اشکان ممبینی، کارشناس مسائل بینالملل: ایالات متحده بار دیگر در آبهای کارائیب، با پوشش «مبارزه با مواد مخدر»، دست به اقداماتی زده که چیزی جز دزدی دریایی دولتی و سازمانیافته نیست. توقیف نفتکشها در آبهای بینالمللی، نقض آشکار قوانین دریایی و بیاعتنایی به اصل حاکمیت ملتهاست؛ اقدامی که نه تنها مشروعیت حقوقی ندارد، بلکه بهطور مستقیم منشور سازمان ملل و کنوانسیون حقوق دریاها را زیر پا میگذارد.
آنچه واشنگتن بهعنوان «مبارزه با قاچاق» معرفی میکند، در واقع ابزاری برای فشار حداکثری بر مردم ونزوئلاست. هدف اصلی این سیاستها، نه مقابله با مواد مخدر، بلکه تحمیل گرسنگی و بحران اقتصادی بر جامعهای مستقل است تا دولت منتخب آن را وادار به پذیرش خواستههای هژمونیک آمریکا کند.
این رویکرد، بخشی از الگوی ثابت سیاست خارجی ایالات متحده است:
- تجاوز به بهانه حقوق بشر
- محاصره اقتصادی به نام دموکراسی
چپاول منابع با شعار مبارزه با تروریسم
کارائیب امروز تنها صحنهای تازه از نمایش قدیمی سلطهطلبی است؛ نمایشی که هدفش حفظ برتری جهانی از طریق نقض اصول بنیادین حق تعیین سرنوشت ملتهاست.
این اقدامات نه تنها بحران انسانی در ونزوئلا را تشدید میکند، بلکه ثبات منطقهای و اعتبار نظام حقوق بینالملل را نیز به خطر میاندازد. اگر چنین رویهای بدون پاسخ باقی بماند، به معنای پذیرش یک الگوی خطرناک در روابط بینالملل خواهد بود؛ الگویی که در آن قدرت نظامی جایگزین قانون میشود و اصل حاکمیت کشورها بهتدریج بیمعنا میگردد. بنابراین، مسئله فراتر از ونزوئلا یا کارائیب است: این یک آزمون برای آینده نظم جهانی و میزان پایبندی جامعه بینالمللی به اصول حقوقی و اخلاقی مشترک است.