حجت‌الاسلام احمد مبلغی؛ فرهیختگان آنلاین:  ستایش خدایی را سزاست که بر تارک حکمت، تاج هدایت نهاد، و بر عدل، ردای قیام پوشاند،
و برای کرامت، قله‌ها را نشانه ساخت،  تا هر که را همت بلند، بدانجا رسد.
امروز، در عصری که بادهای خزان بر شاخسارِ انسانیت میوزد، و تارهای باطل در پود ظلم تنیده‌اند،  و ارباب قدرت و استکبار، بی‌پرواتر از همیشه  به حریم اخلاق و انسانیت تاخته‌اند،  صدایی گوش‌خراش از دل سیاستِ متکبرانه‌ی آمریکایی برخاسته است، از سرزمینی که خود را به اصطلاح مهد آزادی میخواند؛ تهدیدی صریح، گفتاری جریء،  که پیشوای فرزانه انقلاب را نشانه گرفته‌ است؛ رهبری که فراتر از خاک قهرمان‌خیز ایران،  در دل‌های مشتاقان وحدت امت و دل‌دادگان آزادگی در گیتی حضور دارد؛  رهبری که درد امت را با جان می‌سنجد،  و آتش تفرقه‌ی مورد حمایت دشمنان را با دم مسیحایی خود فرو می‌نشاند. 
وای بر این بدعت شوم!
وای بر این رسم ننگین! 
چه منطق سخیفی است که معادلات سیاسی را  به بدعتِ خشونت می‌آلاید؟ 
چه دستی است که ترور بی‌پرده و ناجوانمردانه را با خونسردی و در وقاحتی بی‌سابقه تاکتیک می‌خواند. چه ذهن پریشانی است که دیپلماسی را به تیغ تهدید می‌برد، بی‌آنکه کرامت انسان و شأن ملت‌ها را ارج نهد؟ 

این، سرآغاز تاریکی‌ست... 
اگر این درِ پلیدی و پلشتی بگشایند،  صلح از آسمانِ جهان پر خواهد کشید،  امنیت از چهره‌ی جهان رخت بر خواهد بست، و سلاح سیاست ناشی از بدسگالی آنچنان سکه روزگار گردد که هر کس با زیاده‌خواهان سر ستیز بر دارد به خاکستر نشانند. 
اما بدانند: 
دیپلماسیِ تهدید، نشانِ درماندگیِ مستکبران است. زمزمه ای است شیطانی که میخواهد راه را بر عدالت و آزادگی ببندد، اما چه ساده فراموش میکنند که: 
درختی که ریشه در خاکِ ایمان دارد، تندبادها را به بازی میگیرد.
(کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ).
نمی‌توان چراغ عدالت و اصلاح را  با تهدید و ترور خاموش کرد.
"یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ"
می‌خواهند نور خدا را با دهان‌های خود خاموش کنند، ولی خدا نور خود را کامل می‌کند، هرچند کافران خوش نداشته باشند.
خدایا!
پاسدار باش آنان را که برای عزت امت ایستاده‌اند،  و چشم بصیرت عطا کن به آنان 
که به نام صلح، آتش فتنه می‌افروزند،  که تویی بهترین یاور و نیرومندترین پناه.