به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، قرار است بنویسیم شاید خانواده‌اش پیدا شوند، شاید بتوانیم کمی از غریبی 38 ساله‌اش بگوییم. گفتن از او همین‌قدر سخت است و همین‌قدر تراژیک. زندگی‌اش به یک فیلم سینمایی می‌ماند. اسمش نسیم است. نسیم برای دفاع از ایران، دفاع از وطنش به جنگ می‌رود و دیگر برنمی‌گردد. شاید خیلی‌هایمان اصلا به یاد نیاوریم کسانی را که برای دفاع از آب و خاک‌شان رفتند و مانند نسیم گمنام ماندند و حتی پیکرشان هم بازنگشت.
شنبه همین هفته بود که سردار سیدمحمد باقرزاده، فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودین ستادکل نیرو‌های مسلح از کشف پیکر یکی از شهدای افغانستانی دفاع مقدس به نام «نسیم افغانی» در منطقه عملیاتی والفجر1 خبر داد و از مردم درخواست کرد درصورت اطلاع از بستگان و آشنایان این شهید، آنها را درجریان کشف پیکر مطهر شهید قرار دهند.
سردار باقرزاده اعلام کرد: «درجریان تفحص پیکر‌های مطهر شهدای گلگون‌کفن دفاع مقدس، اخیرا شهید والامقامی از اتباع کشور افغانستان به‌نام «نسیم افغانی» فرزند میرزامحمد، ۳۱ ساله به شماره پلاک CG ۵۱۹_۳۹۶ اعزامی از لشکر۵ نصر خراسان در منطقه عملیاتی والفجر1 (فکه) تفحص و شناسایی شده است. باتوجه به پیگیری‌های به‌عمل‌آمده، آدرس جدیدی از محل سکونت خانواده معظم این شهید عزیز به‌دست نیامده است. خواهشمند است درصورت اطلاع از محل سکونت خانواده شهید در ایران یا افغانستان مراتب را به کمیته جست‌وجوی مفقودین ستادکل نیرو‌های مسلح منعکس نمایید.»
شهید نسیم افغانی در دوران دفاع مقدس در گردان سیف‌الله تیپ امام‌جواد(ع) لشکر۵ نصر حضور داشت. شهید جواد آخوندی و شهید سیدمحمود هاشمی، به‌ترتیب فرمانده گردان و جانشین گردان او بودند. فرمانده گروهان شهید نسیم افغانی نیز سیدجعفر جعفری از اهالی شیروان و ساکن بجنورد بود. رسته شهید نسیم افغانی در گروهان هم «آرپی‌جی زن» بود.
هنوز خبری از خانواده شهید نسیم افغانی نیست
ستاد تفحص شهدا اعلام کرده که هرکس از این شهید اطلاعاتی دارد، با شماره این ستاد تماس بگیرد و اطلاعات خود را در اختیار این ستاد قرار دهد. برای اینکه بدانیم آخرین اطلاعات از این شهید چیست، تماسی با ستاد گرفتم و گفت‌وگویی با یکی از مسئولان این ستاد انجام دادم. او درباره این شهید می‌گوید: «هنوز از خانواده این شهید خبری نیست، اما چند نفر از همرزمانش پیدا شده‌اند و گفت‌وگویی با آنها انجام گرفته است و اگر اتفاق جدیدی بیفتد، حتما اطلاع‌رسانی خواهیم کرد. اما باز هم از مردم می‌خواهیم اگر اطلاعات جدید دارند، حتما با ستاد تفحص در میان بگذارند. »
آمار شهدای افغانستانی جنگ ایران و عراق
افغانستانی‌ها نه الان که با ایرانی‌ها در سوریه می‌جنگند، در زمان جنگ هم حضور داشتند و از خاک ایران دفاع می‌‌کردند، مجاهدان افغانستانی بیشتر از قم، مشهد و اصفهان اعزام شدند و تعدادشان حدود 3500 نفر بود. ظهیر مجاهد، طلبه جوان افغانستانی که سابقه حضور در سوریه درقالب «تیپ فاطمیون» را داشته است، درباره شهدای افغانستانی در زمان جنگ می‌گوید: «شهیدی داریم به نام «عبدالرحیم جمشیدی» که در امامزاده عبدالله ورامین دفن شده است. پیکر ایشان مدت‌ها در معراج شهدا نگهداری شده است و عجیب این بود که هیچ‌کس پیگیر احوالات او نبوده است. چون خانواده او در افغانستان بوده‌اند، پیکر این شهید بلاتکلیف در معراج شهدای تهران بوده، بعدها او را داخل یک آمبولانس قدیمی می‌گذارند و به ورامین که محل اعزام شهید بوده می‌فرستند. در راه آمبولانس تصادف می‌کند، درهای آمبولانس باز می‌شود و پیکر شهید بیرون می‌افتد. مهاجران افغانستانی که در آن اطراف بوده‌اند، برای کمک می‌آیند که در این بین یک نفر شهید را می‌شناسد و این‌طور می‌شود که پیکر عبدالرحیم شناسایی می‌شود.
