سیدعلی موسوی، کارشناس رسانه: پروژه «ایران را پس میگیریم» که در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۲۵ با پیام ویدئویی رضا پهلوی راهاندازی شد، بهعنوان یک کارزار دیجیتال برای جمعآوری امضا در حمایت از گذار دموکراتیک ایران معرفی شد.
این سامانه که روی وبسایت iranopasmigirim.com فعال بود، هدف خود را اتحاد میلیونها ایرانی برای ساخت یک ایران آزاد و شکوفا اعلام کرده بود.
بااینحال، تنها پس از حدود سه هفته فعالیت، این پروژه به طور ناگهانی در ۲۴ اکتبر ۲۰۲۵ متوقف شد، بدون هیچ توضیح رسمی یا پاسخگویی از سوی رضا پهلوی یا تیمش.
این کارزار بخشی از تلاشهای رضا پهلوی برای تقویت جایگاه خود در اپوزیسیون جمهوری اسلامی بود. او در پیام اولیه خود، این پلتفرم را ابزاری برای رایزنی دیپلماتیک و حمایت از ملت ایران توصیف کرد.
آمار اولیه نشاندهنده رشد سریع امضاها بود و تا زمان توقف، عدد به حدود 1.4 میلیون امضا رسید. اما این رشد، مورد انتقاد قرار گرفت.
افشاگریها در مورد امضاهای جعلی
از همان روزهای اولیه، کاربرانی در پلتفرم X (توییتر سابق) شروع به بررسی فنی سایت کردند و شواهدی از تقلب سیستماتیک ارائه دادند. یکی از برجستهترین افشاگران، کاربری با نام @nofouziha بود که با جمعآوری دادههای دقیقهبهدقیقه، گرافها و ویدئوهایی منتشر کرد که نشاندهنده الگوهای غیرطبیعی در افزایش امضاهاست.
طبق این مستندات آماری:
- امضاها بهصورت اتوماتیک و با استفاده از فرمولهای رندوم (مانند تولید اعداد بین ۲۵ تا ۵۰ در هر دقیقه) افزایش مییافت، بدون وابستگی به فعالیت واقعی کاربران.
- سایت اجازه امضاهای چندگانه از یک دستگاه را میداد که این امر تقلب را تسهیل میکرد.
- گرافهای منتشرشده نشاندهنده الگوهای تکراری ۲۴ ساعته بودند که با رفتار طبیعی کاربران (مانند تفاوت در ساعات شبانهروز یا روزهای تعطیل) همخوانی نداشت.
این افشاگریها نهتنها از سوی منتقدان رژیم، بلکه توسط برخی سلطنتطلبان و کاربران مستقل نیز تأیید شد. برای مثال، اکانت نفوذی که خود را منتقد اپوزیسیون معرفی میکند، ویدئوهایی تهیه کرد که نشان میدهد چگونه سایت بدون کنترل واقعی، اعداد را دستکاری میکند.
توقف ناگهانی و عدم پاسخگویی
در ۲۴ اکتبر، سایت بدون هشدار قبلی غیرفعال شد و گزینه امضا حذف گردید. این اقدام پس از اولتیماتوم ۵ روزهای از سوی افشاگران صورت گرفت که خواستار توضیح یا عذرخواهی بودند. بااینحال، رضا پهلوی و تیمش هیچ واکنشی نشان ندادند؛ نه معذرتخواهی از هواداران، نه انتشار آمار واقعی و نه حتی توجیه فنی برای الگوهای مشکوک. این سکوت، انتقادهای بیشتری را برانگیخت و برخی آن را نشانهای از عدم شفافیت و تمرین دیکتاتوری دانستند.
این پروژه در فهرست پروژههای ناموفق رضا پهلوی قرار میگیرد، مانند شورای ملی، پیمان نوین، یا ائتلاف دوران گذار که اغلب با انتقادهایی مشابه روبهرو شدهاند.
افشاگریها همچنین به بحثهای بزرگتری در مورد نقش اسرائیل در حمایت از چنین کمپینهایی دامن زد، با ادعاهایی مبنی بر کارگردانی خارجی.
در نهایت، توقف این کارزار بدون پاسخگویی، سؤالاتی جدی در مورد اعتبار اپوزیسیون سلطنتطلب و ضرورت شفافیت در فعالیتهای سیاسی مطرح میکند.