تهدید مجدد وجودی ایران بعد از گذشت ۴۵ سال از اولین تهدید وجودی در سال ۱۳۵۹ منجر به ظهور یک شاکله دفاعی خاص در «فراگیرترین» شکل اجتماعی آن و در عین حال «سریع‌ترین» زمان شد. این شاکله دفاعی به مثابه یک کل منسجم و درهم تنیده ظهور کرده است و تعمیق و استمرار آن باید هدف اصلی باشد. 

محور اول: انسجام اجتماعی اولیه پرشتاب و فراگیر

در واکنش به مجموعه ترور‌ها از جمله ترور فرماندهان ارشد نظامی که پیش‌بینی می‌شد شاکله سیستم نظامی و دفاعی را در هم بشکند و به تبع سیستم سیاسی دچار انفعال و سردرگمی شود و در پی آن یک انفعال اجتماعی بر کل فضای جامعه و مردم حاکم شود؛ مجموعه این سه مسئله، انسجام اجتماعی اولیه را در سریع‌ترین زمان و فراگیرترین سطح ممکن اجتماعی ایجاد کرد. 
یک: احساس تهدید وجودی نسبت به ایران حتی فراتر از ایران، شامل همه ایرانیان ادراک شد و هر ایرانی خود را هدف این تجاوز تلقی می‌کرد. 
دو: سرعت عمل در بازیابی سیستم نظامی و دفاعی با انتصاب فرماندهان جدید و حفظ شاکله نظامی و سیاسی صورت گرفت.
سه: ظهور توانایی غلبه بر تهدید وجودی از سوی نیروی نظامی و دفاعی با حمله موشکی به اسرائیل رخ داد.

که کل این پدیدار در کمتر از ۲۴ ساعت شکل گرفت. 
همچنانی که تجاوز تروریستی اسرائیل غافلگیرکننده و شوک‌آفرین بود، بازیابی در سیستم سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی و پاسخ نظامی ایران در کمتر از ۲۴ ساعت به اسرائیل نیز برای طرف مقابل شوک‌آفرین و غافلگیرکننده بود. محور این بازیابی و برقراری توازن در صحنه نبرد، استحکام و سرعت عمل رهبر انقلاب اسلامی است. این اقدام پایه این شاکله دفاع ملی مقدس را پی‌ریزی کرد.

محور دوم: مقاومت، نرم‌افزار تداوم و تعمیق انسجام اجتماعی

نیاز بود متناسب با شرایط، این انسجام سریع و فراگیر اولیه برای بازه زمانی میان‌مدت و بلندمدت تعمیق و تداوم یابد. مقاومت نوعی واکنش طبیعی نسبت به تهدید است که باید برای تعمیق و تداوم، «معقول»، «مشروع» و «کارآمد» صورت‌بندی شود. 
معقول بودن مقاومت به معنای این است که ما در معرض تهدیدی هستیم که علی‌رغم طی شدن همه مسیر‌های مسالمت‌آمیز از مذاکرات هسته‌ای تا برجام و حتی باقی ماندن در برجام علی‌رغم خروج آمریکا و بعد از مذاکره اخیر تا ۵ دور با آمریکا و آغاز تجاوز اسرائیل در حین مذاکره و مذاکره با اروپایی‌ها در زمان جنگ نشان داد؛ ایران مسیر مسالمت‌آمیز برای رفع تهدید را در بالاترین سطح و در یک بازه زمانی طولانی انجام داده است. مسئله دوم در معقولیت مقاومت این است که این تهدید وجودی تحمیلی است و ما آغازگر جنگ و نزاع نظامی نبودیم. 
مشروع بودن مقاومت نیز به معنای اصالت حق حیات فردی و جمعی به عنوان مشروع‌ترین حق انسان و واکنش طبیعی در برابر تهدید است که از منظر عقلی و در حقوق بین‌الملل از آن دفاع شده است. طبیعت شرور اسرائیلی و مقاومت به عنوان تنها راه دفاع از خود، محور دیگری است که ایده مقاومت را مشروع می‌کند. 
نهایتاً کارآمدی در مفهوم مقاومت به معنای این است که مقاومت امری واکنشی و انفعالی نیست بلکه امری فعال و راهبردی در برابر تهدید و تهدیدگر است. در واقع راهکار اصلی حل و فصل مسئله و رفع تهدید نیز مقاومت است. مقاومت منبع قدرت است و در تاریخ ما و تاریخ دیگر ملت‌ها به وضوح قابل مشاهده است که مقاومت ملت‌ها چه قدرت‌های مادی و پرهیمنه‌ای را به زانو درآورده است. 

محور سوم: میدان 

محوری‌ترین عنصر در این نزاع، توانایی و ابتکار عمل نظامی و دفاعی بود و است. میدان در این نزاع به تناسب نوع تهدید نظامی در جایگاه اول بود و است و توانایی همه چیز از رسانه و دیپلماسی و سیستم سیاسی و انسجام اجتماعی سرریز این توانایی نظامی در آفند موشکی و پدافندی بود و است.

محور چهارم: دیپلماسی

در امتداد میدان، دیپلماسی است که در صحنه جهانی برای این دفاع ملی مقدس مشروعیت و وجاهت ساخت. مواضع فراوانی از کشور‌ها علیه اسرائیل و آمریکا به صحنه آمد. حرف حق‌طلبانه جمهوری اسلامی پژواک بلندی در محیط بین‌المللی و افکار عمومی جهانی داشت و دستگاه دیپلماسی در امتداد و در پیوند با میدان توانست توقف نظامی را بر دشمن تحمیل کند.

محور پنجم: رسانه خصوصاً رسانه ملی

در این مسیر رسانه به خصوص رسانه ملی به عنوان فراگیرترین پدیدار این شاکله بود که از جامعه تا میدان و تا دیپلماسی را در پیوند با یکدیگر قرار داد و توانایی همه این عرصه‌ها را به واقعیت عینی تبدیل کرد‌. حرکت شجاعانه و مقتدرانه خانم امامی در حین اجرای زنده علی‌رغم حمله نظامی به صدا و سیما خود به یک نمادی برای تعمیق و تداوم مقاومت تبدیل شد.