بوکس ایران در بازیهای کشورهای اسلامی مانند سالهای اخیر عملکرد چندان رضایتبخشی نداشت و تنها با یک مدال برنز به کار خود پایان داد. این مدال نیز توسط دانیال شهبخش بهدست آمد؛ بوکسوری که طی دو سال گذشته به دلایل مختلف از تیم ملی دور بود و مسابقات کشورهای اسلامی تبدیل به میدان بازگشت او شد. شهبخش که در ابتدای مسیر حرفهای خود با کسب مدال نقره آسیا و تنها مدال برنز تاریخ بوکس ایران در بازیهای جهانی به یکی از امیدهای اصلی شکستن طلسم مدال المپیک تبدیل شده بود، پس از المپیک توکیو رفتهرفته از ترکیب تیم ملی فاصله گرفت و بعد از ناکامی در کسب سهمیه المپیک پاریس بیشتر در رینگ حرفهای فعالیت کرد.
بوکسور ۲۵ ساله کشورمان درباره بازگشت به تیم ملی، حضور در بازیهای کشورهای اسلامی و اهدافش با «فرهیختگان» گفتوگو کرد که در ادامه میخوانید.
بعد از مدتها دوری، حضور در بازیهای کشورهای اسلامی نقطه بازگشت تو به تیم ملی بود.
آخرین حضور من کنار تیم ملی به مسابقات کسب سهمیه المپیک پاریس در تایلند بازمیگشت. پس از آن در هیچ رویدادی همراه تیم نبودم. اردوی مشترک با اردن کمک زیادی کرد تا دوباره به جمع ملیپوشان برگردم. همه میدانیم تنها راه پیشرفت بوکس ایران حضور در اردوهای مشترک و شرکت در رویدادهای بینالمللی است؛ این مسیر موفقیت ماست.
چه اتفاقی باعث شد در این دو سال از تیم ملی دور شوی؟
یکی از دلایل مهم تغییر وزنم بود. وزن ۵۷ کیلوگرم برای من در المپیک توکیو مناسب بود، اما بعد از آن افزایش وزن و رشد عضلانی باعث شد ماندن در این وزن برایم دشوار شود. مسابقات کسب سهمیه پاریس را هم در همین وزن شرکت کردم که اذیتم کرد. اکنون در وزن ۶۰ کیلوگرم مبارزه میکنم که وزن ایدهآل من است و خوشبختانه در کشورهای اسلامی نتیجه گرفتم. در این مدت تیم ملی هم در رویداد مهمی حضور نداشت، جز مسابقات جهانی انگلیس؛ رقابتی بسیار مهم که روی رنکینگها تأثیر جدی داشت. اما من ترجیح میدهم از گذشته عبور کنم و برای رویای جدیدم یعنی المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس برنامهریزی کنم. اگر برنامه منسجم داشته باشیم، رسیدن به سهمیه و حتی مدال المپیک دور از دسترس نیست. بوکسوری که در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ صربستان شکستش دادم، مدال نقره المپیک گرفت؛ چرا ما نتوانیم؟ فقط باید بیشتر تجربه بینالمللی کسب کنیم و در رویدادهای مختلف دنیا حضور داشته باشیم.
این بار برای کسب سهمیه و مدال المپیک کاملاً جدی هستی؟
معتقدم کار من با مدال المپیک به پایان میرسد. خدمت من به ورزش ایران با کسب این مدال کامل خواهد شد. فدراسیون و خانواده بزرگ بوکس میدانند باید با بهترینهای دنیا روبهرو شویم، حتی اگر نتیجه همیشه برد نباشد. تجربه و تکرار مبارزه با بزرگان جهان ما را به هدف میرساند.
در بوکس معمولاً بعد از چند شکست بوکسورهای زود قضاوت میشود؛ تو چه نظری داری؟
ما سربازان فدراسیون هستیم و مدیران باید ما را مثل فرزندان خود ببینند. این وظیفه مسئولان است که از بوکسورها حمایت کنند تا بهترین نتیجه برای کشور رقم بخورد. تغییرات عجولانه هیچوقت نتیجه خوبی نداشته است.
در نیمهنهایی بازیهای کشورهای اسلامی برابر بوکسور قزاقستان مبارزه کردی. بسیاری معتقدند رأی داوران بهویژه در راند اول ناعادلانه بود؟
وقتی راند اول تمام شد، مطمئن بودم این راند را بردهام و انتظار رأی ۵ بر صفر را داشتم. اما بعد از چند لحظه اعلام شد رأی داوران ۳ بر ۲ به سود حریف است. ازبکها از نظر لابی، کرسی و نفوذ از ما جلوتر هستند. ما هم میتوانیم با فعالیت بیشتر در آسیا و جهان کرسی داشته باشیم. اگر در فدراسیونهای آسیایی و جهانی فعالتر باشیم، حداقل میتوانیم مانع تضییع حق بچهها شویم.
بعد از تشکیل سازمان جهانی world boxing انتظار میرفت مسائلی مانند مافیا و مشکلات گذشته داوری در سازمان آیبا برطرف شود. موضوعی که به نظر نمیرسد تفاوتی کرده باشد.
این موضوع همیشه در بوکس بوده است. فدراسیون جهانی جدیدی بنا شده است و مطمئناً همچنان ضعفهایی است و امیدوارم خود world boxing این ضعفها را برطرف کند تا شاهد اجرای عدالت و برابری قضاوت در مسابقات باشیم. نباید این اتفاقات مانع این شود که بوکسورهای کشورهای کمتر شناخته فرصت ستاره شدن در مقابل بوکسورهای کشورهای صاحب بوکس را نداشته باشند.