، که حالا من بعداً درباره این، با تفصیل بیشتری صحبت خواهم کرد. این هم جریان تحریف. البتّه من به شما عرض بکنم که بله، بعضی‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند، و همان مطلبی را که آنها می‌گویند تکرار می‌کنند؛ چه درمورد ضعف‌های کشور که ده‌برابر می‌شود، چه درمورد کم نشان دادن و کوچک نشان دادن نقطه‌قوّت‌ها و پیشرفت‌های کشور، چه درمورد آدرس غلط دادن. خب این در بعضی‌ها اثر می‌کند، امّا در اکثر مردم، در غالب ملّت ایران اثر نمی‌کند. [غالب مردم] شناخته‌اند آمریکا را، شناخته‌اند دشمن را، می‌دانند که اینها دروغ می‌گویند، می‌دانند که اینها مغرضانه حرف می‌زنند؛ پس جریان تحریف هم به نتایج موردنظر آنها نرسیده. و من به شما بگویم که اگر جریان تحریف شکست بخورد، جریان تحریم قطعاً شکست خواهد خورد؛ زیرا که عرصه، عرصه جنگ اراده‌ها است؛ وقتی جریان تحریف شکست خورد و اراده ملّت ایران همچنان قوی و مستحکم باقی ماند، قطعاً بر اراده دشمن فائق می‌آید و پیروز خواهد شد. این هم نکته دوّم.

    خودکفایی و اتّکاء به نفْس ملّی، در نتیجه تحریم

نکته سوّم؛ خب گفتیم شکّی نیست که تحریم یک جنایتی است از طرف آمریکا، ضربه‌ای است که آمریکا حواله کرده به ملّت ایران؛ لکن ایرانی زیرک از این حمله، از این دشمنی حُسن استفاده را کرده و سود برده؛ یعنی کارهایی کرده که به کوری چشم دشمن و برخلاف نظر دشمن تحقّق پیدا کرده. مردم ما، جوان‌های ما، مسئولین ما، دانشمندان ما، فعّالان سیاسی و اجتماعی ما این تحریم را وسیله‌ای قرار دادند برای اینکه اتّکاء به نفْس ملّی را افزایش دهند. می‌دانید دیگر که تحریم‌های ثانویه، یعنی آمریکا به همه شرکت‌ها، به همه کشورها، به همه افراد می‌گوید که شما حق ندارید مثلاً فلان جنسی را که ایران لازم دارد به او بدهید؛ خب طبعاً آن چیزی که ما لازم داریم از خارج بیاوریم، طبعاً به دست ما نمی‌رسد؛ این موجب شد که کسانی در داخل، در موارد متعدّد - یک مورد و دو مورد نیست، صدها مورد است - وقتی که دیدند دست‌شان به خارج نمی‌رسد، به فکر بیفتند که در داخل تولید کنند.

فرض کنید ما در نیروهای مسلّح احتیاج داشتیم به هواپیمای جت آموزشی، خب به ما نمی‌فروختند؛ ما چه‌کار کردیم؟ آمدیم هواپیمای جت پیشرفته آموزشی کوثر را در داخل درست کردیم. اگر به ما هواپیمای جت آموزشی می‌فروختند، ما امروز تولید جت آموزشی کوثر را در داخل نداشتیم؛ یا بسیاری از ماشین‌های ما، کارخانه‌های ما به قطعات گوناگون احتیاج داشتند؛ این قطعات را دشمن تحریم کرده بود، نمی‌گذاشت قطعات را وارد کنیم. اوّل گفتند قطعاتی که دوگانه است، یعنی در دو جور کار نظامی و غیرنظامی از آن استفاده می‌شود [تحریم است]؛ بعد تعمیم دادند، نگذاشتند. این موجب شد که در داخل، نهضت قطعه‌سازی به راه بیفتد. الان در کشور خوشبختانه نهضت قطعه‌سازی به راه افتاده و قطعه‌های گوناگون، قطعات بسیار حسّاس و ظریف برای دستگاه‌های مختلف را در کشور راه می‌اندازند. این [قطعات] را اگر چنانچه به ما می‌دادند، در داخل کسی به فکر نمی‌افتاد. خب [اگر] کارخانه‌دار احتیاج داشت، می‌رفت از خارج وارد می‌کرد و می‌آورد؛ وقتی که نمی‌شود از خارج وارد کند، می‌آید سراغ دانشگاه، می‌آید سراغ پژوهشکده، پژوهشگاه، از آنها می‌خواهد، آنها هم تلاش می‌کنند و برایش درست می‌کنند. بنابراین ما از همین تحریم هم توانستیم به توفیق الهی و به مدد الهی استفاده کنیم در خدمت شکوفایی علمی کشور؛ این هم نکته سوّم.

