انگار جنگ همهچیز را برای ما تغییر داد، متحدتر شدیم، شجاعتر شدیم. مفهوم صهیونیسم برایمان جور دیگری شد. در حوزه فرهنگ تبلور این نکاتی که گفتیم، پررنگتر بود. برنامهسازی و تولید در این حوزه هم جور دیگری شکل گرفت. المیرا شریفیمقدم، گوینده و مجری از همان روزهای اول در برنامه صبحگاهی شبکه دو و بعد از آن در برنامه شبانگاهی که این شبکه تدارک دیده بود، سعی کرد تا مردم بماند. در کنار همه دغدغهها و نگرانیهایی که هر کدام از ما در آن روزها در زندگی شخصی داشتیم و او هم از این قاعده مستثنی نبود اما پای وطن و کاری که سالها در آن تجربه داشت، ماند. در این گفتوگو به سراغش رفتیم تا برایمان از همه آن 12 روز و لحظات خاصش بگوید.
بخشی از گفتوگوی المیرا شریفیمقدم، مجری صداوسیما را در ادامه میخوانید:
- تا زمانی که در شبکه خبر فعالیت داشتم، بهدلیل آنکه هم گوینده خبر و هم مجری برنامههای زنده بودم، تقریباً در تمام بحرانهایی که طی سالهای اخیر پشت سر گذاشتیم، بهعنوان مجری پخش زنده حضور داشتم.
- در تمام ۲۴ سال و چند ماهی که سابقه اجرا در تلویزیون را دارم، این ۱۲ روز یکی از سختترین تجارب کاری من بود. شرایط حاکم بر کار، استودیو، شهر و زندگی شخصی، همگی در کنار حملاتی که صورت میگرفت، این دوره را به یکی از دشوارترین مقاطع فعالیت حرفهای من بدل کرد.
- با قاطعیت میتوانم بگویم این نخستینبار بود که میدیدم تمام مردم ایران، با هر فکر و سلیقهای، یکپارچه شدهاند و تنها نام «ایران» را فریاد میزنند و حاضرند برای پابرجاماندن این وطن، هر کاری انجام دهند. افرادی با پوششهای گوناگون، سلایق سیاسی متفاوت، افکار و تحصیلات مختلف، از هر سن و قشری، زن و مرد، همگی یک نام را صدا میزدند و آن نام، «ایران» بود.
- من همواره رسانه را یک پل ارتباطی میان مردم و حاکمیت، مردم و مسئولان، و بهطور کلی، مردم و تصمیمگیران و سیاستگذاران دانستهام. رسانه باید هم صدای مردم را به گوش مسئولان برساند و هم مواضع آنان را برای مردم تبیین کند و در حقیقت، نقش یک واسطه و رابط را برعهده بگیرد.
- اکنون که مردم، بدون درخواست هیچ فردی، خودجوش پای وطن و کشور ایستادهاند، مقاومت کردهاند و صبورانه هیچ گلهای به زبان نیاوردهاند، نوبت رسانه است که به میدان بیاید، در جهت حل مشکلات آنان یاریرسان باشد و این صدای انسجام، وحدت و یکدلی را به همگان منتقل کند.