دیروز به دیدار خانواده شهید سعید طوقانی رفتیم.

سعید نوجوان مثل سهراب از افسانه‌های پهلوانی برآمده بود. در گود زورخانه همه پهلوانان را به تعجب و کف زدن وا می‌داشت. فاصله‌ای دراز پیموده بود از زورخانه تا جبهه؛ به‌جای میل و کباده، تفنگ به دست گرفته بود و به‌جای «گود» سنگر را برگزیده بود؛ هنوز «یا علی» می‌گفت اما این بار پشتِ بی‌سیم و بعد از گفتن رمزِ عملیات، شهادت، نصیبِ پهلوانان می‌شود؛ همه شهدا پهلوان‌اند.

پهلوانان نمیمیرند؛ شهدا هم نمی‌میرند؛ زیرا راستی، جوانمردی، پهلوانی و ایثارگری جاودانه است