    کارهای مهمّ اقتصادی و نظامی و علمی در کشور، دلیل ناکامیِ دشمن در تحریم

 نکته‌ چهارم؛ خب، گفتیم که تحریم اثر نکرد؛ یعنی به اهداف موردنظر دشمن نرسید؛ دلیلش چیست؟ دلیلش کارهای مهمّی است که در دوران تحریم در کشور انجام گرفت؛ فرض بفرمایید، چند هزار شرکت دانش‌بنیان در کشور درست شد؛ این کار مهمّی است؛ پیدا است که حرکت علمی کشور و حرکت اقتصادی کشور با قدرت بیشتری در جریان است. ما قبل از این تحریم‌های شدید، این چند هزار شرکت دانش‌بنیان را نداشتیم؛ یا فرض بفرمایید پالایشگاه ستاره‌ خلیج‌فارس که به‏وسیله‌ سپاه درست شد؛ کار بسیار عظیمی است، کار بزرگی است؛ این در دوران تحریم انجام گرفت، و با وجود تحریم انجام گرفت، که مردم دنیا تعجّب می‌کنند؛ یا کارهای بسیار بزرگی که در بخش‌های نظامی شده؛ یا کارهای بسیار بزرگی که در پارس جنوبی شده ــ در پارس جنوبی که منطقه‌ مهمّ گازی ما است ــ کارهایی انجام گرفته درحال تحریم؛ یا طرح‏های عظیم اِحیای اراضی خوزستان و ایلام که یکی از کارهای مهم است؛ من نمی‌دانم اینها چقدر تبلیغ شده، چقدر به مردم گفته شده؛ کارهای بزرگی انجام گرفت در اِحیای زمین‌های نیازمند زهکشی در ایلام و در خوزستان، عمدتا در خوزستان و مقداری در ایلام؛ زمین‌های زیادی اِحیا شد و مورد استفاده قرار گرفت. این کارها همه در دوران تحریم انجام گرفت.

    جدایی اقتصاد کشور از صادرات نفت خام؛ از نتایج تحریم

یا طرح‏های وزارت نیرو که قبلا هم من اشاره کردم که طرح‌های مهمّی است ــ هم در زمینه‌ آب، هم در زمینه‌ برق ــ و همچنین طرح‌های وزارت راه و بعضی طرح‌های دیگر و بالاخره تولیدات شگفت‌آور دفاعی ما که اینها واقعا عجیب است، اینها را خودشان هم اعتراف کردند که ایران در دوره‌ تحریم توانست یک چنین مصنوعات دفاعی را به وجود بیاورد. و به نظر من یکی از چیزهایی که در این زمینه در این فهرست می‏گنجد و قرار می‏گیرد، عبارت از تمرین جداسازی اقتصاد کشور از نفت است. این خیلی کار سختی است، بنده هم سال‌ها بود این را مدام در دولت‌های مختلف تذکّر می‌دادم، خیلی پیش نمی‏رفت [امّا] الان به‌طور طبیعی این‌جور شده است. نفت ما را خب کمتر می‌خرند یا خیلی کم می‌خرند؛ یعنی همه‌ مشتری‌های قبلی ما ‌به مقدار کافی نفت نمی‌برند. این موجب شده که ارتباط اقتصاد کشور با نفت که بسیار ارتباط مضر و زیان‌باری بود، کم بشود و ان‌شاء‌اللّه این یک تمرینی است که ما بتوانیم این [کار] را بعدا ادامه بدهیم. البتّه منظورم از نفت، نفت خام است وَالّا با نفتی که ارزش‌افزوده در داخل پیدا کند و محصولاتش صادر بشود، بنده هیچ مخالفتی ندارم. آنچه بنده روی آن تکیه می‌کنم، صادرات نفت خام است. ان‌شاء‌اللّه حالا امیدواریم با پیگیری بیشتر دولت و مجلس این [کار] انجام بگیرد و ظرفیّت‌های فراوانی در کشور هست که می‌تواند جایگزین نفت بشود و مشکل بودجه‌ ما را ان‌شاءاللّه حل کند.

