به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، علی جمشیدی، دبیرگروه سیاسی طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: مقابل آسانسور شلوغ بود و من هم که حوصله منتظر ماندن نداشتم، را‌ه‌پله‌ها را در پیش گرفتم با خبرنگار یکی از رسانههای آمریکایی. همین‌طور‌که بالا می‌رفتم در ذهنم کم و کیف ادبیاتم را مرور می‌کردم تا اگر اجازه دادند و توانستم پشت تریبون سوال از رئیس‌جمهور بایستم چطور صریح و سلیس طرح مساله کنم. از دفتر هیات‌دولت که گذشتم، سالن شهید بهشتی مقابلم بود. آستانه در ورودی برای سوال ثبت‌نام کردم، البته ترجیح دادم صرفا موضوع را تایپ کنم و از بیان جزئیات بپرهیزم؛ «اولویت‌های کاری مجلس آینده» با توجه به شرایط دولت. خبرنگار یکی از خبرگزاری‌ها زد روی شانه‌ام: «خیلی امیدوار نباش، از قبل لیست را بسته‌اند!»
خبرنگار اگر قرار باشد به این سرعت ناامید شود که دیگر خبرنگار نیست. وارد سالن که شدم چشمم به ساعت افتاد، 14:30 دقیقه، تازه یادم آمد که حداقل یک ساعت‌و‌نیم باید منتظر بمانم. چاره‌ای نبود. جلو رفتم. جایی نشستم که خیلی رفت‌و‌آمد خبرنگارها آزار‌دهنده نباشد. تازه آرام گرفته بودم که حواسم جمع شد، این‌بار هم هوای سرد سالن در‌حال رسوخ به مغز استخوانم بود، 27 بهمن‌ماه اسپیلت‌ها به‌جای اینکه هوا را گرم کنند، مسئولیت خنک نگه‌داشتن سالن را برعهده گرفته بودند. نگران‌تر شدم وقتی که یکی از مسئولان تشریفات به همکارش گفت: «وقتی رئیس آمد آن یکی را هم روشن کن!»
صندلی‌های ردیف اول و دوم رزرو شده بود، ردیف اول با ذکر اسم عموما برای مسئولان رسانه‌ای دولت، مسئول دفتر رئیس‌جمهور، آقای سخنگو، مشاور رسانه‌ای و... باقی صندلی‌ها هم برای مدعوین ازجمله مدیرمسئول رسانه‌ها.
اولین نفر یکی از خبرنگارهای قدیمی و بسیار نزدیک به رئیس‌جمهور وارد سالن شد و ردیف دوم نشست، بعد از آن سردبیر سازندگی، مدیرمسئول جهان اقتصاد و دقایقی بعد دیگر مدیران رسانههای حامی دولت، ایرنا، ایسنا، برنا و... خبرنگارها اما میان جمعیت دنبال فرد دیگری می‌گشتند. کاظم روحانی‌نژاد، مجری نشست‌های خبری رئیس‌جمهور و از مدیران مرکز ارتباطات و تبلیغات نهاد ریاست‌جمهوری برای خبرنگارها بعضا در حد سخنران مهم است! چراکه خبرنگارها گمان می‌کنند او تعیین‌کننده ترکیب رسانههای سوال‌کننده است.
هنوز 15 دقیقه‌ای تا آغاز چهاردهمین نشست خبری حسن روحانی باقی مانده و سالن تقریبا تکمیل شده بود. گوشه‌ای از سالن، کمی دورتر از صندلی‌های ردیف اول، گپ‌و‌گفت‌هایی حواس خبرنگارهای کنجکاو را به‌‌خود جلب کرد؛ مجری برنامه دو سه نفری از نمایندگان رسانههای حامی دولت را طرف سخن گرفته بود. همچنان که گفت‌وگو‌های آنها ادامه داشت، این طرف هم پچ‌پچ‌ها شروع شده بود، یکی می‌گفت ترکیب کامل شد! دیگری می‌گفت سوال‌ها و... و ما البته هنوز امیدوار بودیم.
دقایقی بعد از ساعت 16، رئیس‌جمهور و هیات همراه وارد شدند. توضیحات ابتدایی کوتاه بود و نشانی از چند سخنرانی اخیر را در خود نداشت. مثل همیشه اول نوبت صدا‌و‌سیما بود. خبرنگار شبکه خبر درباره طرح صلح هرمز پرسید. سوال دوم را که اطلاعات درباره مذاکره با آمریکا پرسید تقریبا همه فهمیده بودند که لحن رئیس‌جمهور تغییر کرده است، هرچند مبانی همان قبلی بود؛ تقسیم آمریکایی‌ها به دو گروه متفاوت. نقطه اوج اما پاسخ‌های حسن روحانی به سوال سوم بود، جایی که تسنیم از «انتصابات و انتخابات» پرسید و حسن روحانی گفت فضا تغییر کرده و در قریب به اتفاق حوزه‌ها رقابت شکل گرفته است.
سوال چهارم را ایسنا در موضوعی جنجالی پرسید که بازهم رئیس‌جمهور پاسخ خوبی داد و خیال خیلی‌ها را راحت کرد. «استعفا معنا ندارد!» در ادامه اما اتفاق جالب دیگری هم رخ داد، در‌حالی‌که کیهان بعد از آن سوال جنجالی نشست‌‌خبری قبلی درباره «بر باد رفتن 18 میلیارد دلار» فرصتی برای سوال نیافته بود، ناگهان هم نوبت به فارس رسید و هم مهر، دقیقا برخلاف نشست‌های رئیس‌جمهور در دولت یازدهم که عمدتا تنها یکی، دوتا از رسانههای منتقد فرصت سوال می‌یافتند. ایلنا، ایسنا و برنا تمرکزشان بر سوالاتی بود که اگر رئیس‌جمهور می‌خواست می‌توانست در پاسخ به آنها مسیر چند اظهارنظر قبلی را به‌خوبی ادامه دهد، اما خب بنای روحانی ظاهرا چیز دیگری بود.
نکته جالب دیگر سوال خبرنگار آزاد آمریکایی بود، مرد مسنی که هم عکاسی می‌کرد و هم خبرنگاری، او درباره تغییر رژیم در آمریکا پرسید و سپس نظر حسن روحانی را درباره برنی سندرز، کاندیدای دموکرات انتخابات آتی. پاسخ روحانی این بار هم جالب بود: مهم این است که در آمریکا کسی روی کار بیاید که محاسبات درستی از جهان داشته باشد. او البته دقایقی پیش گفته بود ترامپ برای بشریت نااهل است.
نمایندگان رسانههای اروپایی و آمریکایی مانند نیویورکر، ای‌بی‌سی و فرانس 24 تلاش کردند سوالات مناقشه‌انگیز بپرسند. یکی‌شان پرسید در آبان‌ماه چند نفر کشته شدند، رئیس‌جمهور هم گفت حتما ارقام واقعی با ادعای رسانههای غربی فاصله زیادی دارد و بسیار کمتر است.
در نشست خبری دیروز با وجود اینکه 20 رسانه فرصت پرسش گرفتند، از میان روزنامه‌ها تنها اطلاعات، سازندگی و خراسان پشت تریبون رفتند و بقیه باقی ماندند برای دفعات بعد و شاید مذاکره با آقای روحانی‌نژاد.