فرهیختگان: باز هم تابستان و باز هم داستان تکراری زیانهای اقتصادی عجیب و غریب در باشگاه استقلال. گویا سریال «آدمهای نادیده و پولهای بر باد رفته» قرار نیست در این باشگاه تمام شود. سال گذشته سرنوشت دو بازیکن بوسنیایی و پتف بلغاری مشخص نشد و بدون حتی یک دقیقه حضور در استقلال، چیزی نزدیک به یک میلیون دلار به این تیم ضرر زدند. این در حالی است که پس از آنها هم نامهایی مثل بوژوویچ و موسیمانه و... به استقلال آمدند، اما نهتنها اثری از خود باقی نگذاشتند، بلکه به اقتصاد استقلال ضربه زدند و رفتند.
نکته دردناکتر اینجاست که انگار استقلال از اشتباهات گذشته خود درس نمیگیرد. امسال هم شاهد تکرار فاجعهای مشابه با «کاریله گیت» بودیم؛ مربیای که باز هم بدون اینکه پایش به تهران برسد، هزینههای گزافی روی دست باشگاه گذاشت. این اتفاق، یعنی عقد قرارداد و دریافت پول توسط افراد بدون حتی حضور فیزیکی در ایران، پدیدهای بسیار نادر است که به نظر میرسد تنها و تنها در باشگاه استقلال رایج شده است. انگار اینجا یک چاه ویل برای پرداخت پولهای بادآورده است!
ریشه این مشکلات را باید در نبود کمیتههای تخصصی فوتبال و رسانه برای انتخاب بازیکن و مربی جستوجو کرد. وقتی افراد غیرمتخصص و گاهی با یک مدیر برنامه، قراردادهایی را منعقد میکنند و پس از واکنشهای منفی مردمی و کارشناسی یا عدم تایید مربی، مجبور به پرداخت غرامتهای سنگین میشوند، طبیعی است که باشگاه روز به روز در منجلاب بدهی فرو میرود.
اما سوال مهمتر این است: آیا در هلدینگ بزرگی مثل خلیج فارس، هیچ نهاد نظارتی مانند حراست یا بازرسی وجود ندارد که این فجایع مالی را پیگیری کند؟ چرا هیچکس بابت این ضررهای سنگین مورد بازخواست، جریمه یا برکناری قرار نمیگیرد؟
همین حالا انتفاع قرارداد با سیدورف جای سوال است و این بیتفاوتی به مراتب عجیبتر از عدم وجود کمیتههای تخصصی است. شاید به همین دلیل است که افراد فنی و متخصص به باشگاه راه داده نمیشوند، چون حضور آنها مانع از این اشتباهات فاحش و هدر رفتن بیحد و حصر منابع مالی خواهد شد. استقلال تا کی باید چوب این بیتدبیریها را بخورد؟