آلومینیوم فصل را ناامید کننده شروع کرد، اما خیلی زود مجتبی حسینی و شاگردانش به خودشان آمده و حتی موفق شدند پس از چند بازی به صدر جدول برسند. این تیم با تعدادی جوان بینام و نشان کار خارقالعادهای انجام داد و بار دیگر نام خود را سر زبانها انداخت. با این حال چند هفتهای است که آن شور و نشاط را در بین بازیکنان آلومینیوم نمیبینیم و نتایج رو به افول است. نوسان در عملکرد آلومینیوم ما را بر آن داشت تا با محمد رجائیان، مدیرعامل این باشگاه گفتگو کنیم. اظهارات او را در مصاحبه با فرهیختگان را در ادامه میخوانید.
چرا آلومینیوم در فصل جاری ثبات عملکرد ندارد؟
ما به نتایج کاری نداریم بلکه فلسفهای را دنبال میکنیم که بر اساس آن احساس میکنیم راهمان درست است. در نتیجه نگران نیستیم. در بازی با چادرملو اتفاقات خوب فوتبالی برای ما افتاد و تنها با دریافت یک گل شکست خوردیم. این قانون نانوشته فوتبال است که وقتی گل نزنی گل دریافت میکنی. از این رو با توجه به بازی خوبی که از تیم مجتبی حسینی دیدم بهترین فوتبال چند سال اخیر را بازی کردند و این شکست برای من نگران کننده نبود، چرا که معتقدم تیم آلومینیوم قدرت و توانایی بازسازی خود را دارد.
همانطور که تیمتان موقعیت ایجاد میکند دروازهاش هم بارها تهدید میشود و اگر درخشش محمد خلیفه نبود چه بسا شکستهای سنگینی را در برخی بازیها تجربه میکردید.
در یکی دو بازی اخیر که اینطور نبود اما در برخی بازیها ممکن است این اتفاق افتاده باشد. به هر حال فوتبال است و نمیتوان از اشتباهات صرف نظر کرد. همه میدانیم استفاده از بازیکنان جوان و اعتماد به آنها چنین شرایطی را هم به وجود میآورد.
به این ترتیب شرایط موجود باعث نشده تا از اعتماد و استفاده بیش از حد به جوانها پشیمان شده باشید؟
من بودجهای دارم که بر اساس آن تیم میبندم. اگر بودجه من بیش از ۳ هزار میلیارد تومان بود قطعاً فلسفه و استراتژی خود را به عنوان مدیرعامل آلومینیوم تغییر میدادم و بر اساس بودجه، تیم میبستم. در حالی که حالا میتوانم ادعا کنم از بین بازیکنان تیم ما حداقل ۱۷ یا ۱۸ بازیکن از نخبگان لیگ برتر هستند که با کمک آنها میتوانیم فصل بعد تیم خوب و بهتری را برای آلومینیوم بسازیم.
البته این آمار جذاب میتواند برای شما درآمدزایی هم داشته باشد. همانطور که پیش از این از فروش بازیکنان مستعد تیمتان به درآمد رسیدید.
بجز موضوع درآمدزایی، چیزی که ما در راهبرد سه ساله اخیر داشتیم محقق شده است. از فصل آینده راهبرد باشگاه آلومینیوم نیم نگاه به کسب سهمیه است. برای حضور در رقابتهای بینالمللی و کسب سهمیه برنامهریزی میکنیم. در واقع ما چون از ابتدا این بودجه را نداشتیم ۳ سال برنامهریزی کردیم و در این ۳ سال بازیکنانی را جذب کرده و با آنها قراردادهای طولانی مدت بستیم. حالا سرمایهگذاری ما برای حفظ این بازیکنان است. بازیکنانی که باشگاههای دیگر برای آنها باید بیش از ۱۰۰ میلیارد هزینه کنند.
