فرهیختگان: دربی اخیر ثابت کرد که برای ریکاردو ساپینتو، خط میانی استقلال به شدت متکی به یک شیمی انسانی و تاکتیکی ظریف بوده است: زوج منیر الحدادی و مهران احمدی. به محض اینکه این زوج، با مصدومیت مهران احمدی از کار افتاد، عملاً منیر الحدادی نیز کارایی خود را از دست داد و موتور بازیسازی استقلال خاموش شد. الحدادی در دربی، با وجود تلاش فراوان، بازیکنی ضعیف‌تر از حد انتظار بود و این به وضوح نشان داد که فقدان مکمل، او را از رده خارج می‌کند. اگرچه زمین نامناسب اراک در این افت کیفیت بی‌تأثیر نبود، اما ریشهٔ اصلی عمیق‌تر است.

تأثیر این زوج، در جزئیات مشخص بود:
احمدی و کوشکی: مهران احمدی، با دوندگی بالا و هوش تاکتیکی، یک زوج فوق‌العاده را در کناره با کوشکی تشکیل می‌داد.
الحدادی و آسانی: الحدادی، با دید وسیع و تکنیک خاص خود، مدام یاسر آسانی را با پاس‌های بیرون پای زیبا و کات‌دار به عمق خط دفاعی می‌فرستاد.

در دربی، این شریان‌های حیاتی قطع شدند. تلاش ساپینتو برای جایگزینی این خلاقیت با دوندگی و فیزیک رزاقی‌نیا و اندونگ، اگرچه به استحکام کمک کرد، اما به دلیل عدم‌تخصص در بازیسازی محض، بی‌نتیجه ماند. این بازی، با صدای بلند اعلام کرد که زوجِ وسط زمین، برای ساپینتو یک گزینه نیست، بلکه قلب تپنده سیستم اوست و بدون این قلب، تیم دچار اختلال کامل می‌شود.