فرهیختگان: بدون شک وزنهبرداری یکی از رشتههای ورزشی کشورمان بود که نتوانست توقعات را در بازیهای کشورهای اسلامی برآورده کند. تیم 10 نفره وزنه برداری کشورمان در شرایطی با کسب دو مدال طلا، 4 نقره و 9 برنز در پایان این رویداد در جایگاه نهم کسب مدالی قرار گرفت که در ماهگذشته در مسابقات جهانی به لحاظ امتیازی و نه مدالی، قهرمان شده بود. عدم کسب مدال مجموع در این رویداد نیز همانند مسابقات جهانی یکی از نکات برجسته عملکرد وزنهبرداران کشورمان بود.
محمدرضا براری، ملى پوش سابق در گفتوگو با «فرهیختگان» در مورد عملکرد ملیپوشان در این مسابقات صحبت کرد که در زیر میخوانید.
عملکرد ملیپوشان وزنهبرداری را در بازیهای کشورهای اسلامی چگونه ارزیابی کردید؟
در این مسابقات ما علی داودی و آیت شریفی را به دلیل مصدومیت همراه نداشتیم. روی تعدادی از نفرات ما نیز فشار مسابقات جهانی بود. همچنین ریکاوری مناسب نیز نداشتیم. با این حال بچههای ما به نظرم عملکرد نسبتاً معمولی داشتند و نمیتوانیم بگویم خوب بودند.
برنامه و هدف بلند مدت نداریم
ما در شرایطی در مسابقات کشورهای اسلامی به لحاظ مدالی نهم شدیم که در جهانی از لحاظ امتیازی قهرمان شده بودیم.
در مسابقات جهانی چهار تیم با ترکیب کامل آمده بودند که هیچ کدام کشورهایی نبودند که در وزنهبرداری حرف اول را بزنند. اصول کشورهای توسعه یافته و کشورهایی که در ورزش سرمایهگذاری مناسب دارند، موفقیت و کسب مدال در المپیک است. متاسفانه اتفاقی که در وزنهبرداری ما افتاده است، این است که تیم ما برای یک مسابقه بسته میشود. برخلاف آن چیزی که میگویند ما برنامه و هدف بلند مدت نداریم. عنوان میشود که ما جوانگرایی کردیم و برای المپیک تمرین میکنیم. اگر هدف ما المپیک است نباید ورزشکاران ما آنقدر تحت فشار قرار بگیرند. کشورهای بزرگ دنیا در مسابقات جهانی با دو، سه ورزشکار حضور داشتند. این به خاطر این نبود که آنها ورزشکار نداشتند، بلکه آنها ورزشکاران خوب خود را برای مسابقات مهم نگه میدارند تا آمادگی خود را در مسابقات کسب سهمیه و المپیک نشان بدهند و مدال بگیرند. ما در بازیهای کشورهای اسلامی نیز نتوانستیم نتیجه خوب بگیریم و این نقدهایی است که باید فدراسیون بپذیرد. با کسی دشمنی ندارم، اما فدراسیونها نقدها را با سلیقه خود تعبیر میکنند. کمیته فنی و اعضای هیئت رئیسه فدراسیون باید بر اساس یک برنامه مدون بلند مدت جلو بروند.
به نظر شما فدراسیون برای اینکه تحت فشار نباشد به دنبال نتایج مقطعی در مسابقاتی مانند کشورهای اسلامی نیز بود؟
تکلیف فدراسیون مشخص نیست. اگر دنبال نتایج مقطعی هستید، ورزشکاران را به مسابقات ببرید تا نتیجه خوب بگیرید. اگر به دنبال این موضوع نیستند چرا ورزشکاران را به مسابقات میبرید؟ وقتی میدانیم آیت شریفی، علی داودی و دیگران مصدوم هستند چرا به جهانی اعزام میشوند؟ این ورزشکاران چگونه با این مصدومیت بتوانند ریکاوری کنند. علیرضا یوسفی را به مسابقات جهانی دو دوره گذشته بردیم و مدال طلای دو ضرب جهان و سوم مجموع را کسب کرد، اما با مصدومیت ایجاد شده برای او میتوانیم او را برای المپیک با شرایط خوب داشته باشیم. علیرضا یوسفی بعد از مصدومیت کار بسیار سختی دارد. وزنه بردار عراقی در دست سنگین وزن در مسابقات قبلی 200 کیلوگرم یک ضرب زد، اما در این مسابقات 213 کیلوگرم زد و به نحوی برای علی داودی شاخ و شانه کشید که دیگر به تو در آسیا راحت مدال طلا را نمیدهم. گور میناسیان بحرینی نیز همین شرایط را دارد. این نفرات کاری کردند که وزنهبردار ما در مسابقات آسیایی باید برای نقره و برنز نیز تلاش کند و شاید به مدال نرسد.
