
فرهیختگان: افتخار فقط مدالآوری نیست. پیروزی ورزشکاران ایرانی در کارزارهای بینالمللی ورزشی یکوجه ندارد، آنهم در شرایطی که دشمنان ایران، انزوا و تحقیر این کشور را در همه سطوح دنبال میکنند. اهتزاز پرچم ایران همزمان با حضور ورزشکاران روی سکوی قهرمانی، چند پیام روشن دارد. ایرانیان، زیر بیرق همین پرچم افتخار میآفرینند، این صحنهها را همان جوانانی خلق میکنند که ماشین رسانهای فاندبگیر از صهیونیستها برای جداکردن خط آنها از ایران، هزینههای سنگینی متحمل میشود. در میان این جوانان، دختران ورزشکار ایرانی در مواردی گوی سبقت را از مردان ورزشکار ربودهاند و رکوردهای چشمگیری را در عرصه جهانی ثبت کردهاند.
در سالهای اخیر میتوان موارد متعددی از افتخارآفرینی خانمهای ورزشکار نام برد که در دیدارهای متعدد با رهبر انقلاب، مورد تحسین ایشان قرار گرفتند، امری که نشان میدهد برخلاف برخی نگاههای تکبعدی و تنگنظرانه، رهبر انقلاب این جنس قهرمانی و افتخارآفرینیها را ارج مینهند، برخلاف تبلیغات دشمنان، پیشرفت ورزش بانوان نشان میدهد در عرصه عمل نیز سیاستگذاری و برنامهریزی برای نقشآفرینی و موفقیت دختران ورزشکار در این کارزارها صورت گرفته است. در آخرین مورد فرشته حسنزاده دختر مویتای کار ایرانی که در جریان مسابقات همبستگی اسلامی در ریاض صاحب مدال نقره شد و برگی دیگر به افتخارات دختران جوان ورزشکار اضافه کرد.
در گفتوگویی تلویزیونی گفته بود؛ دوست داشت مدال طلا بگیرد و آن را تقدیم رهبر انقلاب کند؛ اما همین نقره را هم تقدیم رهبر انقلاب میکند. خودش میگوید کمتر از 48 ساعت بعد از انتشار این گفتوگو بود که پیامی را از رهبر انقلاب دریافت کرده «از طلا برتر، همت و تلاش و ایمان و اعتمادبهنفس شماست دخترم.» فرشته شاید در خوانشهای مرسوم امروزی، دختری مذهبی به نظر نیاید؛ اما خودش میگوید این کار را «خالصانه، از ته قلب و برای حال دل خودش» انجام داده است. اما فراتر از پیام فرشته در همین جنس سوژههای کوچک و بزرگ میتوان، شکست پروژه ضدایرانی دشمن مبنی بر جداکردن دختران ایران از تعلقات ملی و دینی را مشاهده کرد.
آنطور که وزیر ورزش اعلام کرده دختران ایران در یک سال گذشته، 867 مدال به دست آوردند که فقط 140 تای آن طلا بوده، حتی اگر اعداد هم حرف نزنند با چشم غیرمسلح هم میتوان این گزاره را اثبات کرد که افتخارآفرینی دختران ایرانی در کارزارهای ورزشی رکورد چندسال اخیر را زده است، آن هم در شرایطی که دشمنان ایران بعد از ناآرامیهای 1401 تصویری مخدوش از زنان ایرانی ارائه میکردند، به این معنا که مسیر موفقیت و پیشرفت آنها با موانع زیادی همراه است و تازه زمانی که از ایران خارج میشوند استعداد و توانمندیهای آنان خودنمایی میکند. پیروزی دختران ایران در کارزارهای ورزشی ضدحملهای به همین انگاره خطا بود.
کارویژه، القای حس ناامیدی و تحقیر بود؛ اما کارزارهای ورزشی که اساساً محلی برای رقم خوردن حس غرور و افتخار برای کشور است، این زمینه را فراهم کرد که جوانان و بهویژه دختران ایرانی با یک تیر دو نشان بزنند، اهتزاز پرچم ایرانی به دست دختران دهههای 80 و 90، همان جوانانی که اتاق فکر صهیونی تصور میکرد نسبتی با هویت دینی و ملی ندارند، تیر خلاص به این تلاشها بود. این موفقیتها به دست همانجوانانی رقم خورد که اینطور القا میشد که راه برای موفقیت آنها بسته است؛ همان جوانانی که در میانه جنگ همه جانبه دشمن که از قضا مهمترین آن جنگ روایتهاست، نشان دادند ایران، دختران و پسران توانمند و باانگیزهای دارد که افتخارآفرینی برای کشورشان یکی از رؤیاهای بزرگ آنان است.
نگاهی که رهبر انقلاب به اصل و اساس ورزش و پیروزی آنها در کارزارهای ورزشی دارند، یکی از بزرگترین مشوقهای جوانان برای رقمخوردن این پیروزیهای بزرگ در کارزارهای ورزشی است. در کنار دیگر واکنشهای رهبر انقلاب به پیروزیهای ورزشکاران در کارزارهای بینالمللی، پیامی که به دختر ملیپوش مویتای کار دادند، بیش از همه موردتوجه قرار گرفت، فارغ از آنکه ایشان با فاصله زمانی کوتاه به پیام این جوان ورزشکار ایرانی پاسخ دادند، آنچه را در متن پیام به آن اشاره میکنند میتوان پیامی خطاب به تمام دختران ورزشکار ایرانی دانست. «همت، تلاش، ایمان و اعتمادبهنفس» همان رموزی است که میتواند هجمهها و فشارهای دشمنان را که به دنبال عدم موفقیت آنان در کارزارهای ورزشی هستند، خنثی کند.