شاید این سوال برای خیلی‌ها پیش بیاید که مگر در سال‌های جنگ ما چقدر مهاجر افغانستانی در ایران داشتیم که دو تا سه‌هزار شهید افغانستانی داشته باشیم. خیلی از رزمندگان افغانستانی در آن زمان از خود افغانستان به جبهه آمدند؛ مثل شهید جمشیدی. شهید دیگری داریم با نام شهید محمدعلی یعقوبی که از منطقه جاغوری افغانستان بود. روایت است که مادرش کمر او را بسته و گفته برو از امام‌خمینی(ره) دفاع کن. ما معتقد هستیم و بنیاد شهید هم به این رسیده است که بخشی از شهدای گمنام هشت سال دفاع مقدس افغانستانی هستند و بازهم تاکید می‌کنم عدد دو تا سه هزار شهید افغانستانی در دفاع مقدس، غیرواقعی نیست.»
پیدا شدن شهید نسیم افغانی و بار دیگر پیوند ایران و افغانستان
محسن میرزایی یکی از کسانی است که در زمان جنگ ایران و عراق در جبهه بوده و در همان گردانی حضور داشته که شهید نسیم افغانی درمقابل رژیم بعث عراق می‌جنگیده است؛ گردان5 نصر و البته رسته‌هایشان متفاوت بوده است. شهید نسیم افغانی در سال 61 در این گردان بوده و محسن میرزایی از سال 62 به این گردان می‌آید.
او درباره حضورش در جنگ ایران و عراق به‌عنوان یک مهاجر افغانستانی می‌گوید: «سال 1358 با خانواده‌ام به ایران مهاجرت کردیم. این مهاجرت به این دلیل نبود که برویم جای بهتر یا خوش‌آب‌وهواتر زندگی کنیم. مهاجرت ما برای عقیده و ایمان‌مان بود. آن زمان دولت کمونیستی افغانستان روی کار بود و زندگی در افغانستان مشکلاتی داشت و چون پدرم اعتقادات اسلامی داشت و به مهاجران کمک می‌کرد، همه اینها باعث شد با پیروزی انقلاب اسلامی به ایران مهاجرت کنیم.»
زندگی میرزایی شبیه خیلی از همرزمان افغانستانی‌اش به انقلاب اسلامی و جنگ هشت‌ساله دفاع مقدس گره خورده است. خودش در این‌باره می‌گوید: «سال 59 که جنگ شروع شد، من 12 سال بیشتر نداشتم. از همان ابتدا سعی کردم بتوانم به جنگ بروم، اما نمی‌شد، تا اینکه در 14سالگی توانستم بروم و از این موضوع بسیار خوشحال بودم. اولین عملیاتی که شرکت کردم، عملیات خیبر بود، بعد هم بدر و عاشورا و والفجر8 و کربلای4 که در عملیات کربلای4 مجروح و بعد هم اسیر شدم. ببینید، اعتقاد من اسلام است. ایران و افغانستان و سوریه فرقی نمی‌کند. همه با هم برادر هستیم و در کنار هم. این چیزها باعث شد من در جنگ شرکت کنم. درست است که بین ما مرز جغرافیایی وجود دارد، اما مهم‌تر از این مرزها، اسلام است که بسیار هم برای ما مهم است. من شخصا برای خودم حضور در جبهه را تکلیف می‌دانستم. امام‌خمینی(ره) همان موقع می‌گفتند حضور در جبهه‌ها یک واجب کفایی است و من هم این مساله را برای خودم واجب می‌دانستم و برای همین به جبهه رفتم.»
همرزم شهید نسیم افغانی درباره ارتباط ایمانی بین ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها گفت: «ایران و افغانستان و مردم‌شان با هم برادرند. هیچ‌چیزی نمی‌تواند بین این دو کشور و مردم‌شان فاصله بیندازد. وقتی دوستانم عکس شهید نسیم افغانی را برایم فرستادند، از یک طرف یاد غریبی این شهید من را ناراحت می‌کرد، از طرف دیگر یاد یک موضوعی افتادم. همین چند وقت اخیر خیلی‌ها تلاش کردند رابطه ایران و افغانستان را خراب کنند و با هزاران ترفند، سعی داشتند این رابطه را از بین ببرند. اما پیدا شدن پیکر این شهید، دوباره نشان‌دهنده همین پیوند شد. انگار شهید نسیم افغانی با خودش این پیوند را مستحکم‌تر کرد.»
میرزایی درمورد ارتباط بین ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها گفت: «این را هم درنظر بگیرید که فقط افغانستانی‌ها نبوند که به‌کمک ایرانی‌ها آمدند. خیلی از ایرانی‌ها هم بودند که به کمک افغانستانی‌ها رفتند و در کشور ما جنگیدند. ما افغانستانی‌ها باید قدر این موضوع را بدانیم، چون ایرانی‌ها خیلی کمک‌مان کردند. هرجا اسلام درخطر باشد، ما آنجا حضور خواهیم داشت. امثال شهید افغانی همین را ثابت می‌کنند که ما و ایرانی‌ها پیمانی ناگسستنی با هم بستیم و این پیوند از بین نخواهد رفت و تا جان در بدن داریم، با هم برادریم و هیچ‌کس نمی‌تواند این پیوند را از هم بگسلد.»
* نویسنده: عاطفه جعفری،روزنامه‌نگار