بعد از درج مصاحبه او که تنظیمش کمی شتابزده صورت گرفت، سوءتفاهم‌هایی ایجاد شد که در این نوشتار ساده اصلاح می‌شود.

جایی از قول خسروی نوشتم که داوران گول کارشناسان داوری تلویزیونی را نخورند.

باید اینجا مکث می‌کردم و بیشتر از معنای جمله‌اش مطمئن می‌شدم اما وقت کم بود و باید مصاحبه را با سرعت تنظیم می‌کردم.

در تماس مجدد و البته بعد از انتشار مصاحبه متوجه شدم آنچه منظور علی خسروی بود را باید این‌گونه تنظیم می‌کردم که «ضمن احترام به کارشناسان داوری که خودم یکی از آنها هستم، بهتر است داوران به‌جای اینکه بعد از بازی دنبال این باشند که بگردند و ببینند چه کسی کارشناس داوری کدام برنامه تلویزیونی یا رادیویی است، دنبال این باشند که در زمین قضاوت بهتر و با جسارت بیشتری را انجام دهند. بهتر است در جامعه داوری هرکسی دنبال انجام دادن کار خودش باشد. داور قضاوتش را بکند، ناظر داوری گزارشش را رد کند و کارشناسان نیز بی‌طرفانه نقد کنند.»

دو مورد دیگر هم بود که باید اصلاح می‌شد. در جایی از استادش حمید خوشخوان نام برد که من به اشتباه اسم برادرش محمود خوشخوان را ذکر کردم.

همچنین در جایی نیز ماده و قانون را اشتباه گرفتم که ظاهرا برای داورها یک نوع توهین خیلی جدی است؛ یعنی خیلی‌ها سربه‌سر علی خسروی گذاشته‌اند که فرق بین قانون و ماده را نمی‌دانی!

اصل صحبت علی خسروی این بود که «داور به موجب قوانین بازی وظایف و اختیاراتی دارد که در قانون پنج و دوازده صراحتا مشخص شده که می‌تواند برای آرامش و کنترل بازی شدت عمل بیشتری داشته باشد.»

من اشتباها نوشتم ماده پنج و قانون دوازده! برای یک خبرنگار چیز مهمی نیست اما ظاهرا در جامعه داوری این قضیه خیلی مهم است!

خسروی همچنین تاکید کرد که کارشناسان داوری باعث افزایش اطلاعات مردم شده‌اند و استقبال می‌کند که برنامه‌های تلویزیونی بیش از پیش از کارشناسان داوری بهره بگیرند.

* نویسنده : هومن جعفری روزنامه‌نگار