    ایستادگی در مقابل آمریکا، علاج تحریم

 نکته‌ پنجم این سؤال است که آیا این تحریم قابل علاج است یا نه؟ جواب [اوّل] این است که قطعا قابل‏علاج است؛ جواب دوّم این [است] که قطعا این علاج، این نیست که ما در مقابل آمریکا عقب‌نشینی کنیم. بعضی‌ها این‏جوری بحث می‌کنند و این را ترویج می‏کنند که اگر می‏خواهید جلوی زیاده‌خواهی و زورگویی آمریکا گرفته بشود، عقب‌نشینی کنید؛ نه آقا، به‏طور طبیعی وقتی شما در مقابل آن کسی که اهل تجاوز و زیاده‌خواهی است، عقب نشستید او جلو می‌آید؛ این [یک] چیز روشن و قهری است. [اگر] شما عقب‌نشینی کنید، خواسته‌های آمریکا را قبول کنید، او خواسته‌های جدیدی مطرح خواهد کرد .امروز حرف آمریکا با ما این است که شما صنعت هسته‌ای را که به‌کلّی کنار بگذارید؛ امکانات دفاعی‌تان را به یک‏دهم تقلیل بدهید، یعنی همین موشک‏ها و امکانات دفاعی‌ای را که ما داریم و خود این بازدارنده‌ دشمن است کنار بگذارید و خودتان را بی‌دفاع کنید؛ اقتدار منطقه‌ای خودتان را رها بکنید؛ ما یک عمق راهبردی در منطقه داریم که خیلی از ملّت‌ها و دولت‌ها‌ی منطقه طرف‌دار ما هستند، علاقه‌مند به ما هستند و حاضرند در خدمت هدف‌‏های ما تلاش کنند، این را می‏گوید کنار بگذارید؛ آمریکا اینها را از ما می‏خواهد. از اینها صرف‌نظر کردن موجب نمی‏شود که او عقب‌نشینی کند. وقتی که شما حاضر شدید که امکان دفاعی‌تان را کم کنید، حاضر شدید که اقتدار منطقه‌ای‌تان را نابود کنید، حاضر شدید صنعت هسته‌ای را که حیاتی است برای کشور ما، به‌کلّی کنار بگذارید، او که قانع نمی‏شود، او یک چیز جدیدی مطالبه خواهد کرد، یک درخواست جدید را مطالبه می‏کند. و هیچ عقلی حکم نمی‏کند که ما برای اینکه متجاوز را وادار کنیم به توقّف، خواسته‌ او را برآورده کنیم.

    انرژی هسته‌ای؛ نیاز قطعی فردای کشور

 ببینید، یک عدّه‌ای متاسّفانه تحت‌تاثیر همین حرف‏های دشمن می‌‏گویند «آقا [انرژی] هسته‌ای به چه درد ما می‏خورد؟» همین‌هایی که در روزنامه‌ها و مانند اینها گاهی یک چیزی می‌نویسند. من [قبلا] گفتم که [انرژی] هسته‌ای نیاز قطعی فردای کشور ما است. ما تا چند سال دیگر حدّاقل به بیست هزار یا سی هزار مگاوات برقِ ناشی از انرژی هسته‌ای نیاز داریم؛ که این را از راه دیگر نمی‌توانیم به دست بیاوریم یا مقرون‏به‌صرفه نیست. خب آن روزی که ما احتیاج پیدا کردیم، چه کار کنیم؟ برویم در خانه‌ چه کسی؟ از آمریکا، از اروپا درخواست کنیم، گدایی کنیم که آقا بیایید به ما برق هسته‌ای بدهید یا بیایید برای ما غنی‌سازی راه بیندازید؟ می‏کنند؟ ما امروز بایستی فکر فردا را بکنیم. این نیازها، نیازهایی نیست که در ظرف شش ماه و یک سال و دو سال تأمین بشود، اینها را باید از قبل آماده کرد؛ ما این را آماده کرده‌ایم، زمینه‌اش را فراهم کرده‌ایم. خب با اینکه حالا در برجام خسارت فراوانی در این زمینه به ما وارد شد، امّا خوشبختانه اصل این کار محفوظ است و کارهای بزرگ و خوبی هم در این زمینه دارد انجام می‏گیرد؛ دشمن این را نمی‌خواهد؛ در زمینه‌ مسائل دفاعی و موشکی هم همین‌جور است.

    علّت مخالفت جمهوری اسلامی در مذاکره با آمریکا

 اینکه آمریکایی‌ها می‌گویند بیایید مذاکره کنیم، مذاکر‌ه‌شان سر این چیزها است. خواهش می‌کنم همه این را توجّه کنند! البتّه من این را بارها گفته‌ام، باز هم ناچارم بگویم، چون بعضی‌ها یا متوجّه نمی‌شوند یا وانمود می‌کنند متوجّه نشده‌اند؛ اینکه دشمن می‌گوید بیایید مذاکره کنیم، یعنی اینکه شما بیایید پشت میز مذاکره بنشینید و ما به شما بگوییم باید شما موشک نسازید، شما هم باید قبول کنید؛ اگر قبول کردید که خب پدرتان درآمده؛ یعنی خودتان را بی‌دفاع کرده‌اید؛ اگر قبول نکردید، همین آش است و همین کاسه؛ باز هم دعوا، باز هم تحریم، باز هم تهدید؛ مذاکره یعنی این؛ دلیل اینکه بنده می‏گویم با آمریکا مذاکره نمی‏کنیم، این است که این مذاکره [نتیجه ندارد]؛ البتّه او سود می‏برد از مذاکره؛ این بنده‌خدا، پیرمردی که الان سرِ کار است در آمریکا، مثل اینکه از مذاکره‌ با کره‌شمالی یک مقدار استفاده‌ تبلیغاتی کرد؛ این می‌خواهد استفاده کند، حالا برای انتخابات، برای غیر انتخابات، دنبال استفاده‌ شخصی خودش است امّا فراتر از اینها، نظام سیاسی آمریکا ادّعای مسائل حیاتی را درمورد جمهوری اسلامی ایران دارد؛ یعنی می‌گوید شما امکانات دفاعی‌تان را کنار بگذارید، شما اقتدار منطقه‌ای‌تان را کنار بگذارید، شما قدرت ملّی‌تان را کنار بگذارید، خب اینها که نمی‌شود؛ انسانی که باشَرف است، علاقه‌مند به حفظ مصالح کشور است که زیر بار این حرف‌ها نمی‌رود؛ مذاکره یعنی این؛ اینکه بنده مخالفت می‌کنم با مذاکره، معنایش این است وَالّا ما با همه ‌جای دنیا غیر از آمریکا و غیر از رژیم جعلی صهیونیست مذاکره می‌کنیم؛ با همه ارتباط داریم، مذاکره می‏کنیم، می‌نشینیم، پا می‏شویم، مشکلی نداریم؛ مساله‌ آمریکا این است.

