ترامپ در تروث سوشال همزمان از آتشبس در ایران، ادامه خرید نفت توسط چین، و سفر به ناتو میگوید، اما در زمین واقعیت، هیچکدام از این ادعاها به سرانجام مطلوبی نرسیدهاند و حتی ایران با حمله موشکی به پایگاه العدید، بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در قطر، پاسخ کوبندهای به تجاوزاتش داده است. توییتهای پرهیاهوی رئیسجمهور آمریکا تصویری از یک رهبر مقتدر و میانجیگر را ترسیم میکنند، درحالیکه واقعیتهای میدانی حکایت از اتفاقات متناقضی دارند.
ادامه حملات رژیمصهیونیستی تا ساعاتی پس از اعلام آتشبس و پاسخهای موشکی ایران همگی روایتهای خوشبینانه ترامپ را به چالش میکشند. میدانیم نام پلتفرم اختصاصیاش «تروث(واقعیت)» است اما این تنها چیزی است که در حساب کاربری او در این پلتفرم دیده نمیشود. او با جنجالسازی در این پلتفرم سعی دارد چرخههای خبری را کنترل کند و خود را کدخدای جهان نشان دهد؛ اما تناقضهایش بین تهدید و دیپلماسی نمایشی، شکاف عمیقی بین گفتار و واقعیت او ایجاد کرده است.
دیپلماسی نمایشی در برابر واقعیتهای میدان
دونالد ترامپ در بازه مذاکرات تا آتشبس، نهتنها یک بحران را به جنگی با پتانسیل جهانی شدن نزدیک کرد، بلکه آن را به ابزاری برای بازسازی چهرهی خود بهعنوان یک رهبر مقتدر بدل ساخت. او هم فرمان جنگ را صادر کرد، هم آتشبس و در هیچ مرحلهای به نهادهای رسمی یا متحدانش پاسخگو نبود. این نمایش رسانهای اما، در برابر واقعیتهای میدانی، شکننده است. ترامپ با استفاده از پلتفرمها، چرخههای خبری را تحت کنترل درآورد و روایتی یکجانبه را به مخاطبانش تحمیل کرد. شاید برای همین یک پلتفرم برای خودش ساخت و اسمش را «تروث» گذاشت.
ترامپ در ادامه قلدرمآبیاش درباره ناتو و خرید نفت ایران توسط چین هم نوشت. او در پستی در تروث ادعا کرد: «چین حالا میتواند به خرید نفت از ایران ادامه دهد. امیدوارم مقدار زیادی هم از آمریکا بخرد. این افتخار بزرگی برای من بود که این را محقق کردم!»
در توییت دیگری هم نوشت: «به سمت ناتو میروم، جایی که امیدوارم دورهای آرامتر از آنچه با ایران و اسرائیل پشت سر گذاشتم، باشد. مشتاق دیدار دوستان خوب اروپاییام هستم.» رسانهبازی او به گونهای است که انگار فراموش کرده همین چند ماه پیش با اعمال تعرفههای سنگین صدای همان دوستان خوب اروپاییاش را درآورده بود. پرداختن رسانهای او به موضوعات مختلف جهانی، تلاشی برای نشان دادن نوعی اقتدار در مدیریت همزمان بحران خاورمیانه و تقویت روابط با اروپا و چین است. اما این نمایش رسانهای با واقعیتهای میدانی، از جمله پاسخ موشکی ایران به پایگاه العدید و حملاتی که بعد از اعلام آتشبس توسط او هم ادامه داشت، در تناقض بود و نشان داد که این نمایشها بیش از آنکه راهحل باشند، بخشی از یک تئاتر سیاسی برای جلب توجه جهانیاند.