عدم کسب مدال طلای مجموع در مسابقات جهانی و کشورهای اسلامی یک از نکات منفی بود که برخی کارشناسان انتقاداتی در این زمینه داشتند.
بله واقعاً همینطور است و تکلیف فدراسیون مشخص نیست. علیرضا نصیری در دسته 110 کیلوگرم در مسابقات جهانی نقره گرفت. اگر قصد داریم از این ورزشکار مدال المپیک بگیریم نباید او را به کشورهای اسلامی اعزام کنیم. اگر به کشورهای اسلامی اعزام کردیم نیز او باید قهرمان شود. واقعاً تدبیر و برنامه فدراسیون برای من سوال است و نمیدانم اهدافش چه چیزی است.
انوشیروانی هر جا گیر میکند قهرمانان را جلو میاندازد
در بسیاری از رشتههای ورزشی این موضوع مطرح است که بهتر بود آن رشته توسط اهالی همان رشته اداره میشد. اتفاقی که در حال حاضر در وزنهبرداری افتاده است و ما شاهد حضور سجاد اوشیروانی، حسین رضازاده و بهداد سلیمی سه مدالآور المپیک در پستهای ریاست، نایب رئیسی و سرمربیگری تیم ملی هستیم، اما همچنان به نظر در پیدا کردن مسیر ناموفق بودند.
برای خود من نیز سوال است. در دوره علی مرادی این عزیزان نبودند، اما شاهد بودیم که او بهترین تصمیمات را میگرفت. حتی در آن مقطع کیانوش رستمی را مدیریت کرد و از او طلای المپیک گرفت. مرادی بهترین نتایج را نیز در مسابقات جهانی میگرفت. در آن مقطع این عزیزان نبودند و شاکی بودند. در حال حاضر این عزیزان حضور دارند. یک جاهایی یک نفر دعوت میشود و حضور دارد، اما یک جاهایی بر حسب رودربایستی میرود و ته دلش نیز دوست ندارد آنجا باشد. سجاد انوشیروانی بیشتر دوست دارد این قهرمانان را کنار خود نگه دارد تا هر کجا گیر افتاد آنها را جلو بیاندازد. حسین توکلی و کوروش باقری در حال حاضر در وزنهبرداری چه جایگاهی دارند؟ بعد از اینکه بهداد سلیمی از سمت نایب رئیسی به سرمربیگری تیم ملی رسید، مجبور شدند حسین رضازاده را برای نایب رئیسی معرفی کنند. قبل از آن حسین رضازاده تصمیم گیرنده نبود.