    لزوم تکیه بر توانایی‌های ملّی، پیگیری اقتصاد مقاومتی، با مدیریّت جهادی

 این هم یک مساله که پس بنابراین تحریم قطعا قابل‌علاج است امّا علاجش عقب‌نشینی نیست. علاجش چیست؟ علاج تحریم فقط و فقط تکیه بر توانایی‌های ملّی است. باید این توانایی‌ها را هرچه داریم نگه داریم، دنبال کشف توانایی‌های جدید باشیم ــ که قطعا هم توانایی‌های ما زیاد است ــ و به آنها تکیه کنیم و آنها را اِحیا کنیم، جوان‌های خودمان را وارد میدان بکنیم و ارکان اقتصاد مقاومتی را ــ یعنی درون‌زایی و برون‌گرایی ــ [دنبال کنیم.] ما، هم امکاناتی در درون داریم، هم امکانات بین‌الملل داریم. ما، هم می‌توانیم در داخل تولید کنیم و امکانات فراوان گوناگونِ علمی، اقتصادی و... بجوشد از داخل، هم می‌توانیم در عرصه‌ جهان، عرصه‌ بین‌الملل [فعّالیّت کنیم.] ما دوستان خوبی داریم، با این دوستان می‌توانیم کار کنیم. تلاش لازم دارد، مجاهدت لازم دارد. در اقتصاد مقاومتی، درون‌زایی هم هست، برون‌گرایی هم هست و ما در هر دو مورد امکانات فراوانی داریم که می‌توانیم آنها را انجام بدهیم. ظرفیّت‏هایمان واقعا بی‌پایان است و هرچه پیش برویم ظرفیّت‌های جدیدی پیش می‌آید که البتّه باید با مدیریّت جهادی اینها به دست بیاید؛ با تدبیر واقعی و با مدیریّت جهادی اینها به دست می‌آید.   ما دوستان مؤثّری در دنیا داریم. البتّه این‌جور نیست که ما به دولت‌های دوست خودمان تکیه بکنیم؛ نه، تکیه‌ ما به خدای متعال و به خودمان است. ما اگر چنانچه دوستان قدرتمندی هم در دنیا نداشته باشیم، کار خودمان را می‌کنیم و پیش می‌رویم.   در دوره‌ دفاع مقدّس، هم جبهه‌ شرق با ما مخالف بود، هم جبهه‌ غرب با ما مخالف بود؛ هم شورویِ آن روز ضدّ ما و دشمن ما بود، هم آمریکا و اروپای آن روز ضدّ ما بودند؛ ما بدون اینها توانستیم هشت سال مقاومت کنیم و دشمن را شکست بدهیم؛ توانستیم صدّام را به زانو دربیاوریم و به خاک سیاه بنشانیم؛ این کار را توانستیم بکنیم؛ یعنی تکیه‌ ‌ما به خدا است، تکیه‌مان به خودمان است ولی خب از امکانات دوستان‌مان حدّاکثر استفاده را ان‌شاء‌اللّه می‌کنیم.

