اعلام افزایش قیمت بنزین و طرح سهمیه بندی طبعا بین مردم نگرانی ها و اعتراضاتی را به دنبال داشت و قطعا اگر همه آنهایی که این تصمیم را گرفته اند محکم پای کار می آمدند و در مورد طرح توضیح می دادند و از تصمیم درستشان حمایت می کردند چه بسا بخش بزرگی از این نگرانی ها رفع می شد اما تنها روحانی و وزرایش و معاونانش بودند پی در پی توضیح می دادند و تلاش می کردند نگرانی مردم را رفع کنند. در آن سو اما نمایندگان مجلس به 48 ساعت نرسیده طرح تغییر یا بازگشت قیمت بنزین را آماده می کردند و فعالان سیاسی جناح مخالف دولت در فضای مجازی به دولت و روحانی حمله می کردند. همان ساعات اول هم یک شایعه ای در فضای مجازی دست به دست شد که رئیس قوه قضائیه در جلسه سران قوا با این طرح مخالفت کرده بود، شایعه ای که البته در همان فضای مجازی هم تکذیب شد.

سخنرانی صبح یکشنبه رهبر معظم انقلاب و تاکید بر حمایت از طرح تصویبی سران قوا این انتظار را ایجاد کرده بود که غیر از روحانی، روسای دو قوه دیگر هم محکم از این طرح حمایت کنند اما آنچه داشت اتفاق می افتاد خلاف این انتظار بود، سخنگوی قوه قضائیه با شدت هر چه تمامتر توپ را به سمت دولت شوت می کرد و رئیس قوه مقننه هم در تلاش بود تا میانه را بگیرد و خود را از اعتراضات احتمالی مصون بدارد. حتی خود رئیس قوه قضائیه هم در سخنان این چند روز اخیر به نوعی در جایگاه معترض قرار گرفت و نسبت به نحوه اجرا اعتراض کرد و کار به جایی رسید که رسما دولت را به بی تدبیری متهم کرد.

روحانی اما در هفته گذشته یک بار روز جمعه، یک بار روز یکشنیه و یکبار هم روز چهارشنبه از این طرح دفاع کرد ولی انگار که وسط میدان گیر افتاده باشد و همه تنهایش گذاشته باشند، صدایش را نه کسی شنید و نه توجه کرد! مردم می پرسیدند اگر سران هر سه قوه این تصمیم را گرفته اند چرا فقط روحانی از آن دفاع می کند؟ اگر رئیسی و لاریجانی هم در این تصمیم نقش داشتند چرا آنها به جای دفاع، انتقاد می دهند؟ چرا حتی روحانی در برخورد با آشوبگران جور قوه قضائیه را می کشد و هشدار می دهد؟ چرا روحانی به قیمت از دست دادن سرمایه اجتماعیش، سخنانی که رئیس قوه قضائیه باید بزند را می زند و خود را در معرض اعتراضات قرار می دهد؟

به نظر نمی رسد سران قوا در جلسه های متعددی که برای بنزین داشته اند تصمیم گرفته باشند روحانی سخنگویی آنها را عهده دار شود ولی سکوت و حرف های دوپهلوی دو نفر از سران قوا آنها باعث شد روحانی با همه آبرو و اعتبارش به میدان بیاید و برای طرحی که تصمیم نظام بود و به مصلحت کشور، فداکاری کند. اینکه دولت باید اقناع می کرد در حالیکه سران هر سه قوه می دانستند مسوول این اقناع صدا و سیما بود و در حالت کلی هم نسبتا خوب عمل کرد، اینکه زمان اجرا آیا دست بود یا نه بدون توجه به اینکه مردم اصلا به زمان اعتراض نداشتند و یک هفته پس و پیش هم این اعتراض بود، اینکه اعلام ناگهانی مشکل داشت در حالیکه همه کارشناسان امنیتی معتقدند اگر زودتر اعلام می شد چه بسا مشکلات بیشتری گریبان کشور را می گرفت و... بحثی نیست که سران قوا به رسانه ها، سخنرانی ها و مجامع رسمی بکشانند، شورای عالی هماهنگی اقتصادی و جلسه سران قوا جایی است که این مباحث باید مطرح شود تا مردم فکر نکنند باهم تصمیم گرفتند تا روحانی را تنها بگذارند.

خبر مرتبط:

ماجرای بنزین و جامعه‌شناسی پررویی نئولیبرال‌ها