«گفتم بیرون! همین الان!» این دیالوگ در قسمت پایانی شکارگاه نقطه اوج روایت است؛ جایی که میرعطاخان اسلحه را به سمت انگلیسیها میگیرد و در همان لحظه پسرش شخصیت فاسد داستان را به رگبار میبندد. مقتول پیشکار شاهزاده است همانی که میخواهد اموال ایران را خرج خوشگذرانیهایش کند و همهچیز را به تاراج بدهد. روایتی آشنا که سرانجام با مقاومت یک خانواده ایرانی متوقف میشود. میرعطاخان با وجود امکان فرار، میایستد و روباهها را به گلوله میبندد. جاویدی در روزگاری که روباهها در مرزهای ایران پرسه میزنند، سریالی به نمایش خانگی آورده که هم از نظر کیفیت فنی و هم از حیث نگاه، تفاوت محسوسی با عمده تولیدات سالهای اخیر دارد. اپیزود آخر با عنوان «میراث ایران» پایان مییابد؛ پایانی که بیش از هر چیز بر همین هویت و ریشهها تأکید دارد.
با این حال، شکارگاه بینقص هم نیست. از نظر فرمی ایراداتی دارد و بسیاری از منتقدان کیفیت برخی اپیزودهایش را محل بحث دانستهاند. فراز و فرودها، گاهی روایت را از ریتم میاندازد، اما در مجموع اثری است که توجهها را جلب کرده.
در این شماره از فرهیختگان به سراغ آخرین ساخته نیما جاویدی رفتهایم؛ سریالی ۹ قسمتی که به باور بسیاری از اهالی رسانه، یکی از باکیفیتترین آثار این روزهای سریالسازی ایران است؛ مجموعهای که از نگاه خبرنگاران و منتقدان ما ارزش بحث و بررسی دارد و در میان آشفتگی جلوهفروشها و شعارزدهها سریال قابل توجهیست.
گزارشهای مرتبط گروه فرهنگی روزنامه فرهیختگان را در پیوندهای زیر بخوانید:
- عاطفه جعفری، دبیر گروه فرهنگ: ووطن، زندگی، مقاومت
- محمدحسین سلطانی، خبرنگار گروه فرهنگ: ممنونیم که برایمان احترام قائلید!
- ایمان عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ: تفنگ چخوف
- محمدصالح سلطانی، کارشناس فرهنگی: کلاس درس مضمونپردازی
- کوشا ساسانیان، خبرنگار: هر اتاق، یک راز و یک فرصت برای قصهگویی
- فاطمهسادات بکائی، خبرنگار: وقتی تاریخ و فانتزی دست به دست هم میدهند
- مریم فضائلی، خبرنگار گروه فرهنگ: جرقهای برای کنجکاوی