    دشمنی‌‌های خارجی و خیانت‌های داخلی نسبت به خودکفایی

 و این را هم بدانید که تکیه‌ به امکانات داخلی، دشمن دارد؛ یک‌عدّه دشمن‌های خارجی‌اند، یک‌عدّه هم بدخواه‌های داخلی‌اند؛ آن [کسی] که فرض بفرمایید برای منافع خودش ــ چون از واردات یک منفعتی، یک سود حقیری می‌برد ــ حاضر است جنسی را که در داخل تولید می‌شود، برود از خارج بیاورد و رقابت درست کند و کارخانه‌ داخلی را به خاک سیاه بنشاند، دارد خیانت می‌کند؛ این را به شما عرض بکنم. متأسّفانه با اینکه بنده تأکید کردم و سفارش کردم، باز مشاهده می‌شود که در مواردی یک جنسی را که در داخل دارد تولید می‌شود، نوع خوبش هم تولید می‌شود، درعین‌حال می‌روند از خارج، آن را وارد می‌کنند، آن کارخانه‌دار بیچاره‌ای که سرمایه گذاشته و زحمت کشیده و تولید کرده، جنسش روی دستش می‌ماند؛ ما باید حواس‌مان باشد که این مخالفت‌ها و این دشمنی‌ها در داخل هست.
  از قدیم هم دشمنی با استقلال داخلی بوده؛ ببینید در [بیش از] ۱۵۰ یا ۱۶۰ سال پیش از این، امیرکبیر بود که می‌خواست اقتصاد کشور و توانایی‌های حیاتی کشور را مستقل کند؛ سفارت انگلیس با خباثتش، با رذالتش، با وسوسه‌هایی که درست کردند، ناصرالدّین‌شاه را وادار کردند تا او را از صدراعظمی عزل کرد، بعد هم [او را] به قتل رساندند؛ کار انگلیس‌ها بود. همین‌‏جور در قضایای ملّی شدن صنعت نفت، که تا ملّت ایران آمد روی پای خودش بِایستد، آن حوادث بیست‌وهشتم مرداد و آن قضایای آمریکا و انگلیس را به وجود آوردند. بعد از انقلاب هم که به‏طور واضح دارند با همه‌ مسائل مخالفت می‌کنند؛ باید توجّه داشت که این هم دشمن جدّی و اساسی دارد.

     وعده‌های پوچ اروپایی‌ها بعد از خروج آمریکا از برجام

 به وعده‌های این و آن هم نباید تکیه کرد؛ من این را عرض کرده‌ام، اینجا هم باز هم عرض بکنم: ببینید، اوایل سال ۹۷ ــ دو سال قبل از این ــ که آمریکا از برجام خارج شده بود، مرتّب ما گفتیم باید اروپایی‌ها چنین کنند، چنان کنند؛ آنها گفتند باشد، مثلا تا سه ماه دیگر صبر کنید، تا چهار ماه دیگر صبر کنید؛ بعد که چهار ماه شد گفتند تا پنج ماه دیگر، شش ماه دیگر؛ همین‌‌طور ما را عقب انداختند، یعنی اقتصاد کشور را شرطی کردند، اقتصاد کشور را وابسته کردند؛ سرمایه‌گذار ما، تاجر ما، صادرات‌چیِ ما و عناصر فعّال اقتصادیِ ما در داخل معطّل ماندند ببینند بالاخره اروپا یک کاری می‌کند یا نمی‌کند؛ این خیلی برای اقتصاد کشور مضر است. به وعده‌های اینها نبایستی اعتماد کرد، اینها تخلّف می‌کنند. کشور را چشم‌انتظار اقدام این و آن نباید قرار داد؛ باید ما خودمان کار خودمان را بکنیم.

  اروپایی‌ها هم هیچ کار نکردند؛ آخرین ابتکار آنها یک بازیچه‌ چرندی به نام اینستکس بود که البتّه آن هم تحقّق پیدا نکرده، آن هم تا الان نشده؛ خلاصه‌ اینستکس این است که ایران پول‌هایی را که از جاهای دیگر طلب دارد، بدهد به حضرات اروپایی‌ها ــ مثلا فرانسه، انگلیس ــ که آنها هر جنسی که مصلحت می‌دانند، بخرند برای ایران بفرستند؛ این معنای اینستکس است؛ که خود این یک چیز مضرّ غلطی است و البتّه همین را هم انجام نداده‌اند و نکرده‌اند. علاج تحریم، فعّال کردن ظرفیّت‌های داخلی است؛ البتّه این جدّ و جهد می‌خواهد، مجاهدت می‏خواهد و بایستی تلاش کرد؛ این هم یک نکته.

    نکاتی در باب مساله‌ اقتصادی

۱) ضرورت علاج گرانی و مهار قیمت‌ها

 یک جمله در باب مساله‌ اقتصادی کشور عرض می‌کنم؛ خب، کشور از لحاظ معیشت عمومی دچار مشکل است؛ یعنی واقعا معیشت خانوارها دچار مشکل جدّی است و مردم مشکل دارند؛ گرانی‌ها و مانند اینها هست، اینها بایست علاج بشود. البتّه کارهایی که باید انجام بگیرد، ما در جلسات خصوصی به مسئولین گفته‌ایم یا پیغام داده‌ایم؛ بنده با آقای رئیس‌جمهور هم صحبت کرده‌ام و با بعضی از مسئولین دیگر هم دورادور صحبت کرده‌ایم و پیغام داده‌ایم که کارهایی را انجام بدهند؛ حالا این را باز هم می‌گویم، تأکید می‏کنم بر اینکه دستگاه‌های مسئول به آن توجّه کنند که در همین زمینه‌ مربوط به مشکل اقتصادی، یک بخش مسائل فوری ما است، یک بخش هم مسائل بلندمدّت ما، یا میان‌مدّت ما است.

