فرهیختگان: اصرار بر تغییرات در رأس استقلال، اگرچه کاملاً قانونی است و مطابق دستورالعملهای بورس، کدال و مقررات الزامی انجام میشود، اما یک نکته مهم را نمیتوان از یاد برد: این تغییرات میتوانند آرامش و ثبات باشگاه را به هم بریزند.
تاریخ تکرار شد
همین چند ماه پیش، استقلال با یک ترکیب مدیریتی مشخص کار میکرد: یک نماینده تامالاختیار، یک رئیس هیئت مدیره که عملاً همان نفر اول بود، علی تاجرنیا و یک مدیرعامل به نام علی نظری جویباری. نتیجه این ترکیب چه بود؟ شش مربی در عرض چهار ماه عوض شدند و تا یک هفته پس از شروع لیگ، هنوز پنجره نقل و انتقالات بسته نشده بود. بسیاری از بازیکنان خریداریشده هم خیلی زود مشخص شد که گزینههای ضعیفی بودند؛ از موسی جنپو گرفته تا نازون و آزادی و …
جزیرههای خودمختار چابکی را نابود میکنند
وقتی هر تصمیم توسط یک نفر از مدیران هلدینگ خلیج فارس، یک نماینده تامالاختیار، یکی دیگر از اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل گرفته شود، استقلال چابکی لازم برای تصمیمگیری سریع و مؤثر را از دست میدهد. فشارهای مختلف از پشت صحنه برای بازگرداندن برخی بازیکنان و مربیان پیشین، نشان میدهد که حتی در شرایط بحرانی، سیستم جزیرههای خودمختار همچنان فعال است.
گلوی استقلال فشرده میشود
نتیجه همه این تصمیمات پراکنده و جزیرهای، همین حالا هم آشکار است: پنجره نقل و انتقال بسته است، ضرر و زیان مالی قابل توجهی به باشگاه وارد شده و تیم در مسیر مسابقات با خطر جدی افت کیفیت و ناهماهنگی روبهروست. تلاشهای چند پادشاهی در یک اقلیم، تا این لحظه توانسته فقط فشار و سردرگمی ایجاد کند و نه ثبات و پیشرفت.
جزیرههای خودمختار و تصمیمات پراکنده، اگر ادامه پیدا کنند، همان بلایی را سر استقلال خواهند آورد که در چند ماه اخیر شاهد آن بودیم: سردرگمی، ضرر مالی و ناکامیهای فنی.