
عبدی، تحلیلگر و روزنامهنگار اصلاحطلب در تحلیل نقاط قوت و ضعف دولت گفت: «نقطه ضعف و قوت دولت را باید در متن سیاسی و اجتماعی که در آن پدید آمد دید. پزشکیان تشکیلات و حزب برای اداره کشور نداشته است و سیستم سیاسی، بین همه نامزدهای ممکن و مطلوبِ اکثریت رایدهندگان احتمالی، ایشان را تائید کرده بود و اساساً اجازه نمیدهند نامزدهای حزبی با برنامه و نفرات حضور پیدا کنند. احزابی که برنامههای آنها به نسبت مشخص باشد. بر این اساس و در این چهارچوب از ایشان حمایت کردیم و در همین چهارچوب از ایشان انتظار داریم، نه بیشتر.» عبدی درک غیردقیق از وفاق را نقطه ضعف اصلی دولت دانست و گفت: «نقطه ضعف ایشان درک غیردقیق از وفاق است. پزشکیان باید پای وعدههایی که داده بایستد و انجام دهد. سیستم سیاسی، ایشان را با شناختی که از او داشته و این وعدهها تأیید کرده است.
اگر نمیخواستند، باید او را رد میکردند. نزدیک یک سال مردم منتظرند فیلترینگ رفع شود؛ اما هنوز این اتفاق نیفتاده و اسیر شعار وفاق شده است، البته محدود به فیلترینگ نیست. این موضوع نشان میدهد که تصمیمات دیگری هم نمیتوانند بگیرند، چون آنها هم قربانی وفاق شده است. وفاق را میخواهیم برای اینکه کار پیش رود نه اینکه متوقف شود. ایشان باید این را حل میکرد. مهمتر از همه اینکه نباید زیر بار قانون انتصابات میرفت و میگفت این قانون به منظور یکدستسازی در دولت قبل تدوین شد، اما آن دولت و سیاست شکست خورد و اکنون پزشکیان با رویکردی فراگیر آمده است. پزشکیان نباید زیر بار اجرای این قانون میرفت، همچنان که قانون حجاب نیز همین طور است. عدم تناسب آن قانون با جامعه ایران، بدتر از مصوبهای است که در مورد حجاب داشت. این دو مهمترین نقاط ضعف دولت پزشکیان است.»
او در مورد نقاط قوت دولت نیز گفت: «نقطه قوت دولت پزشکیان صداقت ایشان است. دروغ نمیگوید، ممکن است حرفهایی را دقیق نگوید یا متناقض بگوید اما دروغ به آن معنا که بخواهد چیزی را بپیچاند و آگاهانه خلاف بگوید، نیست و سعی کرده با رهبری هماهنگ باشد. این تناقضها میتواند ناشی از ضعف در این نوع از هماهنگیها باشد مگر اینکه بین شعارهایی که داده، تناقضات را با هماهنگی رفع کند. من معتقدم که این کار را هم انجام نداده است، در عین اینکه انجام این مهم میتواند اصلیترین نقطه قوت او باشد.»
عبدی در ادامه تأکید کرد دولت برای خروج از وضعیت باید ایده داشته باشد و گفت: «پیشنهادم به دولت این است که برای خروج از این وضعیت، سریع و روشن دو ایده در سیاست خارجی و داخلی داشته باشد و با هماهنگی و تأیید رهبری، این رویکرد مشخص شود. هم نظام اجرایی و هم مدیریت اجرایی، با این رویکرد تنظیم و پیش رود وگرنه هر اقدامی اتلاف وقت است.»