  مسائل فوری عمدتا مساله‌ مهار قیمت‌ها است؛ یعنی تلاش‌هایی [برای آن] باید کرد. متخصّصین مسائل اقتصادی معتقدند که این کار ممکن است؛ یعنی کسانی که اهل مدیریّت‌های اجرایی در زمینه‌ اقتصادی هستند معتقدند که می‌شود قیمت‌ها را مهار کرد. البتّه گاهی اوقات که قیمت‌ها بالا می‌رود به‌خاطر کمبود کالا است؛ لکن در مواردی هیچ کمبودی وجود ندارد، جنس وجود دارد، زیاد هم هست [امّا] در انبار آن را نگه می‌دارند، عرضه نمی‏کنند، که خب با اینها بایستی برخورد کرد؛ یعنی واقعا اینها را حتما بایستی دستگاه‌های ذی‌ربط که عمدتا دستگاه‌های دولتی هستند ــ قوّه‌ مجریّه، و قوّه‌ قضائیّه هم اگر کمکی از او لازم است ــ وارد بشوند. این یک مساله است که بازار یک ثباتی پیدا بکند. این حالت که هر روز اجناس یک قیمتی پیدا کند، برای کشور مضر است.

۲) لزوم حفظ ارزش پول ملّی

 بعد هم مساله‌ حفظ ارزش پول ملّی است؛ اینکه این ارز همین‌طور افسار پاره کند و قیمتش روزبه‌روز بالا برود، چیز بسیار بدی است، این جزء کارهای کوتاه‌مدّت است که بایستی [مسئولین] انجام بدهند. البتّه من اطّلاع دارم بانک مرکزی تلاش‌های زیادی دارد می‌کند و ان‌شاء‌اللّه موفّق هم خواهد شد و این هم به بنده گزارش شده از جاهای مطمئن که این [موضوع] بیش از آنچه دلایل اقتصادی داشته باشد، دلایل امنیّتی ـ سیاسی دارد ــ نه اینکه دلایل اقتصادی نداشته باشد امّا [عمده] دلایل امنیّتی و سیاسی است ــ که خب اگر این [طور] باشد باید جدّاً مقابله بشود؛ کسانی هستند که به این آتش‌افروزی دامن می‌زنند.

۳) ضرورت هدایت نقدینگی به تولید

 یک مساله‌ دیگر هم که جزء مسائل لازم است و آن را هم باز اهل فن و کارشناس‌های ذی‌ربط می‌گویند که ممکن است، مساله‌ هدایت نقدینگی به تولید است. من البتّه دو سال قبل از این در نماز عید فطر این را گفتم که نقدینگی برای اقتصاد کشور یک خطر بزرگی است،امّا همین خطر را می‌شود تبدیل کرد به سود؛ اگر بتوانیم با تدبیرِ درست این نقدینگی را به‌سمت تولید هدایت بکنیم، نه فقط دیگر ضرر ندارد، بلکه سودمند هم خواهد بود. کارشناس‌ها به ما می‌گویند که این کار ممکن است، می‌توان این کار را کرد؛ برنامه‌ریزی لازم دارد، دنبال‌گیری لازم دارد که ان‌شاءاللّه بایستی انجام بگیرد.

۴) لزوم شناسایی و رفع موانعِ جهش تولید

یک موضوع دیگر هم موانع جهش تولید است؛ ما امسال را سال جهش تولید معیّن کردیم و موانعی در اینجا و در سر راه وجود دارد. به من این‌جور پیشنهاد شده که من حالا مطرح می‏کنم و آقایان رؤسای محترم سه قوّه این را دنبال کنند، بررسی کنند. پیشنهاد شده که یک کارگروه ویژه‌ای از طرف سران سه قوّه تعیین شود و این کارگروه که نماینده‌ جلسه‌ اقتصادی سران سه قوّه است، بروند این موانع را شناسایی کنند و رفع کنند. این را حضرات در جلسه‌شان مطرح کنند و به یک نتیجه‌ای برسند و جدّاً این را دنبال کنند که موانع جهش تولید چیست که شاید یکی از موانع، همین مساله‌ واردات بی‌رویّه باشد که بسیار مهم است.

