دیدن قهرمانهای کودکی در فیلمهای تازه همیشه با یک حس تلخ همراه است. آنها همان کسانی هستند که با فیلمهایشان بزرگ شدیم، با چهره و لبخندشان زندگی کردیم و با حرکاتشان الهام گرفتیم. اما امروز وقتی دوباره روی پرده ظاهر میشوند، گذر زمان را به وضوح روی صورتشان میبینیم. جکی چان، ستارهای که همیشه با لبخندهایش شناخته میشد، حالا در فیلم جدیدش «لبه سایه» آنقدر پیر شده که نگاه کردن به چین و چروکهای صورتش غمی آرام اما سنگین در دل مینشاند.
جکی چان متولد ۱۹۵۴ در هنگکنگ است و از دهه هفتاد میلادی وارد سینما شد. او ابتدا بهعنوان بدلکار در فیلمهای بروس لی شناخته شد و بعد با ترکیب هنرهای رزمی، کمدی و حرکات آکروباتیک سبک منحصر به فردی در سینمای اکشن خلق کرد. فیلمهایی مثل « استاد مست»، «داستان پلیس»، «شمیرخدایان» و بعدها آثار هالیوودی مانند «ساعت شلوغی» او را به یکی از محبوبترین چهرههای جهانی بدل کردند.
جکی چان همیشه بهخاطر انجام شخصی بدلکاریهای خطرناک شهرت داشت و همین ویژگی او را به نماد شجاعت و تلاش بیوقفه در سینما تبدیل کرد. اما امروز، پس از بیش از پنجاه سال فعالیت، او دیگر آن جوان پرانرژی نیست. در «لبه سایه» محصول ۲۰۲۵، جکی چان نقش وانگ تاک چونگ، افسر بازنشسته پلیس ماکائو را بازی میکند که دوباره وارد میدان میشود تا با گروهی از سارقان حرفهای و سازمانیافته مقابله کند. این گروه با بهرهگیری از فناوری و برنامهریزی دقیق سرقتهای پیچیدهای انجام میدهند و پلیس را درگیر چالشهای بزرگ میکنند. فیلم پر از صحنههای اکشن نفسگیر و مبارزات پرهیجان است، اما در کنار هیجان، بار احساسی سنگینی دارد چون مخاطب همزمان با دیدن مبارزات قهرمان محبوبش، نشانههای پیری و خستگی را در او میبیند.
حضور تونی لیانگ در نقش دشمن دیرینه، فیلم را پرتعلیقتر کرده و تقابل این دو بازیگر باسابقه، یادآور دوران طلایی سینمای هنگکنگ است. با این حال، چیزی که بیش از همه در ذهن میماند، نه فقط داستان فیلم بلکه مواجهه با واقعیت گذر زمان است. «لبه سایه» تنها یک فیلم اکشن جنایی نیست؛ بلکه آیینهای است که نشان میدهد حتی بزرگترین قهرمانها هم روزی پیر میشوند. جکی چان که روزی با انرژی بیپایان و لبخندهایش الهامبخش بود، امروز با چین و چروکهای صورتش ما را به فکر فرو میبرد و یادآوری میکند که هیچ قهرمانی از گذر زمان در امان نیست.