آرسنال با یک تصمیم تاریخی دوباره نگاهها را به آکادمی قدرتمندش جلب کرد؛ جایی که لوئیس مونوز، بازیکن ۱۳ ساله این باشگاه، در لیگ جوانان اروپا مقابل بایرنمونیخ به میدان رفت و رکوردی بیسابقه را ثبت کرد. مونوز که متولد دسامبر ۲۰۱۱ است، در سن ۱۳ سال و ۳۴۳ روز وارد زمین شد و به جوانترین بازیکن تاریخ این رقابتها تبدیل شد.
او در پست هافبک هجومی بازی میکند و حتی تجربه حضور در تیم ملی زیر ۱۵ سال انگلیس را هم دارد. این اتفاق نه تنها یک رکورد شخصی برای مونوز بود، بلکه نشان داد آرسنال چطور با اعتماد به سیستم پایه و استعدادیابی دقیق، میتواند نوجوانی مدرسهای را در سطح اروپایی مطرح کند.
این تصمیم آرسنال یک پیام روشن برای فوتبال ایران دارد. در حالی که در اروپا مربیان حاضرند به بازیکن ۱۳ ساله فرصت بازی بدهند، در ایران بسیاری از مربیان هنوز حاضر نیستند بازیکن جوان ۱۸ یا ۱۹ ساله را وارد ترکیب اصلی یا حتی فهرست مسابقه کنند. نتیجه این بیاعتمادی، عقبماندن نسل جدید و تکرار چرخه بازیکنان باتجربه است که فرصت رشد را از جوانها میگیرد. آرسنال ثابت کرد که شجاعت در اعتماد به جوانان میتواند بخشی از یک سیستم پایدار باشد؛ سیستمی که نه تنها استعدادها را شکوفا میکند، بلکه آینده باشگاه را تضمین میسازد.
فوتبال ایران باید این اتفاق را بهعنوان یک کلاس درس ببیند. ساختار پایه و آکادمیها باید جدی گرفته شوند، مربیان باید شجاعت استفاده از بازیکنان جوان را داشته باشند و باشگاهها باید به جای خریدهای پرهزینه، روی پرورش استعدادهای داخلی سرمایهگذاری کنند. اگر آرسنال میتواند یک بازیکن ۱۳ ساله را وارد رقابتهای اروپایی کند، چرا در ایران مربیان حاضر نیستند به جوانان ۱۸ یا ۱۹ ساله اعتماد کنند؟ این پرسش باید ذهن مدیران و مربیان ایرانی را به چالش بکشد و آنها را وادار کند تا مسیر تازهای برای آینده فوتبال کشور طراحی کنند.