آخر هفته گذشته لابه‌لای برنامه‌های ویژه اربعین در رسانه ملی، دو فیلم سینمایی برای نخستین بار در تلویزیون نمایش داده شد: «راه شیری» و «شور عاشقی». هردو فیلم در حالی به تلویزیون رسیدند که بخشی از مسیر طبیعی عرضه فیلم در ایران را طی نکرده بودند. روند نمایش فیلم در ایران به طور معمول، از رونمایی در جشنواره (معمولاً فجر) آغاز می‌شود؛ جایی که فیلم نخستین توجهات را برمی‌انگیزد. هر محصول سپس روی پرده سینما به اکران عمومی درمی‌آید و در مرحله بعد نمایش آنلاین را در پلتفرم‌های وی‌اودی تجربه می‌کند. برای عبور از این سه مرحله به ترتیب، نظر هیئت انتخاب جشنواره، پخش‌کنندگان فیلم در سینما و درنهایت انتخابگران فیلم برای پلتفرم‌های وی‌اودی تأثیرگذار است.

هیئت‌انتخاب نگاهی هنری دارد، ولی شرکت‌های پخش سینما و پلتفرم‌های نمایش خانگی، با نگاهی تجاری به انتخاب آثار می‌پردازند. با این حال، آثار متعدد سینمایی وجود دارند که بعضی از این مراحل را نمی‌گذرانند؛ چراکه از نظر هرکدام از گروه‌های یادشده، شایستگی لازم را نداشته‌اند. جدا از محصولات بخش خصوصی که ضعفشان تنها به دارایی سرمایه‌گذار لطمه می‌زند، محصولات متعدد ارگانی وجود دارد که با سرمایه بیت‌المال ساخته شده، ولی برای نمایش عمومی مشتری ندارند. اگرچه سیاهه فیلم‌های بی‌مشتری ارگانی بسیار طولانی‌تر از ۵-۶فیلم این گزارش است، ولی در ادامه این گزارش درباره شماری از جدیدترین این آثار می‌خوانید که در حدود یک سال اخیر عرضه شده‌اند.

متن کامل گزارش  مصطفی قاسمیان، خبرنگار را در روزنامه فرهیختگان بخوانید