حقوق‌ها کافی نیست
«تاتامی همیشه کثیف است و این بار استثنائا به خاطر وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک تمیزش کرده‌اند، بدرفتاری مسئولان سالن هم تکراری شده، ما عادت کرده‌ایم شما هم عادت می‌کنید.» این صحبت‌های یکی از مربیان تیم ملی است. درآمد مالی اما مشکل بزرگ دیگر ورزشکاران است؛ زهرا ابراهیمی، ملی‌پوش پومسه در این باره می‌گوید: «من چهار مدال برنز دارم که دوتای آن در المپیک به دست آمده اما مبلغ دریافتی من از صندوق حمایت از ورزشکاران چیزی حدود ۱۹۰ هزارتومان است، طلایی‌ها ۴۰۰ هزارتومان می‌گیرند و نقره ای‌ها ۲۰۰ هزارتومان.»
او در ادامه عنوان کرد: «من تفاوت دریافتی‌ها را متوجه نمی‌شوم، میزان تمرینات و تلاش‌های ما با پارالمپیکی‌ها و المپیکی‌ها برابر است اما دریافتی‌مان واقعا اندک است.»
یکی دیگر از مربیان می‌گوید: «این موضوع به خاطر اشتباه فدراسیون جهانی است که قبول نمی‌کند زیرمجموعه کمیته بین‌المللی پارالمپیک باشد، زیرا می‌گوید ما معلول نیستیم.» این صحبت‌ها درحالی مطرح می‌شود که مسئول سالن مدام تکرار می‌کند «لطفا از سالن خارج شوید» و حتی چراغ‌ها را هم خاموش می‌کند!
انگیزه کم ملی‌پوشان
انگیزه کم ملی‌پوشان که از مشکلات مالی آنها ناشی می‌شود اتفاق مهمی است که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید به آن توجه کند. تلاش بازیکنان تیم ملی برای بالابردن پرچم ایران در رقابت‌های آسیایی هنگ‌کنگ قابل‌تقدیر است اما سلطانی‌فر و صالحی‌امیری وقتی می‌توانند به این ملی‌پوشان افتخار کنند که به‌عنوان متولیان ورزش کشور، کاری برای آنها انجام داده باشند. بودجه فدراسیون ناشنوایان ثمره‌ای برای آنها که با وجود محدودیت‌ها به دنبال امید و انگیزه هستند، ندارد. پرداختی‌های ناچیز هم صرف کرایه تاکسی ورزشکاران می‌شود، بنابراین ملی‌پوشان با وضعیت خوبی راهی مسابقات آسیایی نخواهند شد، موضوعی که علاوه‌بر بازدید از اردوها، باید مدنظر وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک باشد.
* نویسنده : محمد آقایی‌فرد روزنامه‌نگار