۵) ضرورت اصلاح ساختار بودجه و نظام بانکی، ارتقای سرمایه‌گذاری و اشتغال، بهبود فضای کسب‌وکار

اینها کارهایی است که در کوتاه‌مدّت بایست به‌طور فوری و با اولویّت انجام بگیرد؛ و همه‌ دستگاه‌ها هم ــ دستگاه‌های دولتی، دستگاه‌های خصوصی و شبه‌خصوصی ــ بایستی همه با هم همکاری کنند که این کار انجام بگیرد؛ لکن اصلاحات اساسی، همان چیزی است که ما دو سال قبل از این به همین جلسه‌ شورای اقتصادی سران سه قوّه ابلاغ کردیم؛ که یکی عبارت است از مساله‌ اصلاح ساختار بودجه که خیلی مهم است، یکی مساله‌ اصلاح نظام بانکی است، یکی ارتقای سرمایه‌گذاری و اشتغال است. البتّه از سال‌ها پیش متأسّفانه مساله‌ سرمایه‌گذاری در کشور تضعیف شده و کار لازم در این زمینه انجام نگرفته؛ از ده دوازده سال پیش، این مشکل وجود داشته در کشور که بایستی جبران بشود؛ این کار جزء کارهای بلندمدّت است. یکی هم بهبود فضای کسب‌وکار است، که البتّه اینها را ما درخواست کرده‌ایم، آقایان هم تلاش می‌کنند؛ پیشرفت قابل‏توجّهی نداشته ولی خب می‌دانیم چه می‌خواهیم؛ مهم این است؛ می‌دانیم دنبال چه هستیم و برنامه اینها است، باید این کارها تحقّق پیدا کند؛ این هم یک چند جمله راجع به بحث اقتصاد.

    احتیاج به صبر و ثبات قدم

 من راجع به آینده هم یک جمله‌ای عرض بکنم؛ به نظر من برای تأمین آینده احتیاج داریم به صبر و ثبات؛ بایستی گام‌مان را محکم کنیم؛ رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنوبَنا وَ إِسرافَنا فی أَمرِنا وَ ثَبِّت أَقدامَنا؛یکی از چیزهایی که در دعا خواسته شده، همین است که قدم‌هایمان ثابت باشد؛ صبر و ثبات قدم لازم است؛ که البتّه مردم هم خوشبختانه مردم صبوری هستند؛ ما این را تجربه کرده‌ایم، می‌دانیم که به‌خاطر ایمان مذهبی‌ای که دارند، به‏خاطر اعتمادی که به نظام و کشور و جمهوری اسلامی دارند، ثبات مردم انصافا ثبات خوبی است؛ مسئولین هم باید با کار جهادی، صبر و ثبات خودشان را نشان بدهند؛ یعنی کار جهادی به نظر من بسیار لازم است؛ تردید، نگرانی، آیا می‌شود، آیا نمی‌شود، بکنیم، نکنیم، اینها خیلی مضر است؛ مسئولین به اینها باید توجّه کنند.

    مشکلات بزرگ و عجیب جامعه‌ آمریکا

توجّه داشته باشیم مشکلات بزرگی که امروز حول و حوش دشمن اصلی ما را ــ که دشمن اصلی ما نظام آمریکا و رژیم آمریکا است ــ گرفته قابل‏مقایسه با مشکلات ما نیست، ده‌ها برابر بزرگ‌تر از مشکلات ما است؛ یعنی آمریکایی‌ها الان محصور به مشکلات گوناگون [هستند]: از طرفی افزایش فاصله‌ طبقاتی به شکل عجیب، از طرفی مشکل تبعیض نژادی که خب بُروز کرده و دارد خودش را نشان می‏دهد و همه را در مقابل این نظام آمریکا به صف کرده؛ از طرفی مشکلات لاینحلّ اقتصادی. اینکه حالا گفته شد ۴۵ میلیون بیکار [دارند]، چیز خیلی مهمّی است، چیز خیلی عجیبی است در کشور. و مشکلات مدیریّتی که در باب کرونا خودش را نشان داد. اینها مشکلات آمریکا است؛ و رفتار پلیس سنگدل هم نشان‌دهنده‌ مشکل مدیریّتی است. یعنی مدیریّت‌های اجتماعیِ آن کشور جوری است که نمی‌توانند مانع بشوند از اینکه یک پلیسی این‏جور وحشیانه جلوی چشم مردم، داخل خیابان یک نفر را با شکنجه به قتل برساند؛ نمی‌توانند مانع این کار بشوند. این نشان‌دهنده‌ مشکلات سخت مدیریّتی است و همین‌ها موجب شده آمریکا امروز در سطح دنیا منفور است، در سطح دنیا منزوی است، و آتش زیر خاکستر هم شعله کشیده. ممکن است این حرکاتی را که امروز در کف خیابان‏ها در آمریکا در ایالت‌های مختلف هست سرکوب کنند، موقّتا آن را خاموش کنند لکن آتش زیر خاکستر باقی است، از بین نمی‌رود و شعله می‌کشد. اینها نظام کنونی آمریکا را از بین خواهد برد. و علّتش هم این است که نظام، نظام غلطی است؛ فلسفه‌ اقتصادی و سیاسیِ نظام آمریکا فلسفه‌ غلطی است منتها فلسفه‌های غلط، ظرف ده سال و بیست سال خودش را نشان نمی‌دهد، در طول مدّت نشان می‏دهد و دارد الان نشان می‏دهد؛ و مدیریّت آمریکا خلاصه الان دچار سرگیجه است. البتّه گفتم علیه ما مرتّبا اینجا و آنجا حرف می‌زنند لکن این ظاهر قضیّه است، این برای آن است که خودشان را از تک و تا نیندازند وَالّا همه‌‌ آنها گرفتار مشکلات داخلی‌اند، همه‌ آنها نگران مسائل آینده‌ خودشان [هستند].