سعید محمدپور در حال حاضر کجا و چکاره است، اما انوشیروانی اگر یک جا نیاز باشد این نفرات را جمع میکند و جلوی وزیر میبرد تا نشان بدهد همه ما هستیم. محمدرضا براری با 20 سال تجربه در این رشته کجا است؟ این نقدهایی است که انوشیروانی باید پذیرا باشد. خدا را شاهد میگیرم که دشمن انوشیروانی نیستم و دلم برای وزنهبرداری میسوزد. شرایط طوری شده است که ما در حال حاضر در کشورهای اسلامی نیز نمیتوانیم مدال بگیریم. یادم است در بازیهای کشورهای اسلامی 2017 در باکو که حضور داشتم، خیلی از رشتهها مدال نگرفتند، اما من طلای وزنهبرداری گرفتم و پشت من نیز نفرات دیگر مدال گرفتند. سجاد انوشیروانی در آن مقطع سرمربی تیم ملی بود. در قونیه نیز انوشیروانی سرپرست شده بود و بعد از چند روز تیمی که مرادی آماده کرده بود را به قونیه برد که ما 9 مدال طلا گرفتیم. بیشترین طلای دوره گذشته در بازیهای کشورهای اسلامی را وزنهبرداری گرفت. این نتیجه در عربستان برای ما یک شکست بود و باید برای خروج از این وضعیت انوشیروانی اختلافات را کنار بگذارد. خیلی از اختلافات به ظاهر دیده نشود؛ چون من هیچ وقت آبروی خانواده خود را نمیبرم، اما سکوت بچهها در حال آسیب زدن است. خیلی مسائل در دل من است که دوست دارم بیان کنم، اما نمیشود. انوشیروانی پذیرای موضوعات نیست و باید رویکرد خود را عوض کند. بهداد سلیمی نیز باید این کار را بکند. سلیمی رفیق من است و بیشتر عمر خود را کنار این عزیزان بودم. دل من برای وزنهبرداری میسوزد، اما این سوتفاهم شده است که اگر براری انتقادی بکند با ما بد است. چرا باید با بهداد سلیمی که عین خانواده و رفیقم است بد باشم؟ مگر من میتوانم با بهداد و سجاد بد باشم؟ نقد من برای وزنهبرداری است و باید پذیرا باشند. دوست داشتم تیم انوشیروانی در مسابقات جهانی و کشورهای اسلامی بیشترین مدال را کسب میکرد و دوره بعد نیز بماند. هر جا نیز اسم وزنهبرداری آمد ما سرمان را بالا بدهیم، اما شرایط طوری شده که در کشورهای اسلامی بدترین عملکرد را داشتیم. با این شرایط چطور قرار است در المپیک و جهانی مدال بگیریم؟ این جهانی را با جهانی بعد که کسب سهمیه است مقایسه نکنید؟
بهداد مجری سیاستهای فدراسیون است
انتقاداتی نیز به بهداد سلیمی مطرح شده است که او برای هدایت تیم ملی کم تجربه است.
موافق این موضوع نیستم. بهداد رویکرد فدراسیون را جلو میبرد. بهداد به عنوان سرمربی که تیم را هدایت میکند، برنامه مدنظر فدراسیون را جلو میبرد. شاید بهداد نیز بخواد یک برنامه دیگر را انجام بدهد. اول و آخر تیم ملی نیز به رئیس فدراسیون و چهارچوبی که برای بهداد در نظر گرفتند، بر میگیرد. مثلاً به بهداد میگویند برای این مسابقه 4 نفر باید اعزام شوند یا بودجه ما آنقدر است و در اردو تعداد نفرات را زیاد نکنید. شاید دست بهداد سلیمی باز باشد خیلی کارها بتواند بکند. اینکه میگویند سرمربیگری تیم ملی برای او زود است به عنوان یک رفیق دوست ندارم چیزی بگویم. کسی که سرمربی میشود، اهداف مشخص شده رئیس فدراسیون را دنبال میکند و پاسخگوی باید شخص رئیس باشد. برخی دوست دارند مسائل را گردن بهداد بیاندازند.
به نظر شما فدراسیون به اهداف خود که موفقیت در بازیهای آسیایی ناگویا و المپیک لسآنجلس دست پیدا خواهد کرد؟
ما برای المپیک 2016 روی کاغذ برای بهداد سلیمی مدال طلا گذاشته بودیم و برای بچههای دیگر نیز مدالهایی پیشبینی کرده بودیم و اعتقاد داشتیم که بهترین عملکرد را خواهیم داشت. المپیک و بازیهای آسیایی را اصلاً نمیشود با مسابقات جهانی و کشورهای اسلامی مقایسه کرد. استرس المپیک 10 کیلوگرم وزنه را پایین میآورد. وزنهبردارانی با سن 20 و 21 سال مطمئناً به مدال المپیک میرسند، اما برای اولین حضور در المپیک کسب مدال بسیار سخت است. خیلی کار داریم به تیم ایدهآل و قهرمان دورههای گذشته برسم.