به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، محمدرضا امامقلی مستندساز این روزها مشغول فعالیت‌های جهادی است، در مطلبی نوشت:
گوشه‌‌ی اتاقی که چراغش سوخته نشستم و غرق در فکر شدم. دخترک دوازده سالش بیشتر نیست. سایه پدر را بر سر ندارد و مادرش در #بیمارستان_فیروزگر بستری است. بگذارید بهتر بگویم، قرار نبود کار به آی سی یو بکشد، ریحانه با اصرار چند روزی کنار مادرش در بخش #کرونا ماند، آخر از دار دنیا فقط مادرش را دارد و یک خاله که او هم... بگذریم، حتما گرفتار است...
حالا که مادر از درد کرونا به آی سی یو رفته ریحانه شبها دستش را روی دست چه کسی بگذارد و بخوابد؟
باز هم دم بچه‌های جهادی گرم؛ یکی از بچه ها مهمان نوازی کرد. فعلا شبها ریحانه را تنها نگذاشتند، قلبم درد می‌کند. چقدر طعم یتیمی را خوب چشیده‌ایم در این #نیمه_شعبان، تعارف که نداریم، صاحبت که نباشد یتیمی!
حُرم المنت بخاری برقی صورتم را سرخ می‌کند.
دلم هوای نجف کرده...
روضه خوان‌های قدیم را خدا رحمت کند...
وقتی طبیب زخم را باز کرد گفت: هر وصیتی داری بکن! معالجه سودی ندارد.
و همای رحمت لب گشود....
الله الله فی الایتام، فلا تغبوا افواههم و لا یضیعوا بحضرتکم
شما را به خدا یتیمان خود را فراموش نکنید، دهن های آنان را در انتظار غذا قرار ندهید، مواظب باشید که آنان گرسنه نمانند و حقوقشان با وجود شما تباه نگردد.
پ ن:
هوای دلتان ابری شد؟ برای مادر ریحانه دعا کنید. الهی یا عالی بحق علی...