فرهیختگان: سی‌وپنجمین دوره جام ملت‌های آفریقا از امشب با تقابل میان مراکش میزبان برابر کومور آغاز خواهد شد و چشم‌ها به مدت 28 روز معتبرترین تورنمنت ملی فوتبال قاره سیاه را دنبال می‌کند چون ستارگان بزرگی قرار است در ورزشگاه‌های 6 شهر مراکش به میدان بروند. حضور این حجم از بازیکنان نامدار و تاثیرگذار در رویداد اشاره شده اتفاق شیرینی برای بینندگان و اسپانسرهای جام ملت‌های آفریقا است اما تیم‌های باشگاهی حاضر در لیگ فوتبال انگلیس را به زحمت می‌اندازد چون همواره به جذب بازیکنان آفریقایی تمایل نشان داده‌اند اما حتی اگر لیست 24 کشور سفر کرده به مراکش را نگاه کنیم چهره‌های فراخوانده شده از باشگاه آسیایی همچون الهلال، الدحیل، السد و دیگر نامداران حاضر در لیگ نخبگان را نیز می‌بینیم.

جام ملت‌های آفریقا 2025 در 6 گروه 4 تیمی برگزار می‌شود و 2 تیم نخست گروه‌ها و 4 تیم برتر سوم شانس حضور در مرحله یک هشتم نهایی را کسب می‌کنند. بزرگترین غایب‌های جام ملت‌ها کشورهای کیپ‌ورد و غنا به‌نظر می‌رسد که جواز حضور در جام جهانی 2026 را کسب کرده‌اند اما در این تورنمنت نیستند. کیپ‌ورد در مرحله انتخابی جام ملت‌ها زورش به مصر و بوتسوانا نرسید و آنها از گروه C صعود کردند و کیپ‌ورد به همراه موریتانی در حسرت سفر به کشور شیرهای اطلس باقی ماندند. همچنین غنا در گروه F انتخابی پایین‌تر از آنگولا، سودان و نیجر قرار گرفت. اگر بخواهیم لقب گروه مرگ را به یک گروه اختصاص دهیم احتمالا گروه F به‌دلیل کنار هم قرار گرفتن ساحل‌عاج، کامرون، گابن و موزامبیک بیشتر از 5 گروه دیگر لیاقت دارد.

میزبان جدی‌ترین مدعی کسب عنوان قهرمانی

ساحل‌عاج لقب مدافع عنوان قهرمانی جام ملت‌های آفریقا را یدک می‌کشد و قطعا دوست دارد با حضور آماد دیالو و سباستین هالر در خط حمله‌اش و امثال فرانک کسیه و ابراهیم سانگاره در میانه زمین همچون مصر 1959، غنا 1965، کامرون 2002، مصر 2008 و 2010 از دستاورد دوره گذشته‌اش دفاع کند اما براساس معادلات روی کاغذ فیل‌ها مهم‌ترین و قدرتمند‌ترین تیم حاضر در تورنمنت به حساب نمی‌آیند.

مراکش در آخرین دوره جام جهانی یعنی سال 2022 با حضور در نیمه نهایی تبدیل به تنها تیم آفریقایی شد که از مرحله یک چهارم نهایی پایش را فراتر می‌گذارد و طبیعتا با کلکسیونی از ستارگان دوست دارد از امتیاز میزبانی‌اش بیشترین سود ممکن را ببرد و بعد از 49 سال دوباره برروی سکو نخست بایستد.شیرهای اطلس زودتر از هر کشور دیگری در قاره آفریقا جواز سفر به بیست‌وسومین دوره جام جهانی را به‌دست آورده و تیم یازدهم رده‌بندی فیفا با قراردادن اشرف حکیمی، یوسف النصیری، ایوب الکعبی و براهیم دیاز در ترکیبش موفق شده در 18 بازی متوالی پیروز شد تا میزبانی سال 2025 کاملا با سال 1988 که دیدارها در سرزمین‌شان برگزار شد و نهایتا چهارم شدند متفاوت باشد و بعید به‌نظر می‌رسد کشورهای کومور، مالی و زامبیا در گروه A حریف سختی برای شاگردان ولید الرکراکی باشند.

در میان 15 کشوری که سابقه قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا را دارند مصر با سابقه 7 مرتبه قراردادن جام در ویترین افتخاراتش و کسب 3 نایب قهرمانی و 3 مرتبه تکیه به رتبه سوم بهترین آمار را دارد و بزرگترین سوپراستار جام یعنی محمد صلاح را در ترکیبش دارد و عطش زیادی برای پایان دادن به 7 دوره رویا بافی و نهایتا نرسیدن به آرزوشان در ساق فراعنه دیده می‌شود و قطعا نباید فریب نتایج اخیر حریف سوم ایران در جام جهانی را خورد. صلاح در 4 حضور گذشته‌اش در جام ملت‌ها، 19 بار به زمین رفته 7 گل زده و در 2 فینال با حسرت از کنار جام رد شده و شاید این بهترین فرصت برای بازیکن 33 ساله باشد تا افتخارملی را نیز تجربه کند. از سوی دیگر عمر مرموش شاید در منچسترسیتی به اندازه توقعات ندرخشیده باشد ولی توانایی‌هایش را نباید دست کم گرفت و صلاح برای رقم زدن هشتمین قهرمانی مصر در جام ملت‌ها به هیچ وجه دست تنها نیست و چندین ستاره توانمند کمکش خواهند کرد.

شاید در جام ملت‌های آفریقا هیچکدام از کشورها مثلث هجومی‌شان به اندازه سنگال که از حضور سادیو مانه، اسماعیل سار، ایلیمان اندیایه و نیکولاس جکسون سود می‌برد خطرناک و باکیفیت به‌نظر نرسند. سنگال در دوره 2021 نخستین قهرمانی خود را در جام ملت‌ کسب کرد و در دوره گذشته ناباورانه در مرحله یک هشتم مقابل ساحل‌عاج در ضربات پنالتی حذف شد و اگر براساس ستارگان شیرهای ترانگا در تمام پست‌ها شرایط را بسنجیم شاگردان پیپ تیائو به‌راحتی در مرحله گروهی از سد بوتسوانا، کنگو و بنین می‌گذرند و تا روزهای پایانی در جام توپ می‌زنند ولی در ادوار اخیر اتفاقات و نتایج در جام ملت‌های آفریقا خیلی مبتنی بر پیش‌بینی‌ها و شایستگی‌ها پیش نرفته است.

از دیگر مدعیان کسب عنوان قهرمانی باید به الجزایر، تونس و نیجریه اشاره کرد و اگر شاهد حواشی مختلف در فدراسیون فوتبال کامرون نبودیم شیرهای رام شدنی را نیز می‌توانستیم جز مدعیان قهرمانی بدانیم ولی شرایط آشفته کامرون و دخالت ساموئل اتوئو، رئیس فدراسیون فوتبال این کشور در امور فنی نام این تیم بزرگ را از لیست مدعیان اصلی خارج کرده و البته نباید از یابد ببریم فوتبال قاره آفریقا در دوره‌های مختلف آبستن عجیب و غریب بوده و برای مثال در دوره 2012 کشوری همچون زامبیا به‌عنوان قهرمانی رسیده و به‌هیچ وجه نباید چشم‌هایمان را برروی کشورهای درجه دوم قاره آفریقا ببندیم که برای تبدیل شدن به قدرت بزرگ می‌جنگند.