وقتی پای چنین مبالغی در میان است این سوال به وجود میآید که تیم آلومینیوم درآمدی که پیش از این از فروش بازیکنان مستعد خود داشت صرف چه چیز کرده است؟
دخل و خرج باشگاه آلومینیوم به طور کامل مشخص است چرا که ما سالی دو بار حسابرسی میشویم. قبلا فقط مجموعه بالادستی ما این کار را انجام میداد اما حالا بر اساس قانون حرفهایسازی، ما را دو بار محکوم به حسابرسی شش ماهه کردند و تمام موارد مالی مشخص است. از این رو برای شفافسازی میگویم که پولی که از فروش بازیکنان وارد باشگاه شده، بر اساس همان برنامهریزی سه سالهای که داشتیم، صرف زیرساختها شد. در واقع ما زیرساختها را مجهز کردیم که امروز برای یک مسابقه از اینور و آنور به دنبال زمین نباشیم! حتی زمین تمرینی خوبی ساختیم. باشگاه و خوابگاه خود را بازسازی کردیم. دفتر باشگاه را ترمیم کردیم به طوری که شکل و شمایل یک باشگاه ورزشی به خود گرفت. اینها همه هزینه است.
چطور شد که با وجود مخالفت مجتبی حسینی با استفاده بیش از حد از ورزشگاه امام خمینی اراک، میزبان دربی سرخابیها شدید؟
خواسته مجتبی حسینی کاملاً منطقی و قانونی است، چرا که این مربی بیش از آنکه حتی به منافع خود فکر کنند به منافع تیمش فکر میکند. مربی سالمی است. صادقانه برای فوتبال کار میکند و هیچ چیز جز سلامت کار برایش مهم نیست. از این رو از ما انتظار داشت زمین سالمی داشته و شرایط برای تیم آلومینیوم فراهم باشد. اما باید بگویم که شاید ما خیلی هم در برگزاری دربی در ورزشگاه امام خمینی نقش نداشتیم. حتی شیراز ورزشگاهی مجهزتر و بهتر از ورزشگاه ما داشت که ظرفیت تماشاگر بیشتری در آن جای میگرفت و شاید دو تیم استقلال و پرسپولیس هم به برگزاری بازی در آنجا مشتاق بودند اما شرایط اجازه نداد تا بازی در شیراز برگزار شود و دوباره برای برگزاری دربی متوسل به اراک شدند. در مصاحبهای که پیش از این با رسانه شما داشتم همه این موارد را اعلام کردم. حتی روز برگزاری دربی در اراک نیستیم و در خوزستان بازی داریم. نمیتوانند ادعا کنند که میخواهیم دربی را در اراک برگزار کنیم و خود یا عوامل باشگاهم تماشاگر این بازی باشیم. از این رو برگزاری دربی در ورزشگاه امام خمینی برای ما هم دردسر است. نگرانیها در مورد کیفیت زمین باعث شد از دوستانی که کیفیت زمین چمن ما را کنترل میکنند بخواهیم که شرایط را به گونهای فراهم کنند که زمین، شادابی مد نظر مجتبی حسینی را حفظ کند و شرمنده این مربی نشویم.
اگر اینگونه است چرا اراک هر ساله زیر بار برگزاری مسابقات دیگر تیمها میرود؟
برگزاری دربی از زاویهای خاص برای مسئولان استان ما جذابیت دارد، چرا که اراک از هیچ طریق دیگری به اندازه فوتبال نمیتواند بولد شود. از این رو مسئولان استان ما بدشان نمیآید این مسابقه را میزبانی کنند. از طرفی مسئولان امنیتی اراک بار مضاعفی را متحمل میشوند و به نظر من ایثار و از خود گذشتگی میکنند. ما هم به عنوان باشگاه امکانات خودمان را در اختیار سرخابیها قرار میدهیم و این هم به نوعی از خود گذشتگی است. با این حال مجموعه استان و علاقهمندان به فوتبال میتوانند به این حس ببالند که برای دومین بار دربی در اراک برگزار میشود و بعید میدانم چنین اتفاقی برای دیگر استانها بیفتد. از این رو به عنوان یک اتفاق تاریخی ثبت و ضبط میشود.