سفر امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه به ویتنام حواشی فراوانی داشته است؛ از زیر سوال بردن راهبردهای فرااروپایی پاریس تا ابراز نگرانی غیررسمی کاخ سفید از این سفر. همهی این حواشی، از اهمیت راهبرد جدید سیاست خارجی فرانسه در فضای جهانی خبر میدهند.
پاریس از پایان جنگ جهانی دوم همواره به دنبال ایستادگی اروپا در برابر یکهتازی ایالات متحده بوده است. مقاومت ژنرال دوگل در برابر عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا و اقدامات حمایتی واشنگتن از آشوبهای دانشجویی ۱۹۶۸ میلادی در فرانسه تا مخالفت جدی فرانسه با آمریکا برای تهاجم نظامی به عراق در جلسه جنجالی شورای امنیت سازمان ملل، همگی در راستای همین مسیر بودهاند، مسیری که به دنبال احیای قدرت کاخ الیزه در قارهی اروپا و در برابر آمریکاست.
سیاست خارجی کلاسیک فرانسه بر ستون غرب آسیا و آفریقا تمرکز داشت اما به نظر میرسد در سالهای اخیر، مکرون تلاش دارد تا مسیری را که دوگل پایهگذاری کرد، ادامه دهد و بر همین اساس به دنبال ایجاد کانال جدید در حوزهی سیاست خارجیست؛ کانالی که در تقابل با اعمال هژمونی از سوی آمریکاست. بر همین مبنا، گرایش پاریس به حضور و فعالیت رسمی در جنوب شرق آسیا به عنوان یکی از مسیرهای مهم، پررنگ شده که سفر اخیر مکرون به ویتنام نیست در همین راستا صورت گرفته است.
همین رویکرد کاخ الیزه به تهدید حوزههای کلاسیک نفوذ آمریکا باعث شده تا واشنگتن هم واکنش متقابل نشان دهد. بالا گرفتن حواشی اطراف رئیسجمهور فرانسه – از انتشار فیلم مشکوک به مصرف مواد مخدر تا انتشار گستردهی تصویر درگیری فیزیکی مکرون با همسرش – نیز در همین راستا ارزیابی میشود؛ یعنی طرف آمریکایی با طراحی یک پروژهی بازنمایی تصویری به دنبال سنگاندازی در راهبردهای دولت فرانسه است.
این مساله باعث شده تا شاهد نوعی از جنگ سرد میان پاریس و واشنگتن باشیم؛ موضوعی که احتمالا در ماههای آینده، رنگ و بوی جدیتری به خود خواهد گرفت.