پرسپولیس در این چندسال تیمی قابل احترام در لیگ قهرمانان آسیا بوده است. آنها یک‌بار تا نیمه‌نهایی پیش رفتند و در آنجا مغلوب الهلال پرستاره شدند. تیم، آشکارا تجربه آسیایی دارد و این نکته مثبت پرسپولیس برانکو است. نکته دیگر برمی‌گردد به سابقه بازی‌های پرسپولیس با تیم‌های قطری. پرسپولیس در 17 دیداری که با نمایندگان قطری داشته هشت پیروزی کسب کرده و در مقابل پنج بازی را هم واگذار کرده است. پرسپولیسی‌ها می‌توانند به این هم دلخوش باشند که سال قبل در قطر همین الدحیل(که آن زمان با نام لخویا در مسابقات حضور داشت) را شکست داده‌اند. نکته امیدوارکننده دیگر برای پرسپولیس این است که آنها در بازی برگشت میزبان هستند و می‌توانند با حمایت هزاران هوادار، ماموریت سخت‌شان را به فرجامی خوب برسانند. همه اینها هست. اما از آن پرسپولیسی که لخویا را در خانه حریف شکست داد تنها چهار بازیکن در تیم فعلی حضور دارند و بقیه از تیم رفته‌اند. ستاره‌های آن بازی وحید امیری و مهدی طارمی بودند که حضورشان هر خط دفاعی را به لرزه می‌اندازد. اما پرسپولیس امروز در حالی به مصاف حریف تا بن دندان مسلحش می‌رود که کلا 13 بازیکن دارد و برانکو نیمکتش را خالی‌تر از همیشه می‌بیند.
شرایط دشوار است، اما چیزی که برانکو به پرسپولیسی‌ها یاد داده شاید به کمک‌شان بیاید؛ امید داشتن و جنگیدن. آنها آنقدر روزهای سخت و شرایط دشواری داشته‌اند که برایشان عادی شده است. عبور از الدحیل به معنای واقعی یک پیروزی بزرگ است. اتفاقی که اگر بیفتد، اعتباری دوچندان می‌بخشد به کارنامه درخشان برانکو ایوانکوویچ.
* نویسنده : محمد هدایتی روزنامه‌نگار