هر چند یک روز قبلتر، به ناکامی دوازده ساله در کسب عنوان قهرمانی مسابقات جهانی کشتی آزاد پایان داده بودیم و مقتدرانه به تخت قهرمانی تکیه زدیم، اما تماشای کشتی رحمان عموزاد با حریف ژاپنی هم لذتی داشت که خدا را شکر عیش ناتمام نماند و کام ملت کشتیدوست و وطنپرست ایران را شیرین کرد.
میگویند انتقام غذایی است که باید سرد سروش کرد. اگر درست بگویند رحمان عموزاد، بعد از شکست در یادماندنیاش مقابل کیوکای ژاپنی در المپیک پاریس، به اندازه کافی برای سرد شدن بشقاب غذایی منحصر به فردش صبر کرد. در پاریس کیوکا با فیتیله پیچهای معروفش رحمان را شکستی تلخ داد؛ اما شب گذشته، آنکه مجبور شد غذای بازندهها را نوش جان کند کشتیگیر ژاپنی بود که در سه دقیقه ده بر صفر تحقیر شد و برتری رحمان بیرحم، پلنگ سیاه کشتی مازندران را پذیرفت.
رحمان در یکی از تاریخیترین دیدارهای فینال این مسابقات در سه دقیقه اول مسابقه بلایی بر سر کیوکا آورد که بعید است به این زودی از یادش برود. رحمان ستاره ژاپنی و اعجوبه کشتی شرق آسیا را از پاریس تا زاگرب تاب داد و تاب داد و تاب داد و دست آخر او را همانجا نشاند که باید، در جایگاه دومی. خورشید تابان پرچم ژاپن از پایین به پرچم افراشته ایران دلیران سلام کرد تا همه بدانند آنکه بر صدر کشتی جهان جای دارد ماییم و بس. کشتی آزاد جهان را اینگونه تمام کردیم. اگرچه چند کشتی دور از انتظار داشتیم و در وزنهایی به حق خود نرسیدیم؛ اما آنچه از زاگرب 2025 برای ما در خاطرهها ماند طبیعتاً تصاویری است که در حافظه تاریخ کشتی جهان ثبت میشود. از درو شدن کیوکای ژاپنی توسط رحمان بیرحم تا طلای امیرحسین زارع و زانو زدنش مقابل پرچم وطن و سلام نظامیاش که این روزها نشانه بیعت ورزش ایران با مام وطن است.
از زاگرب دو هزار و و بیست و پنج برنز نخودی، قاسم پور و فیروزپور، نقره احمد جوان و امیرعلی آذر پیرا که دیشب مقابل اشنایدر آمریکایی چند ثانیه بدنی کم آورد و بازی برده را واگذار کرد و طلای عموزاد و زارع را در کارنامه خود ثبت کردیم و قهرمان جهان شدیم. زاگرب 2025 را با مدال هایمان، با سلام به پرچم و با انتقام شیرین از کشتیگیر ژاپنی به تاریخ میسپاریم. امید که بچههای فرنگی هم دل مردم را شاد کنند.