چند خط روضهی کربلا و قحطی غزه با هم بخوانیم؛ این روضهی کربلا را حاج سعید حدادیان مکرر تعریف کرده است: روزگاری، مردم کوفه از نیامدن باران و تشنگی زمینها و نبود آب به ستوه آمدند؛ از امام علی(ع) خواستند برای آمدن باران دعا کند. ایشان به فرزندشان امام حسین(ع) نگاهی کردند و به کوفیان گفتند: از حسین(ع) بخواهید که دعا کند. چنین شد و امام حسین به دعا ایستاد؛ و باران آمد.
روضه اش اینجاست: کوفیان از امیرالمومنین(ع) تشکر کردند و گفتند ان شاالله جبرانکنیم! در کربلا جبران کردند! آب را به روی خیمهها بستند و شد آنچه شد! السلام علی الطفل الرضیع!
اسلاید دوم: سالها پیش ساکنان فعلی سرزمینهای اشغالی، یا اجداد آنها، از شرّ نازیها گریختند و به فلسطین پناه آوردند. این عکس معروفی است؛ آنها روی کشتیای که در بند حیفا لنگر انداخته نوشتهاند: آلمان خانه و آشیانه ما را نابود کرد؛ لطفاً شما فلسطینیان ما را ناامید نکنید. فلسطینیها به آنها پناه دادند؛ لابد آنها هم به فلسطینیها گفتند که برایتان جبران کنیم!!
بعدها جنبش صهیونی از دل همین حرکتها یا از کنار آنها به وجود آمد؛ آن جنبش حرامزاده امروز به جایی رسیده که اینچنین زنان و مردان فلسطینی را از کودکان تا جوانان و کهنسالان، به قحطی کشانده؛ هم آب را به رویشان بسته هم غذا را.
دیدن تصاویری که این روزها از غزه منتشر میشود حقیقتاً ناشدنی است؛ دل سنگ میخواهد که چند ثانیهای بتوانی به تماشای ویدیوها بنشینی. این عکسی که برای این پست انتخاب کردم تازه قابل تحملترینشان است. لابد عکسها و ویدیوهای کودکان و پیرانی که از گرسنگی شهید میشوند را دیدهاید.
خیلیهایمان با دیدن این صحنهها گفتهایم کاش خدا مرگمان میداد و نمیدیدیدم؛ اما بهترش این است که خداوند به این صهیونیستها ان.شاءالله مرگ خواهد داد و همه آزادی فلسطین را خواهیم دید.
