چند روز پیش ویدیویی از دختران رویینگ ایران در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و دست به دست چرخید. ویدیویی که در آن مهسا جاور، زینب نوروزی و کیمیا زارعی در حالی که به دلیل بدحالی یکی از نفرات اصلی و عدم اعزام قایقران ذخیره از مسابقه چهار نفره و کسب مدال باز ماندند، رو به روی دوربین نشستند و از مشکلات و معضلات این رشته گفتند. حرف اصلی‌شان اما یک چیز بود: « وضعیت رویینگ بحرانی است». با این وجود، دختران ایران با غیرت و تجربه موفق به کسب چندین مدال شدند اما حرف‌ها و گلایه‌های آنها به حق بود. کیمیا زارعی یکی از چهار نفر اصلی تیم ملی رویینگ که موفق به کسب مدال طلا در مسابقات آسیایی ویتنام شد، در گفتگو با «فرهیختگان» از کسب دغدغه بزرگ دختران رویینگ در فاصله یک سال مانده تا بازی‌های آسیایی ناگویا گفت. 

امسال مدال طلا را از آب‌های ویتنام گرفتید. اما انگار زور دغدغه‌ها و سختی‌ها بیشتر از شادی برای مدال بود.  
طلایی که امسال گرفتیم خیلی برای خودمان لذت‌بخش بود، چون امسال مثل سال گذشته خیالمان بابت گرفتن طلا راحت نبود و تیم در شرایطی بود که کسب مدال طلا برایمان حیثیتی بود. من خیلی خوشحالم که موفق به گرفتن مدال طلا شدیم و اتفاقا همین مدال شرایطی را هم به وجود آورد که برای بازی‌های آسیایی نگران باشیم و سعی کنیم نحوه تمرینات را بیشتر جدی بگیریم. باید بگویم که ما ورزشکاران همیشه سعی می‌کنیم بهترین تمرین را انجام دهیم و صد خود را بگذاریم اما نیاز است که تمرینات ما از سمت و سوی دیگری جدی گرفته شود که برای بازی‌های آسیایی آسوده خاطر مسابقه دهیم.

اینطور تصور می‌شد که با جدا شدن رویینگ از فدراسیون قایقرانی اتفاق‌های خوبی در راه باشد، اما به نظر شرایط مثل روزهای اول پیش نرفت. 
ما امیدوار بودیم که با مستقل شدن رویینگ بودجه و تمرکز و هرگونه حمایت روی رویینگ باشد. تا قبل از جدایی، قایقرانی پنج یا شش رشته ورزشی بود و آقای سهرابیان تلاش می‌کردند که بهترین عملکردشان را برای همه رشته‌ها بگذارند. الان با جدایی رویینگ، ما انتظار داریم که شرایط ما با شرایط قبلی‌مان فرق کند. انتظاری که بیجا هم نیست. در این یک سال به آن صورتی که انتظار داشتیم، نبوده است ولی امیدواریم در سال‌های آینده بهتر شود. 

چند روز پیش ویدیویی از شما در فضای مجازی منتشر شد که بسیار وایرال شد.منظورتان از« وضعیت رویینگ بحرانی است»، دقیقا چیست؟
منظور ما این بود که با توجه به شرایطی که تیم ما نسبت به سال‌های گذشته داشت، اگر بخواهیم واقع‌بینانه به این شرایط نگاه کنیم، نسبت به سال‌های گذشته واقعا به سختی توانستیم جایگاه‌ها را حفظ کنیم و مدال بگیریم، چه در بخش مردان و چه بخش زنان، باز هم می‌گویم این شرایط در نبود کشورهای چین و ژاپن بود، اگر آنها بودند اوضاع سخت‌تر می‌شد. ما اگر موفق به کسب مدال شدیم فقط به خاطر تجربه‌مان در پارو زدن بود. عوامل متعددی در اتفاقی که امسال افتاد، دخیل است. ما باید واقع‌بینانه و با دید مثبت و کمک کننده به مسائل رسیدگی کنیم. اگر قرار باشد در باد گرفتن دو طلا بخوابیم، کلاهمان پس معرکه است. امسال در نبود چین و ژاپن ما در سبک وزن یا دیگر ماده‌ها با اختلاف سه ثانیه طلا گرفتیم ولی سال‌های گذشته با رقبا 10 ثانیه فاصله داشتیم. در تک نفره سنگین وزن با اختلاف صدم ثانیه با چین تایپه که در سال‌های گذشته صاحب جایگاه نبوده، موفق شدیم. همه این‌ها زنگ خطر است. ببینید تمرکز دیگر تیم‌ها روی چیست و تمرکز ما روی چیست! ببینید چه کم‌کاری بوده است.

در قایق چهار نفره کسی را به عنوان شخص جایگزین نداریم یا فدراسیون کسی را اعزام نکرد؟
ما جزو چهار نفر اصلی بزرگسالان هستیم که به مسابقات اعزام شدیم، چهار نفر دیگر هم آماده بودند و می‌شد با آنها در قایق چهار نفره نشست و همان مدال که از دستمان رفت را با آنها بگیریم. فدراسیون به خاطر مسائل مالی و بودجه کسی را با ما به مسابقات اعزام نکرد.

صریح و بدون تعارف ما با این رویه می‌توانیم به مدال‌آوری در ناگویا امیدوار باشیم؟
رویه باید عوض شود و تغییر کند. در غیر این صورت در بعضی از ماده‌ها ما به سختی بتوانیم مدال بیاوریم. اگر رویه تغییر نکند، مدال آوری خیلی سخت خواهد بود. ما هرچه باید می‌گفتیم در ویدیو گفتیم. مسائل و مشکلات خیلی زیاد است، بحث فنی، مربی،شرایط اردو و .. در مدال گرفتن ما اثرگذار است و نمی‌توانیم منکر این شویم. گفتن این صحبت‌ها به این معنی نیست که ما انگیزه نداریم و بی‌رمق شده‌ایم، ما چون انگیزه‌مان برای گرفتن خوش‌رنگ‌ترین مدال زیاد است، این‌ها را می‌گوییم. چون نمی‌توان نشست و گفت من طلا می‌خواهم، باید عوامل و شرایط طلا گرفتن فراهم باشد.