    ملّت آمریکا، بزرگ‌ترین دشمن رژیم آمریکا

 به نظر من آمریکایی‌ها دنبال پیدا کردن دشمنند؛ گاهی اسم ایران را می‌آورند، گاهی اسم چین را می‌آورند، گاهی اسم روسیه را می‌آورند؛ می‌خواهند دشمن درست کنند. به نظر من آمریکا، دشمنی بزرگ‌تر از ملّت خودش ندارد؛ الان بزرگ‌ترین دشمن رژیم آمریکا، ملّت آمریکا هستند؛ دنبالِ دشمنِ دیگر نگردد؛ همین دشمن هم هست که این رژیم را به زانو درخواهد آورد. و مشکل آمریکا با ما هم این است که نه می‌تواند ما را حذف کند، نه می‌تواند ما را تسلیم کند؛ او دنبال این است که یا ما را تسلیم خواسته‌های خودش بکند، یا ما را حذف کند و از بین ببرد، و هیچ‌کدام را نمی‌تواند، لذاست که ناراحت است؛ بنابراین به نظر ما صبر و ثبات و ایستادگی و ان‌شاء‌اللّه کار جهادی وظیفه‌ ما است.

  خب این دولت [کنونی ما] هم در اواخر دوران مسئولیّت خودش است؛ در این هفت سال کارهایی انجام داده‌اند و هرچه توانستند تلاش کرده‌اند؛ بعد هم ان‌شا‌ءاللّه دولت تازه‌نفَس دیگری می‌آید و امیدواریم که ان‌شاء‌اللّه کارها را با یک جدّیّت بیشتری دنبال بکنند. بعضی از بخش‌های دولت در این مدّت هم واقعا خوب کار کردند؛ حالا نسبت به همه‌‌ این بخش‌ها نمی‌شود این را گفت امّا در بعضی از بخش‌ها واقعا کارهای خوبی انجام گرفته. بنابراین بحول‌اللّه و قوّته، ان‌شا‌ءاللّه ما کارها را ادامه می‌دهیم، راه را پیش می‌بریم و ملّت ایران پیروز خواهد شد.

    لزوم رعایت معیارها و ضوابط ستاد ملّی کرونا در مجالس عزاداری ماه محرّم

یک جمله من راجع به محرّم بگویم؛ بحث [درمورد] محرّم زیاد است و همین‌طور الان مدّت‌ها است که هر کسی یک چیزی راجع به محرّم می‌گوید. خب عزاداری را بالاخره به یک شکلی [بر پا] می‏کنند؛ آنچه بنده می‌خواهم تأکید کنم این است که در عزاداری‌ها معیار آن چیزی است که کارشناسان بهداشت به ما می‌گویند؛ [یعنی] ستاد ملّی کرونا. خود بنده شخصا هرچه آنها لازم بدانند مراعات خواهم کرد. توصیه‌ من و تأکید من به همه‌ کسانی که می‌خواهند عزاداری کنند ــ هیئات، آقایان حضرات منبری‌ها، صاحبان مجالس، مدّاح‌ها، نوحه‌خوان‌ها و دیگران ــ این است: هر کاری می‏کنید، [اوّل] ببینید آنها چه می‌گویند. یعنی ستاد ملّی کرونا اگر چنانچه یک ضابطه‌ای را معیّن کرد برای عزاداری، همه‌ ما موظّفیم آن را عمل کنیم. مساله، مساله‌ کوچکی نیست، مساله‌ بسیار مهمّی است. الان یک مقداری مراقبت هست و کنترل هست؛ خدای‌نکرده اگر چنانچه همین مقدار هم شل گرفته بشود و از بین برود، آن‌وقت فاجعه‌ای به وجود خواهد آمد که دیگر آن سرش ناپیدا است.   امیدواریم خدای متعال کمک کند، حضرت بقیّه‌اللّه (ارواحنا فداه) دست ما را بگیرد، به کمک ما بیاید ــ همچنان که همیشه [چنین] بوده ــ و ان‌شاء‌اللّه ارواح طیّبه‌ شهدا و روح مطهّر امام راحل (رضوان‌‌اللّه علیه) ما را دعا کنند و موفّقیّت ملّت ایران را از خدا بخواهند.

والسّلام علیکم و رحمه‌اللّه و برکاته