مولود شعاعی، فرهیختگان آنلاین: هیات علمی شدن در شرایط امروز کشور کار چندان اسانی نیست. از مدرک تحصیلی متقاضی که بگذریم، باید عنوان کرد وضعیت مالی این قشر و سختی های روند جذب متقاضیان از سوی دانشگاه ها، باعث شده تا متقاضیان دیگر مانند گذشته تمایلی به رسیدن به کرسی های تدریس دانشگاهی نداشته باشند. وضعیت در این میان برای متقاضیان خانم به مراتب بدتر نیز است، چرا که این قشر باید بتواند در کنار کسب امتیازات لازم، به وظایف مادری خود هم برسد. موضوعی که صدای اعتراض دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی را هم بلند کرده و خسروپناه خواهان تغییر در قوانین مربوط به این حوزه شده است.

خسروپناه درباره محدودیت سنی ۴۰ سال برای ورود به هیئت علمی، گفت: یک زن تحصیل کرده، دانشمند و محقق که علاقه‌مند به فعالیت علمی است، اگر تصمیم بگیرد فرزند داشته باشد، مجبور است چند سال از عمر علمی‌اش را صرف زندگی خانوادگی کند. بعد از آن، ما از او می‌خواهیم در مدت زمان مشخصی مقاله بنویسد، ترفیع گیرد و رکود علمی نداشته باشد؛ در حالی که فرصت لازم برای توسعه علمی به او داده نشده است.

به گفته او، وقتی به یک زن دانشگاهی می‌گوییم باید فرزندآوری داشته باشی، اما از مردانمان چنین انتظاری نداریم، یعنی داریم یک تبعیض آشکار را رقم می‌زنیم. این تساوی در ظاهر، عادلانه نیست و باید اصلاح شود.

خسروپناه با تأکید بر ضرورت بازنگری در قوانین مربوط به زنان دانشگاهی، گفت: به نظر می‌رسد که باید به زنان تا سن ۵۰ سالگی اجازه ورود به هیئت علمی داده شود. حقوق خانوادگی و مادری به زنان دانشگاهی داده نمی‌شود، در حالی که به مردان این فرصت داده می‌شود. این تبعیض است و در جلسات مختلف این موضوع را مطرح کرده‌ام. باید اصلاح شود.معاونت علمی زنان در ریاست جمهوری باید این موضوعات را جدی پیگیری کند و زمینه را برای ایجاد تعادل واقعی فراهم کند.

چنین اظهارنظری نشان دهنده لزوم تغییر قوانین و مقررات مرتبط به هیات علمی زنان است. مسئله ای که در صورت اصلاح می تواند تغییرات قابل توجهی را در رسیدن زنان به مرتبه هیات علمی دانشگاه ها به همراه داشته باشد؛ اما در این میان نمی توان این مسئله را هم نادیده گرفت که قطعا تغییر قوانین موضوع زمان بری خواهد بود و نمی توان انتظار داشت که به زودی شاهد تغییر وضعیت فعلی باشیم.