سمانه بیرامی باهر، المپین اسکی صحرانوردی و پرچمدار کاروان ایران در المیپک 2018 حالا در آستانه بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان قرار دارد و این روزها شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند . شرایطی که نوشتن از آنها هم کار سختی است! او این روزها از ایران که به دلیل نبود برف در فصل سرما شرایط حرفه‌ای برای تمرین اسکی را ندارد، در دمای منفی 24 درجه فنلاند، روزانه نزدیک به ۵۰ کیلومتر اسکی می‌کند تا در المپیک زمستانی ۲۰۲۶ پرچم ایران را بالا نگه دارد. نکته مهم‌تر ماجرا این است که در این رشته تنها هفتاد نفر در جهان موفق به کسب سهمیه‌ای می‌شوند که سمانه بیرامی حالا برای دومین بار موفق به کسب آن شده است. سمانه بیرامی باهر در گفتگو با «فرهیختگان» از حضورش در فنلاند و پیش‌بینی‌ المپیک زمستانی 2026 گفت.

این روزها کمبود بارش برف در ایران شما را دچار مشکل کرده است و برای ادامه تمرینات حضور در المپیک به فنلاند رفتید.
من بعد از اینکه سال گذشته در مسابقات قهرمانی جهان در کشور نروژ در مرحله مقدماتی رتبه یازده را کسب کردم و سهمیه المپیک را گرفتم، برای اینکه بتوانم در جاده‌های امن رول اسکی تمرین کنم، در اسپانیا ماندم و هشت ماه در این کشور روی آسفالت روزانه حدود 50 کیلومتر تمرین کردم. الان هم چون در ایران برف نیست، من با لطف فدراسیون اسکی و حمایتشان، توانستم به فنلاند بیایم و روی برف تمریناتم را شروع کنم. قرار است سه هفته اینجا باشم و بعد به ایتالیا بروم و تمریناتم را آنجا پیگیری کنم. برف در رشته ما خیلی مهم است و ورزشکاران اسکی دنیا معمولا 12 ماه سال را روی برف تمرین می‌کنند.

در شرایطی مثل الان که کمبود برف وجود دارد، باید چه کرد؟ ورزشکاران مطرح اسکی در این مواقع چه می‌کنند؟ 
ورزشکاران اروپایی در تابستان به یخچال‌های طبیعی می‌روند و یا در پیست‌های اسکی مصنوعی تمریناتشان را پیگیری می‌کنند. برخی هم به استرالیا می‌روند و آنجا تمرین می‌کنند. 

تمرین در دمای منفی 24 درجه چطور است؟ روزانه پنجاه کیلومتر اسکی در این دما. 
من در طول تابستان تمرینات بسیار زیادی داشتم، روزانه حتی 60 کیلومتر اسکی می‌کردم، ولی تمرین در منفی 24 درجه،  هر قدمش انگار جنگیدن برای زنده ماندن است! من الان هر قدمم را حس می‌کنم! شاید در تابستان وقتی از کیلومتر 35 به بعد می‌گذشت، تازه عضلاتم خسته می‌شد ولی در اینجا از همان قدم اول انگشت‌های دست و پایم یخ می‌زند و باید با قدرت ذهنی‌ام جلو بروم. قدرت ذهن در این تمرینات سرما و مسافت بالا خیلی مهم است.

چه هدف و عشق بزرگی در میان است که سختی این تمرینات را آسان‌تر کند؟
فقط عشق من به اسکی کراس کانتری یا همان اسکی صحرانوردی من را به اینجا کشانده است، البته باز هم می‌گویم من همیشه حمایت فدراسیون را داشتم، به خصوص الان که ریاست فدراسیون اسکی تغییر کرده و شرایط این فدراسیون خیلی بهتر شده است. عشق زیاد من به این رشته باعث شد که من در هر شرایطی مثل گرمای مثبت 47 درجه تابستان تهران یا سرمای منفی 24 درجه قطب شمال در کشور فنلاند این مسیر را ادامه دهم و پرقدرت و استوار برای هدفم بجنگم. بزرگترین هدف من حضور در المپیک است که این دومین باری است که من کسب سهمیه کردم. المپیک بزرگترین رویداد ورزشی دنیا است و هر ورزشکاری آرزو دارد که یکبار بتواند در این رویداد شرکت کند. من به لطف خدا توانستم برای دومین بار کسب سهمیه کنم. حضور در المپیک یعنی رقابت با برترین ورزشکاران دنیا. در رشته صحرانوردی فقط70 نفر از ورزشکاران کل دنیا می‌توانند این امتیاز را کسب کنند و خداراشکر که من هم یکی از آنها هستم. 

درباره زمان شروع مسابقه‌تان بگویید و اینکه سخت‌ترین رقبایتان از کدام کشورها هستند؟
تاریخ شروع مسابقات ششم فوریه است که افتتاحیه المپیک است ولی روز مسابقه من 12 فوریه است. رقبا بسیار گلچین شده هستند و من با قوی‌ترین ورزشکاران دنیا در رشته کراس کانتری مسابقه خواهم داد. سخت‌ترین رقبایم معمولا از نروژ، سوئد و فنلاند هستند. آنها از زمانی که به مهدکودک می‌روند، رشته کراس کانتری را آموزش می‌بینند، به همین خاطر ورزشکاران زیادی از این رشته به سطح حرفه‌ای راه پیدا می‌کنند و معمولا ده نفر اول از این سه کشور هستند.